«Δεν ήμουν ούτε ντοπαρισμένη, ούτε κρυμμένη», ήταν το διά ταύτα της απολογίας της Κατερίνας Θάνου για το τροχαίο που είχε μαζί με τον Κ. Κεντέρη την παραμονή της έναρξης των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, το καλοκαίρι του 2004.
Η πρωταθλήτρια απολογούμενη εμφάνισε τον εαυτό της ως θύμα των δημοσιογράφων που την εμφάνισαν, όπως είπε σαν εγκληματία και έσπευσαν να την καταδικάσουν με μεγάλη ευκολία.
Αντιτάσσοντας το δικό της λόγο απέναντι στην κατηγορία η Κατερίνα Θάνου είπε: «Όλα αυτά που έχουν ακουστεί για το όνομά μου τα θεωρώ άδικα. Αν είχα δεύτερη νιότη τον ίδιο δύσκολο δρόμο του πρωταθλητισμού θα διάλεγα. Το βράδυ της 12ης Αυγούστου 2004 δεν πρόδωσαν μόνο εμένα, αλλά μία ολόκληρη χώρα, δεν στέρησαν μόνο από εμένα, αλλά από μία ολόκληρη χώρα ένα ακόμα μετάλλιο».
Η κατηγορούμενη πρωταθλήτρια περιέγραψε όλες τις κινήσεις της από την ώρα που πέρασε την πόρτα του Ολυμπιακού Χωριού μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας που φτάνοντας στο σπίτι του προπονητής της Χρήστου Τζέκου πληροφορήθηκε έκπληκτη ότι βούιζαν οι τηλεοράσεις πως εκείνη και ο Κεντέρης είχαν χάσει το δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες, γιατί δεν παραβρέθηκαν στον έλεγχο.
Πρόσθεσε πως εκείνη ουδέποτε κρύφτηκε ,όπως την κατηγόρησαν, αλλά λειτούργησε όπως όλα τα χρόνια που έκανε πρωταθλητισμό και υποστήριξε πως το τροχαίο ήταν πέρα για πέρα πραγματικό.
Ευχαρίστησε μάλιστα τους γιατρούς που… έπεσαν πάνω της και δεν την άφησαν να φύγει από το νοσοκομείο ζητώντας τους συγνώμη γιατί εξαιτίας της, επί σχεδόν επτά χρόνια έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη δικαιοσύνη. Η δίκη θα συνεχιστεί με την αγόρευση του εισαγγελέα…
