Οι φανταστικοί αδελφοί Μαρξ

Πώς γίνεται τέσσερα μικρά αδέλφια, με ονόματα όπως Julius, Adolph, Leonard και Herbert, να μετατράπηκαν στη βασιλική δυναστεία της κωμωδίας;

Εύκολα, καθώς δεν ήταν ποτέ ήσυχα παιδιά!

Οι εξωφρενικά δημοφιλείς κωμικοί, που κυριάρχησαν τόσο στο σανίδι όσο και το πανί από τις αρχές της δεκαετίας του ’20 μέχρι και τα τέλη του ’60, χαρίζοντάς μας ξεκαρδιστικές κωμωδίες αλλά και παγκόσμια κινηματογραφικά διαμάντια, έμελλε να μείνουν γνωστοί ως Γκράουτσο (Julius), Χάρπο (Adolph), Τσίκο (Leonard) και Ζέπο (Herbert).

Τα αδέλφια των κωμικών εμφανίστηκαν κυριολεκτικά στα πάντα: από βοντβίλ, φαρσοκωμωδίες και θεατρικά έργα του Μπρόντγουεϊ μέχρι τηλεόραση και κινηματογράφο, παντρεύοντας τα σλάπστικ νούμερα του βωβού κινηματογράφου με την ομιλούσα κωμωδία.

Και είναι σίγουρο ότι χωρίς αυτούς η κωμωδία δεν θα ήταν σήμερα η ίδια, καθώς πάνω τους «πάτησαν» οι μεγαλύτεροι κατοπινοί κωμικοί.

Αυτοί ήταν οι αδελφοί Μαρξ, τα «μούτρα» που ήρθαν στον κόσμο για να μεταμορφώσουν το χιούμορ αλλά και τον τρόπο που γελάμε…

Πρώτα χρόνια

Οι αδελφοί Μαρξ, δηλαδή οι Γκράουτσο-Julius (1890-1977), Χάρπο-Adolph (1888-1964), Τσίκο-Leonard (1887-1961) και Ζέπο-Herbert (1901-1979) και ο πιο άγνωστος Gummo-Milton (1892-1977), γεννιούνται στη Νέα Υόρκη ως γιοι μιας οικογένειας μεταναστών γερμανο-εβραϊκής καταγωγής.

Οι γονείς ενθαρρύνουν τα παιδιά να μάθουν μουσικά όργανα από ιδιαιτέρως νεαρή ηλικία: ο Χάρπο ειδικεύεται στην άρπα (από την οποία προέκυψε και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο – harp), ο Τσίκο ήταν εξαίρετος πιανίστας και ο Γκράουτσο γρατσουνούσε την κιθάρα.

Το 1905, ο Γκράουτσο κάνει το ντεμπούτο του ως τραγουδιστής σε νούμερα του βοντβίλ, ενώ μέχρι το 1907 αυτός και ο Gummo τραγουδούσαν μαζί στη σκηνή ως μέρος του «The Three Nightingales» (με τρίτη τη Mabel O’Donnell). Την επόμενη χρονιά, ο Χάρπο γίνεται το τέταρτο μέλος των «Four Nightingales» πια.

Μέχρι το 1910, η ομάδα επεκτείνεται και περιλαμβάνει πλέον τη μητέρα τους, Minnie, αλλά και τη θεία τους, Hannah, με τον θίασο να μετονομάζεται σε «The Six Mascots». Προοδευτικά, οι θεατρικές εμφανίσεις της ομάδας εξελίσσονται από τραγουδιστικά νούμερα σε κωμικά σκετσάκια, επενδυμένα με μουσική.

Μέχρι το 1912, ο Τσίκο είχε προσχωρήσει στον κωμικό θίασο, κάνοντας την κωμωδία οικογενειακή υπόθεση! Την ίδια εποχή ωστόσο, ο Gummo εγκαταλείπει την ομάδα για να βρεθεί στο πεδίο της μάχης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τον Ζέπο να τον αντικαθιστά μέχρι τα τελευταία χρόνια της θεατρικής φαρσοκωμωδίας της ομάδας.

