Στο βήμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αυτή την ώρα ο Γιώργος Παπανδρέου, στην κρίσιμη συνεδρίαση, ενόψει της συζήτησης για το νέο Μνημόνιο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου στην αρχή της ομιλίας του υπεραμύνθηκε της πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνησή του από το 2009 και χαρακτήρισε «αδύναμο κρίκο» το σύστημα που είχε διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα ενώ δήλωσε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη που μέσα σε δυο χρόνια δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει προβλήματα που δημιουργήθηκαν επί δεκαετίες. Έπειτα κάλεσε τους βουλευτές να υπερψηφίσουν το νέο Μνημόνιο, λέγοντας ότι πρόκειται για εθνική υπόθεση.
Αναλυτικότερα ο Γ.Παπανδρέου είπε:
«Έτυχε από την ιστορία σε όλους εμάς να πάρουμε στις δικές μας πλάτες την τύχη της χώρας για τις επόμενες γενιές. Καμία κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών δεν σήκωσε τέτοιες ευθύνες και δεν είχε να δώσει τόσο σύνθετο και πολυμέτωπο αγώνα για το δίκιο και την προοπτική του λαού και μαζί δώσαμε μία μάχη με την ίδια τη συνείδησή μας.
Κανένας πολιτικός δεν αναμετρήθηκε τόσο πρώτα πρώτα με τον εαυτό του και αυτό μην το ξεχάσετε ποτέ. Ο πόλεμος που κάνουμε είναι πολύ διαφορετικός από τους συμβατικούς. Πόλεμος να σώσουμε την Ελλάδα και τον πολίτη από την πλήρη εξαφάνιση. Μην το ξεχάσετε ποτέ.
Δεν είχαμε απέναντί μας ούτε τανκς ούτε πυραύλους. Ήταν πόλεμος πολυμέτωπος και πολεμήσαμε μόνοι με μόνη την κατανόηση του ελληνικού λαού και όλους απέναντι.
Σπάσαμε ταμπού. Αναλάβαμε την ευθύνη που κανείς δεν τόλμησε να αναλάβει. Αυτή η στάση μας θα δικαιωθεί και ιστορικά.
Κάνουμε πόλεμο σε τρία μέτωπα. Η Ελλάδα βρέθηκε πρώτη αποκλεισμένη από τις αγορές. Εξαρτημένη από τις βουλήσεις. Αυτή ήταν η πρώτη μας μάχη. Το δεύτερο μέτωπο να παλέψουμε με μια συντηρητική Ευρώπη ώστε να ορθώσει τείχος προστασίας. Να δημιουργήσει ισχυρούς μηχανισμούς απέναντι στις ορέξεις των αγορών. Όμως η μάχη στην Ευρώπη συνεχίζεται. Αυτή την Ευρώπη καλούμαστε να αλλάξουμε.
Γιατί έγινε στόχος η Ελλάδα; Ο αδύναμος κρίκος ήταν στον κόρφος μας, στο ίδιο μας το σύστημα.
Αναλαμβάνω την ευθύνη για το γεγονός πως δεν μπόρεσα να διορθώσω λάθη δεκαετιών.
Μόνοι τραβούσαμε το κάρο στο πρώτο Μνημόνιο. Πολλοί από αυτούς που μας κατήγγειλαν συμφωνούν στο δεύτερο και υιοθετούν και το δεύτερο. Μακάρι να το είχαν κάνει από την αρχή. Γέλαγαν όταν λέγαμε ότι παίρνουμε δύσκολα μέτρα για να σώσουμε τους Έλληνες. Μέχρι τον Μάρτιο πηγαίναμε καλά αλλά είχε υπονομευτεί η πορεία μας.
Εγκαταλείποντας την προσπάθεια, εγκαταλείπουμε τον αγώνα και χάνονται οι θυσίες του. Εγκαταλείπουμε κάθε ελπίδα να ορθοποδήσει η χώρα. Βρισκόμαστε σε ένα δίλημμα. Να θυσιάσουμε πολλά ή να χάσουμε τα πάντα. Πρέπει να κατανοήσουμε τι εστί χρεοκοπία. Μιλάμε για χάος και κυρίως για όσους δεν έχουν χρήματα και δουλειά. Πονάνε σήμερα αλλά τους προστατεύουμε από μία χειρότερη μοίρα.
Θα δούμε πλήρη αδυναμία του κράτους να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, να χρηματοδοτηθούν σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι. Οι περικοπές που θα ακολουθήσουν θα είναι πολύ χειρότερες. Χρεοκοπία σημαίνει αδυναμία εισαγωγής στη χώρα βασικών αγαθών, οτιδήποτε σήμερα δυστυχώς δεν παράγουμε και το φέρνουμε. Πανικό και κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Αυτό θα ζήσουμε αν δεν τολμήσουμε και δεν αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες. Το βιοτικό επίπεδο θα κατέρρεε. Σκεφτείτε τι σημαίνει για τα εθνικά μας θέματα να μείνουμε εκτός Ευρωζώνης.
Τώρα είναι η ώρα της υπευθυνότητας. Πρέπει να συνεχίσουμε να κρατάμε τη χώρα στις δικές μας πλάτες, όπως το 2010 και το 2012. Φτάσαμε πολύ κοντά στην πηγή και πρέπει να πιούμε νερό και να συνεχίσει τον δύσκολο, ανηφορικό δρόμο της αλλαγής. Να πάρουμε το πακέτο βοήθειας και να μειώσουμε το χρέος μας με το κούρεμα.
Να παλέψουμε για το μικρό σχέδιο Μάρσαλ και μπορούμε. Ξέρετε ότι σήκωσα ένα σταυρό που δεν μου αναλογούσε, δεν μας αναλογούσε. Το τίμημα βαρύ, αλλά τον σήκωσα. Μου στοίχισε και έχασα φιλίες. Αποφάσισα να θυσιάσω ακόμα και το πρωθυπουργικό αξίωμα. Με έβρισαν όπως δεν έχει βριστεί κανένας πολιτικός. Με λοιδώρησαν, με είπαν προδότη. Αγνόησα την αθλιότητα, το πολιτικό κόστος. Ό,τι και αν τράβηξα, ό,τι και αν τραβήξαμε είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που θα τραβήξει ο λαός αν δεν πάρουμε θέση.
