O «artillero» που χορεύει το Μπομπονέρα

Απάντησε στους αμφισβητίες, οδήγησε τη Μπόκα στο Πρωτάθλημα και έγινε ο πρώτος παίκτης των «Σενέισες» που αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ, μετά τον Μάρτιν Παλέρμο. Για τον Ντάριο Μπενεντέτο όλα ξεκίνησαν με πόνο, μουσική και συνθήματα. Στο Πρωτάθλημα Κλαουσούρα του 2007 ο Μάρτιν Παλέρμο σκόραρε 11 φορές. Με ένα τέρμα παραπάνω από τον Όσκαρ Καρντόσο και δύο από τον Γκαστόν Φερνάντες, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ. Το Πρωτάθλημα της Αργεντινής πλέον είναι ενιαίο, όμως η Μπόκα από τότε είχε να αναδείξει πρώτο «artillero». Μέχρι που βρέθηκε ο Ντάριο Μπενεντέτο. Ο «Πίπα» ήταν βασικό εργαλείο στα χέρια του Γκιγιέρμο Μπάρος Σελότο, με τον οποίο η ομάδα του Μπουένος Άιρες κατέκτησε το 32ο πρωτάθλημά της και δεύτερο στις τελευταίες τρεις σεζόν. Μετά το θρίλερ και την μεταγραφή του Τέβες στην Κίνα γύρισε το σύστημα σε 4-3-3 και οι «Σενέισες» με συνέπεια και σταθερότητα στην απόδοσή τους έκοψαν πρώτοι το νήμα. Στα δεξιά της επίθεσης ήταν ο Παβόν, ο οποίος έφτασε μια ανάσα από το να μεταγραφεί στη Ζενίτ έναντι 22 εκατομμυρίων, με τη μεταγραφή να χαλάει στο τέλος. Στα αριστερά ο Σεντούριον. Ο Σελότο βρήκε το κουμπί του και σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ο Σαμπάολι τον σκέφτεται σοβαρά για εθνική. Η διαφορά όμως έγινε στην κορυφή με τον Μπενεντέτο. Μεγαλωμένος στο προάστιο Μπερασατέγκι του Μπουένος Άιρες, ο Ντάριο λάτρεψε από όταν θυμάται τον εαυτό του τη Μπόκα και γνώρισε το πρώτο μεγάλο σοκ στα 12 του. Έπαιζε στις μικρές ομάδες της Ιντεπενδιεντε όταν έχασε τη μητέρα του, μένοντας ορφανός με 4 αδέρφια. Το όνειρό του να παίξει κάποια μέρα στο Μπομπονέρα ξεχάστηκε. Εγκατέλειψε το σχολείο και δούλεψε στην οικοδομή με τον πατέρα του. Παράτησε τη μπάλα για περίπου τέσσερα χρόνια και Μαζί με τον έναν αδερφό του, ό οποίος έπαιζε κιθάρα, δημιούργησαν ένα συγκρότημα που έπαιζε χορευτική μουσική. Εκείνος ανέλαβε τα κρουστά. Το ονόμασαν «Los de Pato», ως φόρο τιμής στη γειτονιά τους. Ξεκίνησαν ως παιχνίδι, όμως σταδιακά βρέθηκαν να παίζουν σε γάμους και άλλες εκδηλώσεις. Έφτασαν μέχρι την τηλεοπτική εκπομπή «Pasion de Sabado», κερδίζοντας φήμη και προοπτική. Όμως το ποδόσφαιρο βρισκόταν μέσα του. Το είχε όνειρο η μάνα του, από όταν έτρεχε στο Μπομπονέρα για να δει τη Μπόκα με τους φανατικούς. Στα 17 του, τον δέχθηκε η Άρσεναλ Σαραντί στη δεύτερη ομάδα και αποφάσισε να αφήσει τη μουσική. Ο ρυθμός όμως ήταν μέσα του. Τον βοήθησε στο να συντονίσει τον τρόπο παιχνιδιού του με τους υπόλοιπους, να κινείται στους σωστούς χρόνους και να βάζει το κορμί του όπως πρέπει. