Η μυθική πια μορφή της Formula 1, ο μαχητικός πιλότος με τη ριψοκίνδυνη οδήγηση, ήταν τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (1988, 1990 και 1991), αν και στην ιστορία του αθλήματος θα περνούσε ως ο τελευταίος οδηγός που άφησε ποτέ την τελευταία του πνοή πάνω στην άσφαλτο. Ο Βραζιλιάνος που δεν δεχόταν εύκολα την ήττα, «το να είσαι δεύτερος, είναι σαν να είσαι πρώτος μεταξύ αυτών που χάνουν» συνήθιζε να λέει, κράτησε τα σκήπτρα της F1 τόσο με τις επιδόσεις του στα σιρκουί όσο και με την απαράμιλλη αγάπη και σεβασμό που έτρεφε γι’ αυτόν ο κόσμος του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Όπως όλοι θυμόμαστε, ήταν την Πρωτομαγιά του 1994 όταν το μονοθέσιο του Σένα καρφώθηκε σε τοίχο της Ίμολα και ο πιλότος ανασύρθηκε θανάσιμα τραυματισμένος από τα συντρίμμια, με το τραγικό γεγονός να προσυπογράφει αυτό που είχε κάποτε δηλώσει: «Αν ποτέ μου συμβεί κάποιο ατύχημα που τελικά θα μου στοιχίσει τη ζωή, ελπίζω να συμβεί ακαριαία. Δεν θα ήθελα να είμαι σε αναπηρικό καροτσάκι. Δεν θα ήθελα να είμαι σε ένα νοσοκομείο και να υποφέρω από κάποιον τραυματισμό. Αν είναι να ζήσω, θέλω να ζήσω πλήρως, πολύ έντονα, διότι είμαι ένας έντονος άνθρωπος. Θα κατέστρεφα τη ζωή μου αν έπρεπε να ζήσω μισός». Ένας από τους καλύτερους οδηγούς που πήρε ποτέ μέρος στη Formula 1 έδειξε από τις πρώτες στιγμές ποιος ήταν και τι ήθελε να κάνει στον μηχανοκίνητο αθλητισμό: Μάιος του 1988, πίεζε για άλλη μια φορά το μονοθέσιο της MacLaren στα όριά του, προσπαθώντας να ξεπεράσει στα δοκιμαστικά τον χρόνο του μεγάλου του αντιπάλου, Αλέν Προστ. Ο Σένα ήταν κυριολεκτικά δαιμονισμένος και κατάφερε τελικά να ολοκληρώσει τον κατατακτήριο γύρο 1,4 δευτερόλεπτα γρηγορότερα από τον Προστ: «Δεν οδηγούσα συνειδητά, αλλά από ένστικτο. Ήμουν σε μια άλλη διάσταση. Είχα ξεπεράσει τα όρια και μπορούσα να πάω ακόμα πιο μακριά. Γνώριζα ότι ήμουν σε άλλο σύμπαν, πέρα από τη συνείδηση». Όταν στον επίσημο αγώνα ενημερώθηκε ότι βρισκόταν σταθερά στην πρώτη θέση και η διαφορά ασφαλείας τού επέτρεπε να μειώσει ταχύτητα, ο Σένα συνέχισε να οδηγεί μανιασμένα και το μονοθέσιό του συγκρούστηκε κάποια στιγμή στο διαχωριστικό, χαρίζοντας έτσι τη νίκη στον Προστ, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει με νόημα: «Δεν ήθελε μόνο να με νικήσει, ήθελε να με ταπεινώσει. Κι αυτό ήταν το μεγάλο του λάθος». Αυτός ήταν ο Άιρτον Σένα, ο οδηγός που δεν γνώριζε από όρια και είχε μόνο τον Θεό παραστάτη του στην προσωπική του οδύσσεια να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής στη λαμπερότερη εκδοχή του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Έναν Θεό που είδε μάλιστα λίγο πριν τερματίσει πρώτος στον τελικό