Η γέννηση των «Marx Brothers»

Ήταν στα αιματοβαμμένα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου που τα αδέλφια θα άλλαζαν το καλλιτεχνικό τους όνομα σε «The Four Marx Brothers», με τη θεατρική ομάδα να περιλαμβάνει πλέον τους Τσίκο, Χάρπο, Γκράουτσο και Ζέπο. Μέχρι το 1919, ήταν πια πολύ γνωστοί, παίζοντας στο διασημότερο μέρος για βοντβίλ θεάματα, το περίφημο Palace Theatre δηλαδή της Νέας Υόρκης.

Τα τέσσερα δαιμόνια αδέλφια αρχίζουν να αναπτύσσουν την εποχή αυτή τις θεατρικές περσόνες με τις οποίες τους μάθαμε: ο Γκράουτσο φορά σμόκιν, περπατά με το ιδιαίτερο στιλ του (κάπως καμπουριαστός), έχει ψεύτικο ζωγραφισμένο μουστάκι και το αιώνιο πούρο στα χείλη του, γινόμενος κυριολεκτικά καρικατούρα του εαυτού του, φλύαρος και ασταμάτητος στις ατάκες του. Ο Χάρπο μετατρέπεται σε «μουγκό», φορώντας την ξανθιά περούκα και κάνοντας τα πάντα γυαλιά-καρφιά. Ο Τσίκο υιοθετεί την ψεύτικη ιταλική προφορά του, μετατρεπόμενος σε μποέμ και ελαφρώς τυχοδιωκτικό τύπο, ενώ για τον Ζέπο κρατιέται η θέση του κομψευόμενου νεαρού κυρίου.

Με τις νέες περσόνες τους λοιπόν, οι Marx Brothers βάζουν στο στόχαστρο τον κόσμο του Μπρόντγουεϊ. Δεν θα τους έπαιρνε φυσικά πολύ να γίνουν αστέρια: το πρώτο τους μιούζικαλ, το «I’ll Say She Is» κάνει πρεμιέρα το 1924 και γίνεται μεμιάς η επιτυχία της χρονιάς.

Την επόμενη χρονιά, ακολουθεί το κωμικό μιούζικαλ «The Cocoanuts» και κατόπιν, το 1928, τους μαθαίνει κυριολεκτικά όλη η Αμερική με τη θεατρική φαρσοκωμωδία «Animal Crackers».

Και τότε έγινε το βήμα που θα εξασφάλιζε στα αεικίνητα αδέλφια την αθανασία: το πέρασμα στο σινεμά! Η Paramount τους κλείνει με συμβόλαιο και η ασύλληπτη καριέρα στον κινηματογράφο αρχινά. Οι πρώτες τους δύο ταινίες αποτελούν κινηματογραφικές μεταφορές των παλιότερων θεατρικών επιτυχιών τους: «The Cocoanuts» (1929) και «Animal Crackers» (1930).

Το 1932, τα αδέλφια γυρίζουν το «Horse Feathers», που γίνεται ασύλληπτη επιτυχία και εξασφαλίζει στους κωμικούς εξώφυλλο στο περιοδικό Time!

Και βέβαια την επόμενη χρονιά κινηματογραφούν την τελευταία ταινία τους με το στούντιο της Paramount, και ένα από τα παγκόσμια αριστουργήματα της κωμωδίας, τη λαμπρή «Σούπα Πάπιας» (1933), που θα φιγουράρει έκτοτε σε όλες τις λίστες με τα κινηματογραφικά διαμάντια όλων των εποχών. Παρά την επιτυχία, οι αδελφοί Μαρξ εγκαταλείπουν το στούντιο εξαιτίας τόσο καλλιτεχνικών διαφορών όσο και οικονομικών ζητημάτων.

