Ο αριθμός των διαβητικών στην Ελλάδα υπολογίζεται στο ένα εκατομμύριο και το 50-70% από αυτούς μετά από 15 χρόνια θα εμφανίσει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια η οποία είναι μια επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη.
Η πάθηση αυτή έχει ως συμπτώματα τη θολότητα και τη μείωση της όρασης γι’ αυτό και ο διαβητικός ασθενής από τη στιγμή που θα διαγνωστεί η πάθησή του θα πρέπει κάθε έξι μήνες να υποβάλλεται σε οφθαλμολογικό έλεγχο.
Τα παραπάνω επισήμανε ο καθηγητής οφθαλμολογίας στο ΑΠΘ Παναγιώτης Οικονομίδης μιλώντας στο ΑΜΠΕ στο περιθώριο του 7ου Ιπποκράτειου Συνεδρίου Αμφιβληστροειδή Ωχράς Υαλοειδούς που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.
«Η θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας μέχρι πριν από λίγα χρόνια γινόταν μόνο με ακτίνες λέιζερ. Τώρα με την εισαγωγή νέων ουσιών που χορηγούνται στο μάτι σε ενέσιμη μορφή έχει δημιουργηθεί μια επανάσταση στη θεραπεία της πάθησης είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με ακτίνες λέιζερ.
Νέες ουσίες είναι οι anti VΕGF παράγοντες, όπως η ουσία ranibimuzimab. Ο ασθενής πρέπει να κάνει τρεις ενέσεις στην αρχή, μετά πρέπει να κάνει μια τομογραφία του ματιού και αν χρειαστεί επαναλαμβάνεται η ένεση. Σε πολλές περιπτώσεις ο ασθενής ανακτά την όραση, αλλά αυτή δεν είναι όπως πριν.
Το θέμα είναι ότι ο ασθενής πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή παρακολούθηση. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάναμε τρεις ενέσεις και τελείωσε. Πρέπει μετά τις ενέσεις στην αρχή κάθε μήνα και μετά κάθε τρεις μήνες να κάνει τομογραφία ματιού. Αν υπάρχει κάποιο οίδημα ξανακάνουμε την ένεση» εξήγησε ο κ Οικονομίδης.
Επισήμανε ακόμη ότι στην Α΄ και τη Β΄ Οφθαλμολογική Κλινική του ΑΠΘ πραγματοποιούνται ερευνητικά προγράμματα σε πολυκεντρικές μελέτες πάνω στην αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των νέων φαρμάκων, τα οποία χορηγούν όλα τα ταμεία για την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια με μηδενική συμμετοχ.