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Αναγκάστηκε να φύγει δανεικός στη Ντεφένσα και Χουστίσια χωρίς να έχει χρόνο συμμετοχής. Παραχωρήθηκε ξανά, αυτή τη φορά στη Χιμνάσια ντε Χουχούι, όπου ήταν ξεκάθαρος προς τον προπονητή του: «Γουστάρω να παίζω στην κορυφή. Χρειάζομαι όμως παιχνίδια για να αποκτήσω αυτοπεποίθηση». Σκόραρε 12 γκολ σε 20 ματς και επέστρεψε για δύο σεζόν στην Άρσεναλ και έφυγε για Τιχουάνα. Πήρε υπηκοότητα και επαναπατρίστηκε για την Αμέρικα και μετά από δύο σεζόν, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Μετά την αποχώρηση του Τέβες η Μπόκα έψαξε ένα σέντερ φορ που να κάνει τη διαφορά. Ο Γκίντο Καρίγιο, ο οποίος είχε ακουστεί και για τον Ολυμπιακό, βρέθηκε στο στόχαστρο, μαζί και με τον Σίλβιο Ρομέρο. Στους υποψήφιους ήταν και ένας δηλωμένος οπαδός της ομάδας. Με τατού το σήμα των «Σενέισες», δήλωνε πως «για να παίξω στη Μπόκα, θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου». Ο Μπενεντέτο αμφισβητήθηκε ως επιλογή, παρότι ήξεραν τη σχέση του με την ομάδα. Έμεινε άσφαιρος στα τρία πρώτα ματς, όμως στο τέταρτο έκανε τους πάντες να καταλάβουν την αξία του. Σημείωσε χατ-τρικ, ανοίγοντας το σκορ με τακουνάκι, εκτελώντας από μακρυά, κάνοντας ασίστ ξανά με τακουνάκι στο 4-1 επί της Κίλμες. Τελικός απολογισμός; 21 τέρματα σε 24 εμφανίσεις. Η εκπληκτική του σεζόν σήμανε συναγερμό. Η Ρόμα, η Μίλαν, η Μπενφίκα και η Σεβίλλη ήταν ανάμεσα στις ομάδες που ακούστηκαν για το όνομά του. Σύλλογοι από το MLS και τα Εμιράτα φέρονταν έτοιμα να γεμίσουν τα ταμεία και τις τσέπες του. Μια δήλωση που έκανε πριν το τέλος του πρωταθλήματος έφερε αμφιβολία. Στα 27 του χρόνια ωστόσο, για εκείνον ο στόχος του Copa Libertadores είναι σημαντικότερος από μια μεταγραφή στην Ευρώπη ή έναν παχυλό μισθό. «Είναι μια μοναδικό στιγμή ευτυχίας στη ζωή μου και δεν έχω παρά να είμαι ευγνώμων. Όπως είπα και στον πρόεδρο, πάμε για περισσότερα, δεν φεύγω από εδώ. Πάμε να τα δώσουμε όλα για να προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε το Copa Libertadores», δήλωσε λίγες ώρες μετά τη φιέστα. «Πριν το ματς με την Ουνιόν η αξία του ήταν στα 19 εκατομμύρια. Τώρα στα 21. Κάθε γκολ και ένα εκατομμύριο», είπε ο πρόεδρος. «Oh le le, oh la la, el Pipa es de Boca y de Boca no se va», φώναζαν από τις κερκίδες. «Ο Πίπα είναι της Μπόκα και δεν φεύγει», φώναζαν οι οπαδοί. Η πρώτη φορά που έπαιξε ως αντίπαλος στο Μπομπονέρα, με τον Ρικέλμε απέναντι του έχει μείνει αξέχαστη. Από τότε, κάθε φορά που πατά χορτάρι κοιτάζει προς τη La 12 και θυμάται τα παιδικά του χρόνια. Η καριέρα του εκτοξεύτηκε στην ομάδα της παιδικής του ηλικίας. Και παρότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, το νέο είδωλο των «χρυσομπλέ» μοιάζει βγαλμένο από τα παλιά, ρομαντικά χρόνια του ποδοσφαίρου…

Πηγή: gazzetta.gr