Ο θρύλος της αμυντικής γραμμής και ιδανικός αρχηγός, τόσο για τους συλλόγους όσο και την Εθνική Αργεντινής, ήταν ο άνθρωπος που απεύχονταν να αντιμετωπίσουν στον αγωνιστικό χώρο ακόμα και οι γενναιότεροι επιθετικοί!

Και μάλιστα δεν ήταν μόνο οι επιθετικοί που τον έτρεμαν: με το φονικό αριστερό του πόδι και ένα άλμα που θα ζήλευαν ακόμα και αστέρες του ΝΒΑ, ο διαπρεπέστερος αμυντικός της Αλμπισελέστε ήταν φόβητρο και για τους αντίπαλους πορτιέρο.

Παρά το 1,74 του ύψους του, ο μόνιμα με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο του Πασαρέλα κυριαρχούσε στους αιθέρες και κατάφερε να σκοράρει έναν αστρονομικό αριθμό γκολ με κεφαλιές από στημένες φάσεις!

Η μακρά λίστα με τους τίτλους και τα βραβεία του στα τόσα χρόνια της καριέρας του ξεπερνιούνται ίσως μόνο από τα κομπλιμέντα του Μαραντόνα, με τον οποίο ο «El Gran Capitan» είχε μάλιστα ουκ ολίγες διαμάχες και διαφορές μέσα στο γήπεδο: «Είναι ο καλύτερος αμυντικός που έχω δει ποτέ και ο καλύτερος με την μπάλα στο κεφάλι, τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα».

Κι αυτό γιατί ο Παρασέλα ήταν πράγματι ένας πολύ ιδιαίτερος παίκτης, μια κατηγορία από μόνος του. Το ρεκόρ του στο σκοράρισμα παραμένει εξάλλου μοναδικό στα χρονικά: στα 298 ματς που έπαιξε στο αργεντίνικο πρωτάθλημα, σκόραρε όχι λιγότερα από 99 γκολ!

Και μετά κατηφόρισε κατά Ιταλία μεριά, παίζοντας τόσο για τη Φιορεντίνα όσο και την Ίντερ, κατέχοντας ακόμα και σήμερα το ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ στη Serie A από αμυντικό παίκτη. Και βέβαια εξίσου δραστήριος επιθετικά ήταν και στις διεθνείς του εμφανίσεις, καθώς στις 70 συμμετοχές του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Αργεντινής σκόραρε 22 τέρματα!

Πέρα και πάνω απ’ όλα όμως, ο Παρασέλα δημιούργησε έναν θρύλο: αυτό του αμυντικού παίκτη που ήταν τρομερός και στις δύο άκρες του γηπέδου, κερδίζοντας με την αξία του το παρατσούκλι του μεγάλου αρχηγού.

Όσο για τον κολοφώνα της καριέρας του σπουδαίου Αργεντίνου, θα αποκαλυπτόταν σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στα εδάφη της πατρίδας του. Ήταν 25 χρονών λοιπόν όταν οδήγησε, ως αρχηγός της Αλμπισελέστε, την ομάδα του στον θρίαμβο, με την εικόνα του να πανηγυρίζει με το βαρύτιμο τρόπαιο του ’78 στο πολυαγαπημένο του Estadio Monumental να παραμένει από τα πλέον φημισμένα στιγμιότυπα της ιστορίας του Μουντιάλ: «το να σηκώνεις αυτή την κούπα είναι σαν ένας οργασμός που δεν τελειώνει ποτέ», θα πει αργότερα ο Πασαρέλα, όντας ο πρώτος ποτέ Αργεντίνος που έπιανε στα χέρια του την παγκόσμια κούπα!

Ο γνήσιος και αδιαφιλονίκητος αρχηγός της Αργεντινής ξεπλήρωσε τον προπονητή του για την εμπιστοσύνη που του έδειξε γινόμενος ηγέτης της ομάδας και οδηγώντας τη αγέρωχα ως τον νικητήριο τελικό με τους Οράνιε (3-1).

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μουντιάλ του 1982, η Αργεντινή δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, καθώς παρά την απίστευτη εκτέλεση φάουλ του Πασαρέλα, η Αλμπισελέστε υποτάχθηκε στην ιταλική θύελλα στα ημιτελικά…

Όσο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1986, από το οποίο η Αργεντινή θα έβγαινε και πάλι νικήτρια, ο 33χρονος Πασαρέλα πήγε στο Μουντιάλ τραυματισμένος και δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό. Παρά ταύτα, καθώς περιλαμβανόταν στις τάξεις της, ο Ντανιέλ Πασαρέλα παραμένει ο μόνος Αργεντίνος που ήταν μέλος και των δύο νικητήριων ομάδων της Αργεντινής σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Τελευταία του συμμετοχή στις τάξεις της Αλμπισελέστε, το 1994, όταν την ανέλαβε ως προπονητής πια και την οδήγησε μέχρι και τα προημιτελικά του Παγκοσμίου της Γαλλίας το 1998, πριν αποσυρθεί για πάντα από την ποδοσφαιρική σκηνή…