Άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν ένα πιάτο φαΐ και έναν μισθό, σήμερα αδυνατούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες και αναζητούν στήριξη στο συσσίτιο που προσφέρει ο δήμος Αθηναίων.
Καθημερινά περισσότεροι από 4.000 πολίτες- ανάμεσά τους και οικονομικοί μετανάστες- καταφεύγουν στο Κέντρο Υποδοχής Αστέγων του δήμου Αθηναίων για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό. Λεφτά οι περισσότεροι δεν έχουν για να μαγειρέψουν. Μετά βίας μάλιστα, κάποιοι από αυτούς μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο του σπιτιού τους.
Άνθρωποι δίχως οικογένεια, συνταξιούχοι, ακόμη και νέοι που δεν έχουν βρει μία δουλειά, μπαίνουν στην ουρά για να μην πεθάνουν από την πείνα. Καταφθάνουν στο κτίριο της οδού Πειραιώς στις 12, στις 3 το μεσημέρι και στις 6 το απόγευμα για να παραλάβουν αυτά που η ζωή και η κοινωνική πολιτική τους στερούν. Λίγο φαγητό και λίγη φροντίδα.
Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν ούτε στέγη. Κοιμούνται σε χαρτόκουτα και σκεπάζουν το παγωμένο από το κρύο σώμα τους με τρύπιες κουβέρτες.
Ο 63χρονος Μανώλης Χατζηδάκης ήταν ξενοδοχοϋπάλληλος και μιλά δέκα ξένες γλώσσες. Σήμερα, παίρνει σύνταξη μόλις 290 το δίμηνο. Μένει σε ένα μικρό σπίτι και δίνει ενοίκιο 300 ευρώ το μήνα. Λεφτά δεν έχει να το πληρώσει αλλά τον βοηθάει ο σύλλογος Αιγυπτίων. Αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας αλλά «ευτυχώς», όπως λέει, «τα φάρμακα τα παίρνω δωρεάν». Η οικογένειά του τον έχει εγκαταλείψει. Και ευχαριστεί τους ανθρώπους του δήμου που του παρέχουν ένα πιάτο ζεστό φαΐ.
Στην ίδια μοίρα είναι και ο 67χρονος Μάρκος Γάδης.
Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια ο κ. Μάρκος πηγαίνει καθημερινά για φαγητό στο Κέντρο Υποδοχής Αστέγων του δήμου. Έχει χάσει τη σύζυγό του και πορεύεται μόνος στη ζωή. Παιδιά δεν είχε την τύχη να αποκτήσει. Δούλευε από μικρός στις οικοδομές και κατάφερνε να τα βγάλει πέρα.
Μέχρι που ένα εργατικό ατύχημα, όπως παραδέχεται, του άλλαξε μια για πάντα τη ζωή. Αναγκάστηκε να βγει πρόωρα στη σύνταξη. Σήμερα παίρνει μόλις 450 ευρώ. Λεφτά που πάνε σε φάρμακα, ενοίκιο και λογαριασμούς.
Αυτές τις γιορτινές μέρες – όσο γιορτινές μπορούν να είναι- ο κ. Μάρκος και ο κ. Μανώλης θα τις περάσουν παρέα με τους άλλους άπορους που βρίσκουν καταφύγιο στο δήμο Αθηναίων. «Όπως και κάθε χρόνο έτσι και φέτος εδώ θα είμαστε. Μόνοι και ξεχασμένοι από την Πολιτεία» καταλήγουν.
