Η Heydi Hernandez από την Ονδούρα μίλησε στο BBC για τη ζωή σε μια από τις πιο επικίνδυνες για τις γυναίκες χώρες στον κόσμο. Η ίδια, μητέρα δύο παιδιών, έζησε τη βία για τα καλά καθώς ο άνδρας της έκοψε τα πόδια (!) επειδή εκείνη ήθελε να τον αφήσει.
Το πιο φοβερό είναι πως η Heydi θεωρείται και τυχερή καθώς πως άλλες γυναίκες που έπεσαν θύματα επιθέσεων δεν ζουν για να περιγράψουν τι τους συνέβη…
Ο αριθμός των γυναικών που δολοφονούνται στην Ονδούρα, χώρα της κεντρικής Αμερικής που συνορεύει με τη Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ και τη Νικαράγουα τριπλασιάστηκε την τελευταία δεκαετία.
Ο φόνος είναι η βασική αιτία θανάτου για τις νεαρές γυναίκες και τα εγκλήματα κατά γυναικών είναι πλέον τόσο συχνά που έχουν αποκτήσει το δικό τους όνομα: «femicide» (από τις λέξεις γυναίκα και ανθρωποκτονία).
Περιγράφοντας τη φρίκη που έζησε από τα χέρια του συζύγου της- και με μάρτυρες τις δύο κόρες της, η Heydi αφηγείται: «Είχα πάει να επισκεφθώ τον πατέρα μου και όταν γύρισα σπίτι ο άνδρας μου μου είπε πως είχε κουραστεί με μένα. Του είπα: αν σε έχω κουράσει, άφησέ με να φύγω. Τότε έβγαλε ένα μαχαίρι κάτω από το κρεβάτι και μου είπε ‘δεν θα σε αφήσω να με αφήσεις’, Με άρπαξε από το χέρι και μου έκοψε τα πόδια. Εγώ ούρλιαζα, φώναζα ‘όχι’ κι εκείνος συνέχιζε».
Η γυναίκα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και αναρρώνει αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να περπατήσει χωρίς βοήθεια. Το ένα της πόδι είναι κομμένο από τον αστράγαλο και το άλλο στη μέση της γάμπας.
Η Heydi θέλει απεγνωσμένα να τιμωρηθεί ο σύζυγός της, αν κριθεί ένοχος μπορεί να μείνει στη φυλακή έως και 40 χρόνια. Ωστόσο η ίδια δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο κόστος των υπηρεσιών ενός δικηγόρου.
Η τρομακτική ιστορία της Heydi δεν είναι η μοναδική σε μια χώρα όπου η βία είναι τρόπος ζωής και θεωρείται σύνηθες να βλέπει κανείς πτώματα στην άκρη του δρόμου.
Η μαρτυρία της αποδεικνύει και τη μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βίαιων επιθέσεων αλλά και οι οικογένειες των δολοφονημένων γυναικών να βρουν το δίκιο τους.
Για παράδειγμα, ο 32χρονος Plutarco Antonio Ruiz που είχε συλληφθεί για το φόνο της Miss Honduras Maria Jose Alvarado και της αδελφής της Sofia, το 2014, είναι πιθανό να αφεθεί ελεύθερος.
Η ρεπόρτερ του BBC συνάντησε τη μητέρα των κοριτσιών Theresa Munoz που δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει αφηγούμενη πώς οι κόρες της δέχθηκαν θανάσιμους πυροβολισμούς ενώ βρίσκονταν σε πάρτι.
«Αυτό ήθελα να μου πει, γιατί τις σκότωσε, δεν μου είπε ποτέ», λέει η γυναίκα για τον Plutarco, σύντροφο της Sofia, ο οποίος αρνείται πως σκότωσε τα κορίτσια.
Σύμφωνα με τον αστυνομικό Rayas που είχε ερευνήσει την υπόθεση, η Sofia χόρεψε με έναν άλλο άνδρα στο πάρτι και ο φίλος της τη σκότωσε από ζήλια. Η Maria μπήκε μπροστά για να σώσει την αδελφή της κι εκείνος την πυροβόλησε και αυτή.
«Ξαναγέμισε το όπλο του και πυροβόλησε τη Maria 12 φορές… στην Ονδούρα αυτό είναι σύνηθες», λέει η μητέρα τους. Παρότι υπήρχαν τριάντα μάρτυρες στο πάρτι, πολύ λίγοι θέλησαν να δώσουν κατάθεση φοβούμενοι τα αντίποινα. Ο Plutarco είναι μεγαλέμπορος ναρκωτικών με ισχυρές διασυνδέσεις και θα μπορούσε να τη γλιτώσει.
Το γεγονός πως η υπόθεση δεν έχει ακόμα κλείσει οφείλεται εν πολλοίς στη φήμη της Maria και τη δημοσιότητα που πήρε ο φρικτός θάνατός της.
