Τους ασθενείς με χρόνιο πόνο θα μπορούσε να βοηθήσει ο βελονισμός, αν και τα οφέλη του δεν είναι δεδομένα για τον κάθε ασθενή, ούτε υπερτερούν ιδιαίτερα σε σχέση με τα αποτελέσματα του ψευδο-βελονισμού (πλασέμπο), σύμφωνα με μία νέα αμερικανική μελέτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ‘Αντριου Βίκερς του Κέντρου Καρκίνου Μεμόριαλ Σλόαν-Κέτερινγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου «Archives of Internal Medicine», ανέλυσαν δεδομένα από 29 κλινικές δοκιμές που αφορούσαν τη χρήση του βελονισμού σε περίπου 18.000 ασθενείς από διάφορες χώρες (ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία, Ισπανία, Σουηδία). Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, σε σχέση με αυτούς που δεν έκαναν καθόλου βελονισμό ή που έκαναν εικονικό (ψευδο)βελονισμό, όσοι έκαναν πραγματικό βελονισμό, συχνά σημείωσαν όντως κάποια βελτίωση στον πόνο τους, αναφέρει το ΑΜΠΕ.

Οι ερευνητές πάντως επισημαίνουν ότι «αν και τα στοιχεία δείχνουν πως ο βελονισμός είναι κάτι περισσότερο από ένα φαινόμενο πλασέμπο, οι διαφορές μεταξύ του αληθινού και του εικονικού βελονισμού είναι σχετικά μικρές, δείχνοντας έτσι ότι και άλλοι παράγοντες, πέρα από την ίδια την τοποθέτηση των βελονών, παίζουν σημαντικό ρόλο στη θεραπευτική διαδικασία».

Οι Αμερικανοί επιστήμονες πάντως καταλήγουν στη διαπίστωση ότι ο βελονισμός αποτελεί πράγματι μια εναλλακτική λύση για όσους πάσχουν από χρόνιο πόνο από διάφορες αιτίες και σε διάφορα σημεία του σώματος (πλάτη, μέση, ώμοι, πονοκέφαλος, αρθρίτιδα κ.α.), παρόλο που δεν υπάρχει ευρέως αποδεκτή επιστημονική εξήγηση για τον μηχανισμό που «δουλεύει» ο βελονισμός, μία παλαιά κινεζική ιατρική τεχνική.

Ο επίτιμος καθηγητής συμπληρωματικής/εναλλακτικής ιατρικής του πανεπιστημίου Έξετερ Έτζαρντ Ερνστ, σύμφωνα με τη βρετανική Guardian, δήλωσε ότι η νέα μελέτη δείχνει καθαρά πως τα όποια οφέλη του βελονισμού οφείλονται κυρίως στην αυθυποβολή του φαινομένου «πλασέμπο», ενώ επεσήμανε ότι οι διαφορές της θεραπευτικής επίδρασης μεταξύ του πραγματικού και του ψευδο-βελονισμού είναι τόσο μικρές, που καταντούν κλινικές ασήμαντες. Όπως είπε, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι «η λεκτική ή μη λεκτική επικοινωνία ανάμεσα στον ασθενή και στον θεραπευτή είναι πιο σημαντική από τις ίδιες τις βελόνες. Αν τέτοιου είδους παράγοντες ληφθούν υπόψη, τότε η ωφέλεια του βελονισμού στον χρόνιο πόνο μπορεί να εξαφανιστεί τελείως».

Από την άλλη όμως, όπως επισημαίνει ο Αντριου ‘Αβινς σε σχόλιο του στο ίδιο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό, τελικά αυτό που μετρά για τον ασθενή είναι αν η μέθοδος έχει αποτέλεσμα πάνω του, άσχετα με την εξήγηση του μηχανισμού που εμπλέκεται.