Η αυθεντική Moto Guzzi V8, γνωστή και σαν «Otto» (Οχτώ), αποτελεί δημιουργία του δρα Giulio Cesare Carcano για την Ομάδα Γκραν Πρι της Moto Guzzi και αγωνίστηκε στις σεζόν 1955-1956.
Όπως δηλώνει το όνομά της, έπαιρνε κίνηση από έναν συγκλονιστικά εξελιγμένο για την εποχή του κινητήρα, έναν V8 με μόλις 499 κυβικά. Στην κεφαλή είχε 2 εκκεντροφόρους για να κινεί τις βαλβίδες και κάθε κύλινδρος τροφοδοτούνταν από το δικό του καρμπυρατέρ. Το μίνι εργοστάσιο απέδιδε 78 ίππους στις 12.000 σαλ.
Το εκκωφαντικότερο όμως ήταν το βάρος του. Ολόκληρος ο κινητήρας ζύγιζε 45 κιλά! Προς σύγκριση, ο τετρακύλινδρος κινητήρας ενός Honda CBR 600 F2 ζυγίζει από 58 ως 63 κιλά ανάλογα το μοντέλο.
Η… μινιατούρα αυτή λοιπόν φορέθηκε σε ένα πλαίσιο της εποχής και ντύθηκε με ένα εξίσου προηγμένο φαίρινγκ τύπου «σκουπιδοτενεκέ» ή dustbin* όπως έμεινε στην ιστορία. Ο τύπος αυτός φαίρινγκ πρόσφερε ένα αεροδυναμικό σχήμα σταγόνας σε οποιαδήποτε μοτοσυκλέτα κάλυπτε.
Το dustbin ήταν τόσο αποδοτικό που η Moto Guzzi εκείνη ξεπερνούσε τα 270 χλμ/ώρα σε τελική. Συγκριτικά, οι μοτοσυκλέτες GP μόλις στις αρχές του ’70 κατάφεραν να ξαναπιάσουν τέτοιες ταχύτητες.
Όμως το πλαίσιο, τα φρένα αλλά και οι αναρτήσεις ήταν πολύ πίσω και δεν κατάφερναν να ανταποκριθούν στις δυνατότητες του κινητήρα. Η μοτοσυκλέτα λοιπόν δεν απέκτησε ποτέ τις αγωνιστικές περγαμηνές που θα περίμενε κανείς από τις επιδόσεις της.
Άλμα στο 2016. Η μοτοσυκλέτα των φωτογραφιών μας αποτίνει φόρο τιμής σε εκείνη την πρωτοποριακή κατασκευή του Carcano.
Έχει κατασκευαστεί από την Numbnut Motorcycles με βάση μια ιδέα της Gannet Design κατ’ επιταγή της Vanguard Clothing, εταιρείας ρουχισμού που μάλιστα δημιούργησε και ολόκληρη σειρά μπλουτζίν αφιερωμένων στη μοτοσυκλέτα.
Το όλο σχέδιο ξεκίνησε σαν ψηφιακό σχήμα στον υπολογιστή του Ulfert Janssen (της Gannet Design), το οποίο στη συνέχεια υλοποιήθηκε σε συνεργασία με την ταλαντούχα ομάδα της Numbnut Motorcycles στο Άμστερνταμ.
Σαν βάση χρησιμοποιήθηκε μια σύγχρονη Moto Guzzi California Eldorado, με κινητήρα έναν τυπικό Moto Guzzi V2 με 1.400 κ.εκ., η οποία γδύθηκε τελείως προκειμένου να μετρηθεί και να προσαρμοστούν οι βάσεις για το μοναδικό φαίρινγκ.
Όταν πια το φαίρινγκ, βαμμένο στη σωστή απόχρωση, τοποθετήθηκε στο πλαίσιο, ακολούθησαν οι υπόλοιπες τροποποιήσεις: δερμάτινη σέλα, ρυθμιζόμενα αμορτισέρ, λάστιχα «εποχής» Firestone Deluxe Champion και το ριζικά ανασχεδιασμένο ρεζερβουάρ.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια πολύ καλαίσθητη εκδοχή της ιστορικής Moto Guzzi V8 που πέρα από το μάρκετινγκ της Vanguard Clothing εξυπηρετεί και τη μοτοσυκλετιστική ιστορία, φέρνοντας τους σύγχρονους bikers σε επαφή με μία από τις πάμπολλες θαυμαστές αλλά άγνωστες δημιουργικές εξάρσεις των πρωτοπόρων των Grand Prix.
* Dustbin φαίρινγκ
Πρόκειται για ένα μονοκόμματο κέλυφος που κάλυπτε όλο το εμπρός μέρος της μοτοσυκλέτας έτσι που να θυμίζει ρύγχος αεροπλάνου. Κάποιοι το ονόμασαν «φαίρινγκ τορπίλη». Μείωνε τόσο την αεροδυναμική αντίσταση της μοτοσυκλέτας που το 1958 η Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM) απαγόρευσε τη χρήση του στους αγώνες για λόγους ασφαλείας: λέγεται πως η πίεση του αέρα προξενούσε ταλαντώσεις και αστάθεια στις μοτοσυκλέτες, το λεγόμενο «ψάρεμα». Αλλού πάντως σαν αιτία αναφέρεται η ευπάθεια στους πλευρικούς ανέμους. 
Θανάσης Χούντρας
