Υπάρχει κάτι κοινό στις περισσότερες χώρες του κόσμου: πρωί κυρίως αλλά και απόγευμα υπάρχει η διαβόητη «ώρα αιχμής». Η ώρα εκείνη που ξεχύνονται στους δρόμους άνθρωποι, αυτοκίνητα, λεωφορεία, σχολικά, ποδήλατα- γόνδολες στα κανάλια κ.ό.κ. Η ώρα που στους συρμούς του μετρό η έννοια «προσωπικός χώρος» μοιάζει με αστείο και στους δρόμους σχεδόν καταλύεται κάθε κανόνας του ΚΟΚ.
Ανάλογα με τη χώρα η κυκλοφορία κάποιου την ώρα αιχμής μπορεί να «εμπλουτίζεται» από διάφορα «εξωτικά» και «απροσδόκητα» στοιχεία.
Στην Ινδία είναι πιθανό το μποτιλιάρισμα να περιλαμβάνει αγελάδες
Στο Τόκιο θα σας σπρώξουν για να χωρέσετε στους συρμούς- μην ενοχλείστε, οι υπάλληλοι αυτοί έχουν προσληφθεί για αυτόν ακριβώς το λόγο
Στην Καμπότζη το μποτιλιάρισμα αφορά ποδήλατα και δίκυκλα
Στην αποβάθρα σταθμού στην Ινδία αναμφίβολα θα στριμωχτείτε…
… αλλά και στο δρόμο δεν είναι πολύ καλύτερα…
Στο Νεπάλ θα περιμένετε να περάσει το κοπάδι
Ώρα αιχμής και σε κανάλι της Βενετίας
Στην Κίνα η μέση απόσταση που διένυαν οι εργαζόμενοι στο Πεκίνο για να πάνε στη δουλειά τους το 2013 ήταν 18 χιλιόμετρα
Διασχίζοντας τη γέφυρα Trang Tien στο Βιετνάμ
Στο Μπαγκλαντές η ώρα αιχμής σημαίνει δυσκολίες για τα rickshaws
Συνωστισμός στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας
