Η είδηση προξένησε θλίψη στους λάτρεις των ιδιοκατασκευών ανά τον κόσμο. Το γνωστό ισπανικό συνεργείο βελτιώσεων Radical Ducati, με ιδιοκτήτες και δημιουργική ψυχή τους Rosell Repo και Ramon Reyes, έκλεισε ξαφνικά.
Η Radical Ducati είχε έδρα στη Μαδρίτη αλλά πελάτες σε όλον τον κόσμο, αρκετοί από τους οποίους ήταν «πλούσιοι και διάσημοι». Οι δε δημιουργίες της συνήθως αποσπούσαν ενθουσιώδεις κριτικές, ενώ πάμπολλες ήταν και οι διακρίσεις και τα βραβεία τους σε εκθέσεις και διαγωνισμούς.
Η γνωστοποίηση της «παύσης εργασιών» έγινε με μια λιτή ανακοίνωση στην σελίδα της εταιρείας στο Facebook. «Ήταν πάνω από 15 χρόνια πάθους, σχεδιασμού, κατασκευών, οδήγησης και εξέλιξης των ονείρων μου», έγραψε ο Repo. «Ήρθε η ώρα να σταματήσω, να γυρίσω σελίδα στη ζωή».
Το ιδιαίτερο στυλ της Radical Ducati είχε δημιουργήσει σχολή, συνδυάζοντας την ακαταμάχητη ομορφιά των ιταλικών κυρίως μοτοσυκλετών με μια επιθετική ζωντάνια που ξεχείλιζε μάλλον βίαια από τις δημιουργίες της.
Ως ελάχιστος φόρος τιμής στo αυθεντικό ταλέντο των Repo και Reyes σάς δείχνουμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές τους συλλήψεις.
Adios, amigos. Θα μάς λείψετε.
1. Κάπου στο βάθος κρύβεται μια Ducati GT1000 και μάλιστα με πολύν τσαμπουκά. Το μοντέλο ονομάστηκε Cafe Veloce και φορούσε, εκτός των άλλων, έναν βελτιωμένο ξηρό συμπλέκτη, κοντύτερο πλαίσιο, πειραγμένο ρεζερβουάρ και κλιπόν.
2. Βασισμένη σε μια πραγματική Ducati 125 TS του 1963, η πανέμορφη F3 ήταν ένας δαίμονας της πίστας: γυμνή από κάθε περιττό, γυμνασμένη, έτοιμη να τρομοκρατήσει και τον πιο ψημένο αναβάτη με τους 17,5 ίππους που απέδιδε.
3. Η 7½ Sportiva ήταν στην προηγούμενη ζωή της μια Ducati 749R, βαμμένη και φτιασιδωμένη σε στυλ ρετρό, αφού πρώτα υποβλήθηκε σε μια σκληρή δίαιτα, πράγμα που σημαίνει ότι την έκαναν φύλλο και φτερό για να αφαιρέσουν κάθε ίχνος «λίπους».
4. Εμπνευσμένη από τις αγωνιστικές Ducati του ’70 και τα μονοκύλινδρα 450άρια η εικονιζόμενη 9½ ξεκίνησε σαν ένα ταπεινό Monster M900 του 1997, που πετσοκόφτηκε στο πίσω μέρος για να χωρέσει ένας αγωνιστικός κοκκοβιός.
5. Βασισμένη σε ένα «αρχαίο» 125, το Carallo Sport φτιάχτηκε για να συμμετάσχει στον περίφημο Motogiro d’Italia.
6. Μοιάζει πολύ με, αλλά δεν είναι πραγματική Ducati Pantah παρότι το χρώμα και το σχήμα των ρεζερβουάρ/φέρινγκ/φτερών είναι παρόμοιο. Η «Pantahstica» ξεκίνησε σαν μια ταπεινή Cagiva Alazzurra, μια μοτοσυκλέτα της δεκαετίας του ’80, βασισμένη στην αυθεντική Pantah.
7. Τον τελευταίο καιρό η Radical Ducati πειραματίστηκε και με άλλες μάρκες. Η «Dirt Rad» ήταν μια Yamaha XT600 με εκτεταμένες τροποποιήσεις, πιρούνι από FZR600 και αμορτισέρ Hagon. Ο αερόψυκτος κινητήρας ανακατασκευάστηκε πλήρως, η κεφαλή τρίφτηκε, οι βαλβίδες μεγάλωσαν και στην εξάτμιση τοποθετήθηκε ένα μεγάφωνο της Spark GP.
8. Πριν από τρεις μήνες η Radical Ducati παρουσίασε την «Interceptor», μια BMW R80 ST προϊόν συνεργασίας με το γάλλο σπεσιαλίστα των BMW, Max Boxer. Ωστόσο οι δεσμοί με την Ducati ήταν εμφανείς: το πιρούνι προερχόταν από μια SportClassic και οι πλάκες του από ένα Monster.
Ο κινητήρας ήταν βέβαια boxer BMW (από ένα R1000) και το σιλανσιέ από μια S1000RR, αλλά το ρεζερβουάρ προερχόταν από μια παλιά Laverda, τροποποιημένο αρκετά για να ταιριάξει. Η εντυπωσιακή Interceptor ήταν μια μπαρόκ μετασκευή, ένα συναρπαστικό «κύκνειο άσμα» των Ισπανών βιρτουόζων.
