Οι τρομεροί πειρατές του Ειρηνικού Ωκεανού

Μπορεί οι φοβεροί κουρσάροι που τρομοκράτησαν τις θάλασσες της Καραϊβικής κατά τον 17ο και 18ο αιώνα να έχουν σφραγίσει την παγκόσμια πειρατεία με τα χρονικά τους, δεν ήταν όμως οι μόνοι ξακουστοί πειρατές της οικουμένης. Κι έτσι πλάι στον Μαυρογένη και τον Κάπτεν Μόργκαν μπορούν άνετα να σταθούν οι κινέζοι συνάδελφοί τους αλλά και όσοι ακόμα έδρασαν στα μακρινά νερά της Άπω Ανατολής. Σε μια άλλη γωνιά του κόσμου λοιπόν γράφτηκαν εξίσου επικές κουρσάρικες ιστορίες, πάμε λοιπόν να τις δούμε αναλυτικά. Κι αν κανείς τους δεν ξεπέρασε ποτέ σε φήμη την τρομερή κινέζα πειρατίνα Τσινγκ Σι με την αρμάδα που υπέταξε τον αγγλικό, τον πορτογαλικό και τον κινεζικό στόλο, σε όρους περιπέτειας και κινδύνου δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα…

Σαπ-Νγκ-Τσάι

Ο τρομερός κουρσάρος ξεκίνησε τη λαμπρή εγκληματική του καριέρα ως λαθρέμπορος και δρούσε στα ανοιχτά Κίνας και Χονγκ Κονγκ στη δεκαετία του 1840. Το 1842 όμως, μετά τον πρώτο Πόλεμο του Οπίου και την παραχώρηση του Χονγκ Κονγκ σε βρετανικά χέρια, οι λαθρέμποροι είδαν ότι ήταν πιο επικερδές το εμπόριο του ναρκωτικού από κάθε άλλη έκνομη δραστηριότητα, κι έτσι στράφηκαν πολλοί στην πειρατεία. Επιχειρηματικό πνεύμα, ο Σαπ-Νγκ-Τσάι έστησε την πρώτη κουρσάρικη επιχείρηση «προστασίας» καραβιών: τα πλοία του συνόδευαν τα λαθρεμπορικά και έπαιρναν γενναία αμοιβή, τόσο γενναία που μέχρι το 1849 ο στόλος του πειρατή να αριθμεί περισσότερα από 60 καράβια και να επιχειρεί από την Κίνα μέχρι και το Βιετνάμ. Ο αυτοκράτορας δεν είχε πρόβλημα με τη δράση των πειρατών, ο Σαπ-Νγκ-Τσάι έγινε όμως πρόβλημα όταν άρχισε να επιτίθεται σε βρετανικά και αμερικανικά εμπορικά, παρά τις συμφωνίες της Κίνας για ασφαλή εμπόριο με τις χώρες της Δύσης. Διαθέτοντας σπιούνους παντού, ο πειρατής ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από το Βασιλικό Ναυτικό ξεφεύγοντας κάθε φορά από τις αναρίθμητες προσπάθειες των Βρετανών να του χαλάσουν την επιχείρηση. Τον Οκτώβριο του 1849 οι Βρετανοί αποφάσισαν να απαλλαγούν από την παρουσία του και στην τιτάνια ναυμαχία ο Σαπ-Νγκ-Τσάι έχασε τη ναυαρχίδα και άλλα 58 πλοία, την ίδια ώρα που 1.700 άντρες του σκοτώθηκαν. Ο ίδιος γλίτωσε όμως και μέσα σε λίγο χρόνο ήταν και πάλι έτοιμος να βγει στις θάλασσες, όταν και του έκανε ο αυτοκράτορας την πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί: προνόμια και τρελά ποσά για να παρατήσει την πειρατεία και να ζήσει ως αξιοσέβαστος ναυτικός…

Γουάνγκ Ζι

Όταν η Δυναστεία των Μινγκ επέβαλε φόρο στο αλάτι το 1530, ο καθιερωμένος έμπορος αλατιού Γουάνγκ Ζι δεν είδε με καλό μάτι την κρατική απόπειρα να βάλει χέρι στα κέρδη του. Με τους κινέζους πειρατές να καραδοκούν και να κάνουν τη δουλειά του ακόμα πιο δύσκολη, ο Ζι πετάχτηκε στην Ιαπωνία και προσέλαβε ντόπιους πειρατές ως προστάτες του εμπορικού του στόλου. Κάποια στιγμή οι άντρες του είχαν γίνει πολλοί και ο Ζι μετατράπηκε σταδιακά σε Ρομπέν των Δασών των θαλασσών, προσφέροντας δουλειά και λεφτά σε όσους επέλεγαν να τον ακολουθήσουν. Προοδευτικά επέκτεινε τη δράση του ώστε να περιλαμβάνει όπλα και μπαρούτι και κάποια στιγμή έγινε ο εμπορικός μεσάζοντας μεταξύ Δύσης και Ανατολής! Οι πορτογαλικές και οι ασιατικές αγορές όπλων επικοινωνούσαν μέσα από τον Ζι, ο οποίος έφερνε στην Κίνα τα ευρωπαϊκά όπλα (μουσκέτα και κανόνια) και εξήγε μπαρούτι και εκρηκτικές ύλες. Και βέβαια κατείχε το απόλυτο μονοπώλιο στο εμπόριο θείου. Σε μια άγνωστη πτυχή της ζωής του μάλιστα, ο Ζι βοήθησε καθοριστικά στην εξάπλωση του χριστιανισμού σε Κίνα και Ιαπωνία: οι Πορτογάλοι προσέφεραν ως δώρο πλήθος τεχνολογικών καινοτομιών για να εξασφαλίσουν στους ιεραποστόλους τους τη δυνατότητα να μεταφέρουν το μήνυμα του χριστιανισμού στα νέα εδάφη και πολλοί κινέζοι πειρατές μεταστράφηκαν έτσι στον χριστιανισμό. Ο ίδιος έπεσε μάλιστα θύμα ακριβώς αυτού: η αυτοκρατορική εξουσία τον εκτέλεσε το 1559 στην προσπάθειά της να πατάξει όχι μόνο την πειρατεία, αλλά και τη νέα δυτική πίστη που εξαπλωνόταν αργά αλλά σταθερά στην Ασία…

Κάι Κιαν

Η ζωή του Κιαν ως πειρατή ήταν σχετικά σύντομη, αν και μέχρι να σκοτωθεί από κρατικά πυρά το 1809, είχε μετατραπεί στο αδιαφιλονίκητο αφεντικό των νερών στα ανοιχτά της Κίνας. Την ώρα που πολλά γεγονότα του βίου του είναι αμφισβητήσιμα, είναι γενικώς αποδεκτό ότι ο Κιαν ξεκίνησε τη ζωή του ως χωρικός και αργότερα ψαράς, πριν πιάσει δουλειά σε κουρσάρικο το 1795. Εκεί ανήλθε γρήγορα τα σκαλιά της ιεραρχίας, εν μέρει γιατί δεν είχε ποτέ αναστολές να βγάλει από τη μέση τους εχθρούς του χρησιμοποιώντας συχνά τη σύζυγό του ως δόλωμα. Κι έτσι μέσα σε λίγα χρόνια είχε τα δικά του καράβια και πλήρωμα ξακουστό. Μέχρι το 1800 ήταν ήδη στόχος των τοπικών αρχών, αν και τα πάνοπλα πλοία του εγγυούνταν πάντα την ελευθερία του. Ο ίδιος είχε σκαρφιστεί μάλιστα ένα πειρατικό σύστημα στο οποίο δεν υπήρχε φαινομενική ιεραρχία και βαθμοί: όλοι ήταν ίσοι μεταξύ ίσων, κάτι που έκανε το έργο του αυτοκρατορικού στόλου να τον χαλάσει ακόμα πιο δύσκολο. Η τύχη του χαμογέλασε κάποια στιγμή στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν τυφώνας αποδεκάτισε τα πλοία των δύο μεγαλύτερων κουρσάρικων στόλων της Κίνας, αναγκάζοντας έτσι όσους απέμειναν να ενταχθούν στην αρμάδα του Κιαν κάτω από τη δική του σημαία. Ο «Βασιλιάς της Ειρήνης των Ωκεανών», όπως έμεινε τελικά γνωστός για τη δύναμή του, έκανε πια ό,τι ήθελε και ήταν μόνο οι αυτοκρατορικοί φόβοι για ενδεχομένη επανάσταση του πειρατή που θα καλούσαν για το οριστικό του χάλασμα. Έπειτα από αρκετές ναυμαχίες και την αποδυνάμωσή του, ο Κιαν σκοτώθηκε τελικά στη θάλασσα το 1809…

Σαρλότ Μπάτζερ

Τα μητρώα στο παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη στο Γούστερ της Αγγλίας υποδεικνύουν ότι η Σαρλότ βαφτίστηκε στις 31 Ιουλίου 1778. Το 1801 θα καταφτάσει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας καταδικασμένη σε εφτά χρόνια εξορίας επειδή είχε μπουκάρει σε ένα σπίτι. Έχοντας εκτίσει τα πέντε χρόνια της ποινής, αυτή και μια ακόμα καταδικασμένη εκχωρήθηκαν σε μια οικογένεια αποίκων ως καμαριέρες, όταν και οργάνωσαν στάση στο ιδιωτικό πλοίο που πήγαινε στην Τασμανία. Αφού έπιασαν ομήρους την οικογένεια και επιτέθηκαν σε ένα ακόμα καράβι για να προμηθευτούν όπλα και υλικά, άρχισαν να απελευθερώνουν και άλλους καταδικασμένους ώστε να ιδρύσουν μια δική τους και ελεύθερη αποικία! Η αποικία στήθηκε πράγματι στη Νέα Ζηλανδία και η Μπάτζερ τέθηκε επικεφαλής της, αν και κάποια στιγμή το σχέδιο εγκαταλείφθηκε, καθώς πολλοί είχαν σκοτωθεί ή παρατήσει το εγχείρημα. Η Σαρλότ βρέθηκε τότε να ζει στις κοινότητες των γηγενών Μαορί, βρίσκοντας μια νέα αγκαλιά. Η πειρατίνα οργάνωσε εκεί τη νέα της βάση και έβγαζε τα προς το ζην από τα λύτρα των απαγωγών, αν και για το τέλος της οι απόψεις διίστανται: κατ’ άλλους, κατέφυγε στην Αμερική για να γλιτώσει το ανθρωποκυνηγητό των Βρετανών, ενώ σύμφωνα με τον λαϊκό θρύλο, παρέμεινε στη Νέα Ζηλανδία επιμένοντας ότι ήθελε να πεθάνει δίπλα στους αγαπημένους της Μαορί…

Λιμαχόνγκ

Γεννημένος στη δεκαετία του 1570, ο Λιμαχόνγκ εντάχθηκε μικρός-μικρός και εθελοντικά σε κουρσάρικο στόλο και όταν πέθανε κάποια στιγμή ο αρχιπειρατής, τον διαδέχθηκε στο τιμόνι της αρμάδας του. Έχοντας κληρονομήσει τα πάντα, πήρε και τις τεταμένες σχέσεις του προκατόχου του με τον κινέζο αυτοκράτορα, ο οποίος ανεχόταν την πειρατεία στα νερά του με αντάλλαγμα λίγη συνεργασία και σεβασμό. Ο Λιμαχόνγκ ήταν όμως πλεονέκτης και δεν έδινε στον αυτοκράτορα τα συμφωνημένα, ορμώντας τώρα και στις παράκτιες πόλεις του, γι’ αυτό και σύντομα τέθηκε επικήρυξη για το κεφάλι του. Θέλοντας να κρυφτεί για ένα διάστημα, μιας και η ζωή του κινδύνευε, λούφαξε στη Μανίλα ανοίγοντας ένα μαγαζάκι, καθώς είχε ακούσει τις φήμες για τα αμύθητα πλούτη που κρύβονταν στις Φιλιππίνες. Τον Νοέμβριο του 1574 ήταν πια έτοιμος να επιστρέψει στην ενεργό δράση: με τα 74 πλοία του και τους 2.000 μαχητές του επιτέθηκε στη Μανίλα και στις φοβερές μάχες που ακολούθησαν πολλοί έχασαν τη ζωή τους. Οι ισπανικές δυνάμεις άντεξαν όμως την ολομέτωπη επίθεση και τρεις μέρες αργότερα έφτασαν οι ενισχύσεις που θα απέκρουαν οριστικά τον Λιμαχόνγκ. Εκείνος στράφηκε κατόπιν σε άλλα παραλιακά χωριά και κωμοπόλεις λεηλατώντας αρκετά ισπανικά οχυρά. Είχε γίνει τέτοιος πονοκέφαλος για το τοπικό εμπόριο και την καθημερινότητα που τον Αύγουστο του 1575 κοινή ισπανική και κινεζική αποστολή κατάφερε να τον αιχμαλωτίσει, αν και ο δαιμόνιος πειρατής κατάφερε να το σκάσει. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται και υπάρχουν μόνο σποραδικές αναφορές για την εμφάνισή του εδώ κι εκεί…