Για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στο στήθος αλλά και πόσο τη βοήθησε η περιπέτειά της να γίνει δυνατότερη, μίλησε η Τένια Μακρή.
Όταν της το ανακοίνωσε ο γιατρός, δεν έκλαψε όπως λέει η ίδια, αλλά τον ρώτησε, «τι κάνουμε τώρα;».
«Δεν φοβήθηκα, είχα πίστη. Γνώριζα ότι αυτό που μου συνέβη ήταν δικό μου, και έπρεπε να ξέρω τι θα κάνω. Ζήτησα να εγχειριστώ αμέσως, γιατί ήμουν πανέτοιμη γι’ αυτό. Και την επόμενη ημέρα πήγα για εγχείρηση. Δεν έκλαψα ποτέ γι’ αυτό που μου έτυχε. Έχω σαν μότο μου πως ότι γίνεται θέλει κάτι να μας πει και αυτό το μήνυμα προσπάθησα να καταλάβω».
Όπως εξηγεί η ψυχολόγος στο περιοδικό «Yes»: «Ακόμα και ο καρκίνος μου ήταν ευλογία, γιατί με έκανε δυνατότερη. Έμαθα ότι είμαι άνθρωπος, ότι είμαι θνητή. Αντιλήφθηκα πως για να ξεπεράσω τα προσωπικά μου δεινά πρέπει να είμαι σε επαφή με τον εαυτό μου και αυτό το είχα παραμελήσει. Για εννέα μήνες έκανα απόλυτη σιωπή και ακολουθούσα όσα μου έλεγαν οι γιατροί. Εργαζόμουν, όμως βρισκόμουν σε αυτοσυγκέντρωση και δεν ξόδευα την ενέργειά μου. Μπήκα στην προσωπική μου αυτοΐαση».
Τέλος, δεν έκρυψε ότι ακόμα και όταν έχασε τα μαλλιά αλλά και το ένα της στήθος, δεν έπεσε ψυχολογικά:
«Δεν με άγγιξε γι’ αυτό δεν διανοήθηκα να κρύψω το κεφάλι μου με τουρμπάνι. Ήμουν έτσι όπως κατέληξε ο εαυτός μου κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Άφησα τα μαλλιά μου λευκά, γιατί έκρυβαν έναν ασημένιο θησαυρό που δεν τον ήξερα. Ακόμη και τώρα, που έχω ένα στήθος, κάνω τόπλες μπάνιο στην παραλία. Δεν με νοιάζει. Ακόμα και όταν μου πρότεινε ο γιατρός να κάνω εγχείρηση αποκατάστασης του στήθους μου γιατί είναι νέα, αρνήθηκα. Το είχα. Αν έχει φύγει, έφυγε. Συμπεριφέρομαι με το κορμί μου όπως είμαι. Άσε που οι αμαζόνες δεν είναι πολλές».
