Ασύλληπτης ομορφιάς και καλοσύνης, η τρίτη σύζυγος του μογγόλου αυτοκράτορα Γιαχάν Α’ τον αγάπησε όσο καμιά, με το χρονικό του έρωτά τους να καλεί σε δημιουργίες που θα έμεναν ιστορικές από κάθε άποψη.
Η περίφημη ερωτική ιστορία της Ινδίας έδωσε την απαραίτητη έμπνευση για την ανέγερση του γνωστότερου -και ομορφότερου- ίσως συμβόλου της αγάπης παγκοσμίως, του περίφημου Ταζ Μαχάλ, μεταμορφώνοντας τον τραγικό θάνατο σε διαχρονική αποθέωση του έρωτα.
Κι αν η εξωτερική εμφάνιση της Μουμτάζ Μαχάλ ήταν απαράμιλλη, θα χρειάζονταν 22 χρόνια και περισσότεροι από 20.000 εργάτες να δουλεύουν καθημερινά για την κατασκευή του κτίσματος που θα φιλοξενούσε το σώμα της στην αιωνιότητα!
Τραγουδισμένη από ποιητές και απαθανατισμένη από ζωγράφους, η καλλονή βασίλισσα που μάγεψε τον σάχη Γιαχάν Α’ πυροδότησε έναν ύμνο στον έρωτα, από αυτούς που στέκουν φάροι της ανθρώπινης επινοητικότητας και απαθανατίζουν ερωτικές ιστορίες στην αιωνιότητα…
Πρώτα χρόνια
Γεννημένη το 1593 ως Αριουμάντ Μπάνου Μπέγκουμ, η Μουμτάζ Μαχάλ («Κορόνα του Παλατιού»), όπως θα μείνει γνωστή από το τρυφερό ψευδώνυμο που της έδωσε ο κατοπινός σύζυγός της, ήταν κόρη περσών αριστοκρατών, μιας δυναστείας κυβερνητών και ηγεμόνων που συγγένευε ακόμα και με την τότε αυτοκράτειρα της (μογγολικής) Ινδίας.
Μεγαλωμένη μέσα στα πλούτη και τη χλιδή, η μοναδικής ομορφιάς κοπέλα σύντομα κανονίζεται να παντρευτεί τον διάδοχο του θρόνου, πρίγκιπα Γιαχάν (ή Τζαχάν, κατά μια άλλη γραφή): ο γαμπρός ήταν μόλις 15 χρονών όταν πρωτοαντίκρισε τη 14χρονη αρραβωνιαστικιά του και μαγεύτηκε αμέσως από την ομορφιά της.
Οι αρραβώνες τελέστηκαν με πλήρη επισημότητα το 1607 και σύντομα θα γινόταν η μεγάλη αγαπημένη του δελφίνου, αν και μέχρι τον γάμο τους το 1612, ο Γιαχάν θα έχει ήδη παντρευτεί άλλες δύο φορές, κατά τα πρότυπα της μογγολικής αυτοκρατορικής παράδοσης…
Γαμήλιες περιπέτειες
Η τρίτη σύζυγος έμελλε όμως να είναι ο σφοδρός έρωτας του σάχη, ο οποίος παραγκώνισε αμέσως τις άλλες συζύγους του και τα παιδιά τους, καθώς στην καρδιά του υπήρχε θέση μόνο για τη «Διαλεχτή του Παλατιού», της Μουμτάζ Μαχάλ δηλαδή. Η Μουμτάζ ήταν η αυτοκράτειρά του, η σύζυγος που τον συντρόφευε στις πολεμικές περιπέτειες, τα ταξίδια, ακόμα και τα βασιλικά συμβούλια, με τον αυτοκράτορα να της παραχωρεί αμέσως την ύψιστη τιμή, τη βασιλική βούλα (Mehr Uzaz), με την οποία μπορούσε να παίρνει από μόνη της αποφάσεις για τη διοίκηση ολόκληρης της μογγολικής αυτοκρατορίας!
Ήταν τα χρόνια άλλωστε της μεγάλης ακμής, η χρυσή περίοδος της αυτοκρατορίας, μια εποχή που ανθούσαν οι τέχνες και τα γράμματα, κάτι που θα φέρει στο παλάτι γνωστούς συγγραφείς για να καταγράψουν με κάθε λεπτομέρεια τον σφοδρό έρωτα του ζευγαριού.
Οι ποιητές τραγουδούσαν λοιπόν τον ευτυχισμένο γάμο του βασιλικού ζεύγους, επαινώντας ιδιαίτερα την ομορφιά, την καλοσύνη και τη στοργικότητα που έδειχνε η αυτοκράτειρα στον σύζυγό της. Ο επίσημος χρονικογράφος του παλατιού Qazwini σχολιάζει τη σχέση του βασιλιά με τις άλλες δύο συζύγους του ως «τίποτα περισσότερο από απλούς και τυπικούς γάμους». Όσο για τον έρωτα Γιαχάν και Μουμτάζ, δεν φείδεται στις περιγραφές: «Η οικειότητα, η βαθιά αγάπη, η προσοχή και η εύνοια που είχε ο μεγαλοπρεπής Γιαχάν για τη Μουμτάζ υπερέβαινε κατά χίλιες φορές αυτά που ένιωθε για οποιονδήποτε άλλο».