Όπως διαπίστωσε η ρεπόρτερ του βρετανικοί δικτύου, πολλές τέτοιες υποθέσεις μένουν ατιμώρητες ή δεν καταγγέλλονται καν.
Σε πολλές φτωχές περιοχές κυριαρχούν οι συμμορίες, τα εγκλήματα που συνδέονται με τα ναρκωτικά είναι πολλά. Η πόλη San Pedro Sula είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μητρόπολη της χώρας αλλά έχει «αλωθεί» από το εμπόριο ναρκωτικών και την επίλυση διαφορών με όπλα. Οι καθημερινές ανθρωποκτονίες είναι οι περισσότερες που καταγράφονται σε μη εμπόλεμη περιοχή!
Κάποτε η πόλη ζούσε από το εμπόριο μπανάνας αλλά μετά τις σοβαρές ζημιές στις φυτείες από τον τυφώνα Mitch το 1998 και η παραγωγή δεν ανέκαμψε ποτέ. Το 70% του πληθυσμού της πόλης ζει σε συνθήκες φτώχειας. Με τις εξαγωγές να συρρικνώνονται, η δράση των συμμοριών γιγαντώθηκε και το οργανωμένο έγκλημα αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.
Παράλληλα στη χώρα υπάρχει και μια «κουλτούρα macho» που γαλουχεί τους άνδρες να μην τρέφουν σεβασμό προς τις γυναίκες. Θεωρούν τις γυναίκες πολίτες δεύτερης κατηγορίας που γίνονται ιδιοκτησία των συζύγων τους όταν παντρεύονται. Ο βιασμός θεωρείται αποδεκτός και ο φόνος δικαιολογημένος αν η σύζυγός υπήρξε άπιστη ή «ανυπάκουη».
Μεταξύ 2005 και 2013 οι φόνοι γυναικών στην Ονδούρα αυξήθηκαν κατά 263,4%.
Πολλοί ένοχοι για φόνους γυναικών θεωρούν πως οι ίδιες ευθύνονται για το βίαιο τέλος τους. Ένας κρατούμενος, καταδικασμένος για το φόνο της συζύγου του, είπε στη ρεπόρτερ του BBC πως η γυναίκα του τον απατούσε και πως ενώ της είχε πει να παρατήσει τη δουλειά της εκείνη δεν ήθελε να τον υπακούσει. «Ένιωσα πληγωμένος, άρπαξα το μαχαίρι και την τελείωσα. Αν φερόταν καλύτερα δεν θα με είχε προκαλέσει να το κάνω αυτό», περιέγραψε!
Κι άλλοι κρατούμενοι στη φυλακή της San Pedro Sula είπαν πως ο φόνος ήταν δικαιολογημένος αν μια γυναίκα δεν συμπεριφερόταν με τρόπο που ήταν αποδεκτός.
«Δεν αρέσει στους άνδρες οι γυναίκες τους να τους απατούν. Εγώ μπορώ να έχω τρεις και τέσσερις γυναίκας αλλά έχω μία βασική σύντροφο, αυτή που σέβομαι περισσότερο και περιμένω να με σέβεται κι εκείνη. Όταν μια γυναίκα εντοπίζεται νεκρή είναι επειδή κάτι έχει κάνει», είπε ένας άλλος.
Πρόσθεσε πως υπάρχουν συχνά εγκλήματα πάθους επειδή «όταν αγαπάμε, αγαπάμε με όλη την καρδιά μας και αυτό μας κάνει επιθετικούς»
Άλλος κρατούμενος είπε στη ρεπόρτερ του βρετανικού δικτύου πως είναι επικίνδυνο να είναι μια γυναίκα ελκυστική. «Πολλοί άνδρες μπερδεύουν ένα σέξι κορίτσι και θεωρούν πως είναι και εύκολο. Έχω δει άνδρες να προσφέρουν σε τέτοιες γυναίκες χρήματα. Όταν εκείνες αρνούνται, οι άνδρες τις κάνουν δικές του με το ζόρι».
Η απαγόρευση αμβλώσεων στη χώρα και λήψης αντισυλληπτικών έχει ως αποτέλεσμα τα θύματα βιασμών, ηλικίας ακόμα και 11 ετών, να φέρνουν στον κόσμο παιδιά- ενώ είναι κι εκείνα ακόμα παιδιά.
Πολλές γυναίκες αναζητούν διέξοδο ζητώντας άσυλο σε άλλες χώρες ενώ άλλες στρέφονται στο μόντελινγκ για να βελτιώσουν τις προοπτικές της ζωής τους.
«Προσπαθούμε να προχωρήσουμε μπροστά με όποιο τρόπο μπορούμε. Η αλήθεια είναι πως πολλά από τα κορίτσια με τα οποία είχα συνεργαστεί δεν υπάρχουν πια, είναι νεκρά», είπε μία από τις γυναίκες στο ΒBC.
