Τη Νάξο οι περισσότεροι τη γνωρίζουμε για τις υπέροχες παραλίες της και τους εξαιρετικά φιλόξενους ανθρώπους της. Εκτός όμως από παραθαλάσσια μέρη – εκπληκτικά- το νησί διαθέτει και εξαιρετικά ορεινά χωριά, όπως η Απείρανθος- ή τ’ Απεράθου, όπως λένε οι ντόπιοι.
Σε υψόμετρο μεταξύ 600 και 700 μέτρων είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό του νησιού. Παραδοσιακό πετρόκτιστο, κερδίζει τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή τόσο με την αρχιτεκτονική του όσο και με την υπέροχη τοποθεσία και τη θέα του.
Το χωριό αναπτύχθηκε γύρω από δύο πύργους του 17ου αιώνα και διατηρεί την ενετική αρχιτεκτονική του με στενά μαρμάρινα καλντερίμια και καμάρες. Στην είσοδο του χωριού εντυπωσιάζει ο πύργος του Ζευγώλη, χτισμένος τον 17ο αιώνα πάνω σε βράχο.
Μια επίσκεψη αξίζουν και οι εκκλησίες του χωριού και ειδικά η Αγία Κυριακή που χρονολογείται από την περίοδο της Εικονομαχίας (9ος αιώνας) και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία, όχι μόνο της Νάξου αλλά και των Βαλκανίων.
Στο χωριό διασώζεται ακόμα το απεραθίτικο γλωσσικό ιδίωμα και έθιμα όπως οι Κουδουνάτοι τις Απόκριες. Οι γυναίκες διακρίνονται στην υφαντική παράδοση ενώ περίφημο είναι το απεραθίτικο τραγούδι, η ικανότητα ανδρών και γυναικών να «μιλούν» με στίχους.
Την πολιτιστική άνθιση του χωριού επιβεβαιώνουν και τα εντυπωσιακά πολλά αλλά και πολύ ενδιαφέροντα μουσεία του: το Αρχαιολογικό, το Γεωλογικό, το Λαογραφικό, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας αλλά και το πρωτότυπο Μουσείο Παιδικού Πολιτισμού Αιγαίου. Είναι χαρακτηριστικό πως η βιβλιοθήκη Γλέζου της Απείρανθου θεωρείται η μεγαλύτερη των Κυκλάδων.
Μετά την περιήγηση στα σοκάκια, τις καμάρες και τα μουσεία, ο επισκέπτης θα καταλύσει στην κεντρική πλατεία με τα καφενεία, κάτω από τα πλατάνια.