Η Μουμτάζ δεν είχε εξάλλου πολιτικές φιλοδοξίες και το μόνο της μέλημα ήταν να συντροφεύει τον αγαπημένο της και να μεγαλώνει σωστά τα παιδιά του. Η ίδια απολάμβανε ιδιαίτερα τους αγώνες της αυτοκρατορικής αυλής και περνούσε πολλές ώρες ασχολούμενη με τους βασιλικούς κήπους της γενέτειράς της, της πόλης Άγκρα.
Τελευταία φορά που θα συνόδευε η Μουμτάζ τον Γιαχάν Α’ σε πολεμική εκστρατεία θα ήταν το 1630, όταν όλοι οι αξιωματούχοι θα είχαν για στερνή φορά την ευκαιρία να απολαύσουν τον περίφημο έρωτά τους σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια…
Θάνατος και Ταζ Μαχάλ
Η ημέρα της 17ης Ιουνίου 1631 καταγράφηκε εξαντλητικά από τους λόγιους του παλατιού και χαράχτηκε βαθιά στις συνειδήσεις ενός λαού: δύο σχεδόν δεκαετίες μετά τον γάμο τους, η Μουμτάζ ετοιμαζόταν να γεννήσει το 14ο παιδί της, αν και το προχωρημένο της ηλικίας της έκρυβε πολλούς κινδύνους για τη ζωή της.
Την ώρα που πάσχιζε λοιπόν να φέρει στον κόσμο άλλο ένα παιδί, έγινε σαφές πως ο τοκετός δεν θα ήταν καλός: στις ώρες που ακολούθησαν, η μεγαλύτερη κόρη της πήρε σβάρνα ξυπόλητη τους δρόμους και μοίραζε χρυσαφικά και δώρα στον φτωχό λαό, ελπίζοντας έτσι να κερδίσει την εύνοια των θεών και να λυπηθούν τη ζωή της μητέρας της.
Παρά το γεγονός ότι η Μουμτάζ γέννησε ένα υγιέστατο αγόρι, η ίδια άρχισε να αιμορραγεί και να χάνει δυνάμεις, πεθαίνοντας λίγες ώρες μετά τον τοκετό. Ο σάχης απαρηγόρητος κλείστηκε στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του και η αυτοκρατορία βυθίστηκε στο πένθος για μέρες.
Αργότερα ενταφίασε την παντοτινή αγαπημένη του στην επαρχία Μπουρανπούρ, σε μια τελευταία κατοικία που έμελλε ωστόσο να είναι προσωρινή, καθώς ο μογγόλος αυτοκράτορας είχε ήδη αποφασίσει να χτίσει στο «Κόσμημα του Παλατιού» του το πιο λαμπρό μαυσωλείο του κόσμου, αυτό που θα αναδείκνυε τα κάλλη της στα πέρατα της οικουμένης.
Κι έτσι την επόμενη χρονιά ξεκίνησε η ανέγερση αυτού που θα έμενε παγκοσμίως γνωστό ως Ταζ Μαχάλ («Στέμμα του Παλατιού»), του μαυσωλείου δηλαδή της Μουμτάζ στην Άγκρα, το οποίο χρειάστηκε 22 χρόνια και ένα σεβαστότατο μέρος των βασιλικών θησαυροφυλακίων για να αποπερατωθεί το λαμπρό κτιριακό συγκρότημα που συνδύαζε στοιχεία ινδικής, περσικής και τουρκικής αρχιτεκτονικής.
Αρχιτέκτονες και ειδικευμένοι τεχνίτες συνέρρευσαν από κάθε γωνιά του τεράστιου βασιλείου, με τον αριθμό τους να ανέρχεται συνολικά στους 20.000 άντρες. Όσο για τις εργασίες, γίνονταν καθημερινά, καθώς δεν μπορούσε να χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Ο Γιαχάν πρόλαβε να ενταφιάσει τη σύζυγό του στο υπέρλαμπρο μαυσωλείο της, αν και οι δικές του περιπέτειες μόλις είχαν αρχίσει: το 1658, ο μογγόλος σάχης αρρώστησε βαριά και ένας από τους γιους του άδραξε την ευκαιρία να του αρπάξει τον θρόνο. Φυλάκισε τον πατέρα του στο παλάτι, με πρόσχημα τον χρόνο για την ανάρρωσή του, αν και ο Γιαχάν δεν θα επέστρεφε ποτέ στην εξουσία: πέθανε το 1666 και ο γιος του τον έθαψε δίπλα στην αγαπημένη του Μούμταζ.
Κι έτσι το Ταζ Μαχάλ μετατράπηκε πια σε σύμβολο αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης, την ίδια στιγμή που έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO «Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς» ήδη από το 1983. Όλοι όμως ξέρουν ότι πρόκειται πρωτίστως για μνημείο έρωτα, αγνότητας και απαράμιλλης ομορφιάς…
Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr
