Όσο πιο νωρίς στη ζωή του κανείς εμφανίσει Αλτσχάιμερ, τόσο πιο επιθετικά η ασθένεια θα εξελιχθεί. Η εξέλιξη της νευροεκφυλιστικής νόσου είναι πιο βραδεία στους ανθρώπους άνω των 80 ετών σε σχέση με όσους είναι πιο νέοι, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Ο κίνδυνος εμφάνισης της ανίατης νόσου αυξάνει με την ηλικία και έως τα 85 είναι περίπου 50%, δηλαδή ένας στους δύο ηλικιωμένους είναι πιθανό να την εμφανίσει.

Όμως, σύμφωνα με τη νέα μελέτη, όσοι εμφανίσουν τα πρώτα συμπτώματα πιο αργά στη ζωή τους, βιώνουν μία πιο αργή εξέλιξη της ασθένειας, σε σχέση με όσους το Αλτσχάιμερ κάνει την εμφάνισή του στα 65 ή τα 70, οπότε η εξέλιξη των συμπτωμάτων είναι πιο γρήγορη.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, οι ερευνητές του Τμήματος Νευροεπιστημών της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Σαν Ντιέγκο, με επικεφαλής τον Ντομινίκ Χόλαντ, που δημοσίευσαν τη σχετική έρευνα στο περιοδικό «PLoS ONE», επισήμαναν ότι οι γιατροί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τον διαφορετικό ρυθμό επιδείνωσης των συμπτωμάτων ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς.

Είναι, όπως είπαν, δυνατό ένας πολύ ηλικιωμένος να πάσχει από Αλτσχάιμερ, αλλά αυτό να μην έχει γίνει αντιληπτό, επειδή τα συμπτώματα εξελίσσονται πιο αργά. Σημειωτέον ότι η ακριβής διάγνωση της νόσου μπορεί να γίνει μόνο με νεκροψία του εγκεφάλου μετά τον θάνατο.

Οι ερευνητές μελέτησαν 723 άτομα ηλικίας 65 έως 90 ετών, κάνοντας διαδοχικά τεστ κάθε έξι ή 12 μήνες. Η μελέτη έδειξε ότι οι νεαρότεροι ασθενείς με Αλτσχάιμερ χάνουν τις νοητικές ικανότητές τους με ταχύτερο ρυθμό σε σχέση με τους γηραιότερους. Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι γιατί η νόσος είναι πιο επιθετική στα άτομα μικρότερης ηλικίας.

Η ασθένεια, για την οποία ακόμα δεν υπάρχει θεραπεία, καταστρέφει βαθμιαία τα εγκεφαλικά κύτταρα, οδηγώντας σε σταδιακή απώλεια της μνήμης, της επικοινωνίας και της ικανότητας εκτέλεσης των καθημερινών εργασιών.

Όσο ο πληθυσμός στις ανεπτυγμένες χώρες γερνάει, τόσο το πρόβλημα του Αλτσχάιμερ θα γίνεται πιο σοβαρό.

Μία ξεχωριστή αμερικανική έρευνα, με επικεφαλής την καθηγήτρια νευρολογίας Μπρέντα Χάνα-Πλέιντι του πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Frontiers of Human Neuroscience», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εγκέφαλος των μουσικών -επαγγελματιών και ερασιτεχνών- είναι καλύτερα προστατευμένος από τις συνέπειες των γηρατειών και της άνοιας.

Σύμφωνα με τη μελέτη, όσοι έμαθαν να παίζουν μουσική από την παιδική ηλικία τους και συνέχισαν να παίζουν κάποιο όργανο για τουλάχιστον δέκα χρόνια, έχουν, όταν μεγαλώσουν, καλύτερες επιδόσεις στα τεστ μνήμης και νόησης. Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που συνεχίζουν να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα όσον αφορά τη σταδιακή απώλεια της υγείας του εγκεφάλου τους. Δεν είναι σαφές κατά πόσον το ίδιο συμβαίνει και για όσους αρχίζουν σε μεγάλη ηλικία να παίζουν κάποιο όργανο.