Ιερός πόλεμος έχει ξεσπάσει μεταξύ του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Φίλη, και της Εκκλησίας της Ελλάδος , με αφορμή την επικείμενη μεταφορά του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο το μείζον θέμα του διαχωρισμού μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν θέλησε να σχολιάσει όσα ειπώθηκαν τις τελευταίες μέρες από στελέχη της κυβέρνησης και τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος Νίκο Φίλη, ωστόσο υπογράμμισε ότι δεν χρειάζονται λόγια.

«Για αυτά θα μιλήσει η Ιστορία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άνθρωποι των λόγων και τα λόγια μας έχουν κουράσει, και τα λόγια έφεραν αυτόν τον τόπο εδώ που είναι, χρειαζόμαστε λόγο αυτή την περίοδο», δήλωσε χαρακτηριστικά.

«Η παρουσία των λειψάνων είναι μια ανακεφαλαίωση της πίστεως μας ότι τα ιερά λείψανα των αγίων είναι αυτά που δυναμώνουν και κάνουν τους αγίους τα πρότυπα που λείπουν», σημείωσε.

Ερωτηθείς για την πρόταση Φίλη για διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους απάντησε «να μην χαλάσουμε την ατμόσφαιρα, αυτό θέλει πολύ συζήτηση».

«Παρακολουθούμε με σεβασμό τον Μακαριώτατο. Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, πάνω από το εβδομήντα τοις εκατό των πολιτών, όπως καταγράφεται σε τελευταίες δημοσκοπήσεις, ζητεί να υπάρξει χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει διάλογο και όχι μονομερείς ενέργειες».

Αυτό δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, απαντώντας σε δήλωση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου, σχετικά με τον χωρισμό εκκλησίας – κράτους.

Υποστήριξε ότι «ο χωρισμός εκκλησίας – κράτους, θα αποδειχθεί χρήσιμος και για τα δυο μέρη, καθώς επίσης και επωφελής για το λαό», για να συμπληρώσει πως «είναι αυτονόητο ότι ο δημοκρατικός διάλογος δεν μπορεί να γίνει με όρους «μετανοίας»».

Ο κ. Φίλης επισήμανε ότι «η χώρα αντιμετωπίζει κρίσιμα προβλήματα, όχι μόνον την οικονομική κρίση, αλλά και την ηθική-πολιτική απαξίωση» και τόνισε ότι «η έξοδος απο τη σύνθετη κρίση που ζούμε, προϋποθέτει μια νέα λαϊκή – δημοκρατική και έλλογη κουλτούρα αξιών και το έμπρακτο προσωπικό-κοινωνικό παράδειγμα».