που θα τον έστεφε στον θρόνο του αθλήματος! Ο θεοσεβούμενος Σένα είδε τη μορφή του Θεού να εμφανίζεται μέσα στη βροχή: «Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα κέρδιζα το πρωτάθλημα, αλλά ένιωσα την παρουσία Του. Είχα ένα όραμα, είδα τον Θεό», είπε αργότερα. Ο Προστ, παρακολουθώντας από πρώτο χέρι τις παράτολμες ενέργειες του νεαρού αντιπάλου του, έσπευσε να παρατηρήσει: «Νομίζει ότι δεν μπορεί να πεθάνει, επειδή πιστεύει στον Θεό. Αυτό είναι τρομερά επικίνδυνο για τον ίδιο, αλλά και για τους άλλους οδηγούς». Τα λόγια του έμελλε να γίνουν προφητικά… Αν και ο ίδιος πάντα το γνώριζε: «Δεν ξέρω να οδηγώ με άλλον τρόπο που να μην είναι επικίνδυνος. Ο καθένας πρέπει να βελτιώνεται. Κάθε οδηγός έχει το όριό του. Το όριό μου είναι λίγο μακρύτερα από των υπολοίπων», έλεγε ο ανεπανάληπτος πιλότος όταν δεν δήλωνε πως «ο φόβος με συναρπάζει»… Πρώτα χρόνια 
Οι οδηγικές του ικανότητες σε συνθήκες βροχής χαρακτηρίστηκαν υπεράνθρωπες, ένα μοτίβο που κρατούσε από τα χρόνια του στα καρτ. Μεγάλος θαυμαστής του ήταν πια και ο Peter Wore, ο τεχνικός διευθυντής της Lotus, ο οποίος κάνει τα πάντα για να τον αποκτήσει: πληρώνει τη ρήτρα του συμβολαίου του με την Toleman, αψηφά τις απαιτήσεις του προμηθευτή κινητήρων της Lotus, της Renault, που ήθελε τον βρετανό πιλότο Νάιτζελ Μάνσελ στη θέση του πιλότου και δεν ακούει κανέναν. 
Ήταν το 1988 όταν η Honda, που είχε επιστρέψει στη Formula 1 μόλις την προηγούμενη χρονιά, άρχισε να δίνει τους turbocharged κινητήρες της από τη Lotus στη McLaren, γεννώντας έτσι ένα από τα πλέον θρυλικά και ανταγωνιστικά μονοθέσια όλων των μηχανοκίνητων εποχών! 
Από το 1991, η τεχνική πρωτοκαθεδρία της McLaren Honda άρχισε να φθίνει και από τα μέσα της σεζόν η Williams οδηγούσε ήδη το πρωτάθλημα σταθερά και αποφασιστικά. Ακόμα και ο αχτύπητος Σένα δεν μπορούσε να γεφυρώσει πια το τεχνικό χάσμα του μονοθέσιού του από το αγωνιστικό της Williams και το πρωτάθλημα του 1992 δεν θα μπορούσε να περιληφθεί στην τροπαιοθήκη του. Ο Σένα θέλησε να μετακινηθεί στον νέο ηγέτη της Formula, τη Williams, αν και η ομάδα προτίμησε τελικά τον άσπονδο εχθρό του, Αλέν Προστ! Η McLaren δεν μπόρεσε να γίνει ανταγωνιστική, αν και τα αχτύπητα αγωνιστικά χαρίσματα του πιλότου τής χάρισαν 5 νίκες στη σεζόν. 
Το πλήθος που απέδωσε το ύστατο χαίρε στον Άιρτον Σένα υπολογίζεται σε 3 εκατομμύρια, ενώ χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε η απίστευτη φιλανθρωπική του δράση, η οποία άγγιζε εκατομμύρια δολάρια σε αγαθοεργίες. Ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής είχε 65 pole position και 19 γρηγορότερους γύρους στους 161 αγώνες που έδωσε μέσα στο μονοθέσιο της Formula 1. 