Ο τέταρτος αδελφός ωστόσο, ο Ζέπο, ενοχλημένος από τις κακές κριτικές και απαρηγόρητος από το γεγονός ότι το ταλέντο του δεν έφτανε τα δυσθεώρητα επίπεδα της τριάδας, εγκαταλείπει το γκρουπ. Αρχικά λειτουργεί ως ατζέντης των αδελφών Μαρξ και αργότερα ασχολείται με το εμπόριο.

Οι τρεις πλέον Marx Brothers υπογράφουν παχυλό συμβόλαιο στη Metro-Goldwyn-Mayer (MGM), αλλάζοντας άρδην τη δημιουργική τους φόρμουλα: το σενάριο γίνεται «σφιχτότερο», τα μουσικά νούμερα περισσότερα και το ρομάντσο κάνει πια την εμφάνισή του στον απόλυτα σουρεαλιστικό θίασο. Ως αποτέλεσμα, η πρώτη ταινία των Μαρξ με την MGM, η φοβερή και τρομερή «Μια Νύχτα στην Όπερα» (1935), μετατρέπεται στο πιο αστείο ίσως φιλμ τους και αναμφίβολα σε ένα από τα γνωστότερά τους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτή τη σκηνή;

Δύο χρόνια αργότερα, έρχεται η ακόμα μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία, η ταινία που θα εκτοξεύσει τους Μαρξ τόσο στην παγκόσμια κινηματογραφική κορυφή όσο και στο πάνθεο των κωμικών του κόσμου: «Μια Μέρα στον Ιππόδρομο» (1937)!

Τα δαιμόνια αδέλφια γυρίζουν τρεις ακόμα ταινίες για λογαριασμό της MGM, πριν εγκαταλείψουν οριστικά το στούντιο: τα «At the Circus» (1939), «Go West» (1940) και «The Big Store» (1941) κρατάνε τον μύθο τους ζωντανό.

Παρά το γεγονός ότι οι Μαρξ σκέφτηκαν να αποσυρθούν από την ενεργό δράση, οι οικονομικές περιπέτειες του Τσίκο και τα χρέη του από τον τζόγο αναγκάζουν την ομάδα να υπογράψει νέο συμβόλαιο με τη United Artists και να γυρίσει άλλες δύο ταινίες: το «A Night in Casablanca» (1946) και το «Love Happy» (1949), αν και οι κωμικοί είχαν χάσει πια το απόλυτο κωμικό τους σφρίγος.

Το 1959, οι Μαρξ διαλύονται ως ομάδα, αν και οι Χάρπο και Τσίκο θα γυρίσουν ένα τηλεοπτικό σόου, το «The Incredible Jewel Robbery», και θα συνεχίσουν να εμφανίζονται μαζί σε νυχτερινά κέντρα και καζίνο του Λας Βέγκας, συχνά μαζί στη σκηνή.

Όσο για τον Γκράουτσο, ξεκίνησε νέα καριέρα, ως ψυχαγωγός σε τηλεόραση και ραδιόφωνο: από το 1947 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ήταν ο παρουσιαστής του τηλεοπτικού κωμικού κουίζ «You Bet Your Life».

Το 1970, η παλιά ομάδα των «Four Marx Brothers» βρέθηκε και πάλι μαζί, στο επετειακό αφιέρωμα του δικτύου ABC για τους «γίγαντες» της κωμωδίας. Και στις 16 Ιανουαρίου 1977, οι εμβληματικοί κωμικοί Μαρξ περιλήφθηκαν στο Hall of Fame του κινηματογράφου, καθώς αποτέλεσαν τον ιδανικό συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις βωβές κωμωδίες και στις ομιλούσες φαρσοκωμωδίες του αμερικανικού κινηματογράφου, μεταμορφώνοντας την κωμωδία στη μορφή που την ξέρουμε σήμερα…

Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr