Ήταν εφευρέτες που, μετά από πολύ χρόνο και κόπο, κατάφεραν να δουν την εφεύρεσή τους να παίρνει σάρκα και οστά. Μόνο που αυτή η εφεύρεση, αντί να τους φέρει δόξα και χρήμα, τους έστειλε πρόωρα στο θάνατο.

Οι ιστορίες 7 εφευρετών που χάθηκαν εξαιτίας των ίδιων τους των εφευρέσεων, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα τραγικής ειρωνείας και αποδεικνύουν ότι, κάποιες φορές, η τόλμη δεν επιβραβεύεται. Κάπως σαν την πτώση του Ίκαρου…

Ο Χένρι Σμολίνσκι είχε θέσει ως στόχο ζωής την κατασκευή ενός ιπτάμενου αυτοκινήτου. Μετά από χρόνια, το παράξενο όχημα έφθασε στο διάδρομο απογείωσης. Όμως, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, στη διάρκεια δοκιμαστικής πτήσης, το «αεραυτοκίνητο» συνετρίβη, σκοτώνοντας τον «πατέρα» του.

Το 1903, το αεροπλάνο ήταν η πιο εντυπωσιακή νέα ανακάλυψη. Ο Φραντς Ράιχελτ, όμως, αναρωτιόταν τι θα συνέβαινε στον πιλότο εάν πάθαινε βλάβη το αεροπλάνο. Έτσι βάλθηκε να σχεδιάσει ένα αλεξίπτωτο που θα έδινε τη δυνατότητα στον πιλότο να αιωρηθεί στον αέρα και να πέσει σαν πούπουλο. Ο Ράιχελτ δοκίμασε την εφεύρεση πετώντας πλαστικές κούκλες από τον Πύργο του Άιφελ. Όταν πείστηκε ότι όλα έβαιναν καλώς, αποφάφισε να δοκιμάσει και ο ίδιος. Η πτώση τον σκότωσε ακαριαία.

Ο Χόρας Λόσον Χάνλεϊ πίστευε πολύ στη χρησιμότητα των υποβρυχίων και αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σχεδιάζοντας μικρά υποβρύχια για στρατιωτική χρήση. Το τρίτο και πιο εξελιγμένο μοντέλο του, τον έστειλε στον τάφο, στις 15 Οκτωβρίου του 1863. Βυθίστηκε πριν προλάβουν οι επιβαίνοντες να αντιδράσουν…

Ο Τόμας Μιτζλεϊ ήταν ο άνθρωπος που εφηύρε τη βενζίνη με μόλυβδο. Παρά τις προειδοποιήσεις, ο Μίτζλεϊ υποστήριζε ότι το καύσιμό του ήταν ασφαλές για την υγεία. Τελικά, αποδείχθηκε το αντίθετο. Όμως δεν ήταν η βενζίνη ή ο μόλυβδος που στοίχισε τη ζωή στον εφευρέτη. Ο Μίτζλεϊ, ο οποίος υπέφερε από πολιομυελίτιδα, είχε δημιουργήσει ένα ειδικό σύστημα με σχοινιά για να στηρίζεται στο κρεβάτι του. Στις 2 Νοεμβρίου του 1944 μπλέχτηκε στα σχοινιά και πνίγηκε.

Η Μαρία Κιουρί ανακάλυψε τα ραδιενεργά στοιχεία πολώνιο και ράδιο και κέρδισε δύο φορές το βραβείο Νόμπελ. Όμως, για χάρη της επιστήμης, η Κιουρί είχε εκτεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στη ραδιενέργεια. Αυτή η έκθεση της προκάλεσε απλαστική αναιμία και τη σκότωσε το 1934.

Ο Πέριλλος ήταν ένας εφευρέτης που ενδεχομένως… άξιζε να πεθάνει από την ίδια του την εφεύρεση! Κι αυτό γιατί ο Πέριλλος είχε κατασκευάζει τον χάλκινο ταύρο, ένα όργανο εκτέλεσης θανατοποινιτών. Ο ταύρος ήταν κούφιος και μέσα του έβαζαν έναν κρατούμενο. Από κάτω έβαζαν φωτιά και ο κρατούμενος ψηνόταν! Μάλιστα, στα ρουθούνια του ταύρο υπήρχε άνοιγμα, ώστε να ακούγονται τα ουρλιαχτά του θανατοποινίτη. Ο Πέριλλος παρουσίασε τον ταύρο στον τύραννο του Ακράγαντα, ο οποίος όμως δεν εκτίμησε τον κόπο του και… τον καταδίκασε σε θάνατο, μέσα στην ίδια του την εφεύρεση.

Ο Βαλερί Αμπακόφσκι ήταν ένας νεαρός και πολύ φιλόδοξος εφευρέτης. Είχε σχεδιάσει μια υπερταχεία με κινητήρα αεροπλάνου. Το τρένο του είχε ενθουσιάσει την ηγεσία της ΕΣΣΔ που του έδωσε το πράσινο φως για δοκιμές. Στη διάρκεια μίας από αυτών, το τρένο εκτροχιάστηκε. Ανάμεσα στους πέντε νεκρούς ήταν και ο ίδιος ο Αμπακόφσκι.