Στις 14 Οκτωβρίου 1976 ο δικηγόρος Γιώργος Καματερός κάθισε στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών κατηγορούμενος για αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος και παράνομη διάθεση φαρμακευτικού προϊόντος.
Γράφει η Μαρία Ζαχαροπούλου
Η δίκη ήταν το τελευταίο επεισόδιο σε ένα σήριαλ που για 8 ολόκληρους μήνες παιζόταν στη χώρα με πρωταγωνιστή το δικηγόρο και κομπάρσους ανθρώπους χτυπημένους από τον καρκίνο που ήλπιζαν σε ένα θαύμα.
Ο 36χρονος δικηγόρος από την Κω είχε εμφανιστεί από το πουθενά κραδαίνοντας ένα «θαυματουργό νερό» από την πατρίδα του το οποίο ονόμαζε «ήλιον» και, όπως έλεγε, μπορούσε να θεραπεύσει τον καρκίνο.
Με τη βοήθεια πρωτοσέλιδων δημοσιευμάτων του λαϊκού τύπου της εποχής η είδηση ταξίδεψε σε ολόκληρη τη χώρα μέσα σε χρόνο ρεκόρ και ο Γιώργος Καματερός, ως νέος «σωτήρας», ανακοίνωσε την εφεύρεση του λέγοντας «Την 6ην Νοεμβρίου 1972, ομάς Ελλήνων Επιστημόνων ήχθη εις γνώσιν περί της απολύτου θεραπευτικής ικανότητος του παρουσιαζόμενου ύδατος επί της νόσου του καρκίνου. Διά τας ανάγκας της σημερινής επαφής ονομάζομεν τούτο Ήλιον και λέγομεν ότι είναι ύδωρ μεταλλικόν ραδιενεργόν με την ιδιομορφίαν της απεριοδικής ακτινοβολίας “β}. Έναντι οιασδήποτε εναντιώσεως έχομεν ήδη υπέρ ημών τον Ύψιστον». Μάλιστα, όπως έλεγε «λόγοι εθνικοί και ελληνικότατοι δεν επιτρέπουν την παρουσίαση της ομάδας Ελλήνων Επιστημόνων (σ.σ. που είχαν εξετάσει το νερό) ή την παροχή περαιτέρω πληροφοριών»!
Στο περιθώριο συνέντευξης τύπου που παραχώρησε ο Καματερός στους δημοσιογράφους είπε πως μοναδική του φιλοδοξία ήταν να ανοίξει «ένα πατσατζίδικο στην Κωνσταντινούπολη», ανήμερα της ανάκτησης της και ότι «θα ανοίξω την χούφτα μου και θα κάψω με ήλιον την Βουλή», καθώς δήλωνε και βασιλόφρων και οπαδός της Φρειδερίκης.
Το «νερό του Καματερού», όπως γίνεται ευρύτερα γνωστό, αρχίζει να κυκλοφορεί αρχικά χέρι με χέρι αλλά η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη που δεν αργούν να εμφανιστούν τα πρώτα βυτιοφόρα τα οποία κάνουν διανομές σε γειτονιές της Αθήνας.
Ο κόσμος συνωστίζεται δίπλα από τα βυτιοφόρα που μοιράζουν ελπίδα και ψεύτικα όνειρα. Κοσμοσυρροή, σπρωξίματα, ένας άνθρωπος ποδοπατείται και πεθαίνει και οι «ειδικοί» που προωθούσαν το «θαυματουργό νερό», διέδιδαν ότι οι θαυματουργές αντικαρκινικές ιδιότητες του δεν πρέπει να συνδυάζονται με αντικαρκινικά φάρμακα της «συμβατικής» ιατρικής. Οι εφημερίδες που στήριζαν την «εφεύρεση» του Καματερού ενίσχυαν το μύθο δημοσιεύοντας πληροφορίες ότι «αρκετοί γιατροί δίνουν (σ.σ. ήλιον) σε δικούς τους ανθρώπους».
Στις 19 Φεβρουαρίου 1976, αναφέρουν τα δημοσιεύματα, εκατοντάδες είναι αυτοί που συνωστίζονται έξω από την Αγία Σοφία στο Ψυχικό για να γεμίσουν ένα μπουκαλάκι νερό από τα βυτιοφόρα: «Η διανομή δεν είχε αρχίσει και τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί στο προαύλιο της εκκλησίας είχαν αγανακτήσει. Όργανα της αστυνομίας προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο να σχηματίσει ουρές, κανείς όμως δεν πειθαρχούσε.
Οι γυναίκες άναβαν φωτιές για να αντιμετωπίσουν το κρύο και παρακαλούσαν να γίνει σύντομα η διανομή και οι άνδρες φώναζαν διαμαρτυρόμενοι». Ορισμένοι δάγκωσαν τα χέρια των τυχερών για να τους αποσπάσουν τα μπουκάλια, ενώ για να καλύψει την ραγδαία αυξανόμενη ζήτηση σε ολόκληρη την Ελλάδα, η «επιστημονική ομάδα» ορίζει τοπικούς αντιπροσώπους και αρχίζει να μοιράζει και «σκόνη πετρώματος Άλφα», σε σωληνάρια, για ανάμιξη με «απλό» νερό.
Ο ιατρικός κόσμος αντιδρά
Ο θόρυβος που έχει προκληθεί κάνει τον ιατρικό κόσμο να αντιδράσει. Δείγματα στέλνονται για ανάλυση σε Ιταλία και Ελβετία. Από τους εργαστηριακούς ελέγχους που γίνονται στο νερό δεν αποδεικνύεται κάποια θεραπευτική ιδιότητα, αλλά ο Καματερός υποστηρίζει ότι το μυστικό κρύβεται στη σκόνη πετρωμάτων που διαλύουν στο νερό οι συνεργάτες του (ασβεστίτης, άνθρακας και χαλαζίας, κατά το ΙΓΜΕ).
Το Φεβρουάριο του 1976, οι γονείς 18 παιδιών, που νοσηλεύονται με λευχαιμία και κακοήθεις όγκους στο νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού», σταματούν την κλασική θεραπεία και δίνουν στα παιδιά τους νερό του Καματερού. Ένα από τα παιδιά πεθαίνει, ενώ η υγεία των υπολοίπων επιδεινώνεται. Ένας ακόμη θάνατος, λίγες ημέρες αργότερα, ενός καρκινοπαθούς που καταλήγει μια ημέρα μετά τη λήψη του «φαρμάκου» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Οι επιστήμονες μετρούν ραδιενέργεια 35%-38% στο νερό. Ο Καματερός, όμως, απαντά με συγκεντρώσεις και πορείες στις οποίες συμμετέχουν εκατοντάδες οπαδοί του.
Η παρέμβαση της δικαιοσύνης είναι μονόδρομος και στις 30 Μαρτίου 1976 η κατανάλωση του «θαυματουργού νερού» απαγορεύεται επισήμως.
Η δίκη
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Γιώργος Καματερός καλείται να δώσει εξηγήσεις ενώπιον της δικαιοσύνης. Η δίκη γίνεται πρωτοσέλιδο και ο δικηγόρος απολογούμενος για περίπου δυο ώρες, άλλοτε με ήρεμο και άλλοτε με οξύ τόνο, προσπαθεί να αναπτύξει τη θεωρία του περί της «περιοδικής ραδιενέργειας» και των θεραπευτικών κατά του καρκίνου ιδιοτήτων που είχε η «εφεύρεση» του.
Παρά το σάλο που είχε προκληθεί, ο δικηγόρος ισχυρίστηκε πως εξακολουθούσε ακόμη και εκείνη την περίοδο να διανέμει περίπου 8.000 φιαλίδια των ημέρα με το «θαυματουργό νερό» του σε πάσχοντες. Μάλιστα, επιχείρησε να αποδυναμώσει το αδίκημα της αντιποίησης ιατρικού επαγγέλματος το οποίο αντιμετώπιζε, λέγοντας πως το «ήλιον» δεν είναι φάρμακο, όπως θέλησε να το παρουσιάσει η κατηγορία, αλλά «ενέργεια» που εντόπισε ο ίδιος την ύπαρξη της σε ένα νέο στοιχείο του ελληνικού υπεδάφους.
«Ουδέποτε θέλησα να ασκήσω το ιατρικό επάγγελμα. Σκοπίμως επάνω σε αυτό μερίδα του Τύπου διαστρέβλωσε τις δηλώσεις μου. Μου στέρησαν το διάλογο. Σήμερα είναι η τελευταία φορά που μιλώ ενώπιον σας σαν δικηγόρος και σαν κατηγορούμενος. Από αύριο θα σταματήσω να δικηγορώ αλλά και αν ξαναβρεθώ στη θέση του κατηγορούμενου δεν θα μιλήσω. Έχω ένα μεγάλο παράπονο υποτιμάται από όλους η νοημοσύνη μου. Κανείς όμως σε ολόκληρο τον κόσμο δεν γνωρίζει την εφεύρεση μου και κανείς δεν ξέρει τι είναι το νερό», είπε απευθυνόμενος στους δικαστές από τους οποίους ζήτησε να μην τον αθωώσουν…
«Με το “ήλιον” είχα σκοπό να εκμηδενίσω τους γιατρούς», είπε και συνέχισε «πώς λοιπόν, εγώ, ήταν δυνατόν να κάνω το γιατρό; Επιχείρησαν να με εμφανίσουν τρελό και την εφεύρεση μου να την παρουσιάσουν γελοία ιστορία. Το νερό όμως είναι γεγονός πως θεραπεύει και αυτό θα σας το διαβεβαιώσουν μόνο τα διαγνωστικά μηχανήματα και όχι οι ίδιοι οι ασθενείς… Εγώ, πριν ακόμα αρχίσω να μοιράζω το νερό, ήξερα πως είναι αβλαβές… δεν υπάρχει κανείς να πει το αντίθετο…». Ο Καματερός, ισχυρίστηκε ακόμη πως είχε υπογράψει συμβόλαια με διάφορους ξένους οίκους αλλά και με μια αμερικάνικη φαρμακευτική εταιρεία η οποία θα προχωρούσε σε έρευνες. «Φιλοδοξία μου είναι να μεταβώ στο εξωτερικό και ελπίζω να γυρίσω νικητής αυτής της προσπάθειας», τόνισε.
Στην αγόρευση του ο εισαγγελέας της έδρας ζήτησε να κριθεί ένοχος ο Καματερός μόνο για το αδίκημα της αντιποίησης αρχής, λέγοντας πως θα ευχόταν η εφεύρεση του Καματερού να ήταν πραγματική: «Θα αποτελούσε περίλαμπρη νίκη κατά της ολέθριας ασθένειας, έστω και αν προερχόταν αυτή η ανακάλυψη από έναν μη ειδικό επιστήμονα». Αναφερόμενος δε στους ανθρώπους που, χτυπημένοι από τον καρκίνο, έσπευσαν να προμηθευτούν το «ήλιον» ο εισαγγελικός λειτουργός είπε πως «θα έπαιρναν να πιούν και πυρακτωμένο σίδερο και όχι το νερό του Καματερού προκειμένου να χτυπήσουν το θηρίο της ασθένειας».
Τελικά, το δικαστήριο καταδίκασε το Γιώργο Καματερό σε εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης 8 μηνών για το αδίκημα της αντιποίησης ιατρικού επαγγέλματος και χρηματική ποινή 8.000 δρχ., ενώ τον απάλλαξε από την κατηγορία της παράνομης διάθεσης φαρμακευτικού προϊόντος.
Ο Γιώργος Καματερός μετά τις δικαστικές περιπέτειες έφυγε στο εξωτερικό και στη συνέχεια ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. Το 1998 επέστρεψε και πάλι στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κω, όπου το Μάιο της ίδιας χρονιάς, μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τα οικονομικά του προβλήματα, έβαλε τέλος στη ζωή του.
