Η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα είναι μία πολύ σοβαρή αλλά άγνωστη δερματοπάθεια, που εκτιμάται ότι επηρεάζει το 1% του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως.
Για τις επιπτώσεις της νόσου, πώς επηρεάζει την καθημερινότητα των ασθενών καθώς τον τρόπο αντιμετώπισής της μας ενημερώνει ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος Γεώργιος Ευαγγέλου, Επιμελητής Α΄Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου.
-Τι είναι η Διαπυητική ιδρωταδενίτιδα;
Η Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα φλεγμονώδης δερματική πάθηση συχνότερη σε εφήβους και νέους ενήλικες. Χαρακτηρίζεται από επώδυνα οζίδια, δύσοσμα αποστήματα, συρίγγια και υπερτροφικές ουλές κυρίως στις μασχάλες, στις μηροβουβωνικές πτυχές, τους γλουτούς και τις περιοχές κάτω από το στήθος.
-Ποιες είναι οι επιπτώσεις της;
Η επίπτωση της νόσου στο δυτικό πληθυσμό είναι περίπου 1%. Είναι 2-5 φορές συχνότερη στις γυναίκες από ότι στους άνδρες, με μέσο όρο έναρξης τα 23 έτη, ενώ η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο. Το κάπνισμα και παχυσαρκία είναι επίσης σημαντικοί προδιαθεσικοί παράγοντες, όπως και η αυξημένη εφίδρωση, η τριβή από τα ρούχα ή τυχόν ερεθισμός λόγω αποτρίχωσης. Ανοσολογικές ή δομικές ανωμαλίες του θυλάκου της τρίχας σε περιοχές που φέρουν αποκρινείς αδένες, θεωρείται ότι παίζουν ρόλο στην αιτιολογία της πάθησης. Σε διάφορες μελέτες έχουν παρατηρηθεί επίσης αυξημένα επίπεδα παραγόντων φλεγμονής όπως ιντερλευκίνη 1β και TNF-α.
-Ποια από τα συμπτώματα δεν πρέπει να αγνοήσω;
Ένα από τα κυριότερα συμπτώματα της νόσου, λόγω των βλαβών που εντοπίζονται σε βαθύτερα στρώματα του δέρματος, είναι ο πόνος. Οι ασθενείς τον περιγράφουν με διάφορους τρόπους όπως καυστικό, πιεστικό, παλμικό, δηκτικό, διαχωριστικό, οξύ, διαξιφιστικό, βύθιο ή σαν τέντωμα. Από τις βλάβες μπορούν να καλλιεργηθούν διάφορα αερόβια και αναερόβια μικρόβια χωρίς αυτό να θεωρείται ότι έχει πρωτεύοντα ρόλο στην παθογένεια της νόσου. Εργαστηριακά μπορεί να υπάρχει αυξημένη ταχύτητα καθίζησης ερυθρών και λευκοκυττάρωση. Σπάνιες επιπλοκές της νόσου αποτελούν η ανάπτυξη ακανθοκυτταρικού καρκινώματος επί παλαιών ουλών και η δευτεροπαθής αμυλοείδωση δηλαδή η εναπόθεση σε διάφορα όργανα πρωτεϊνών φλεγμονής δυνητικά επιβλαβών για τον οργανισμό.
-Ποια είναι τα στάδια της νόσου;
Η νόσος ταξινομείται σε τρία στάδια κατά Hurley:
- Το στάδιο Ι στο οποίο παρατηρούνται μονήρη ή πολλαπλά αποστήματα χωρίς ουλές ή συρίγγια είναι το συχνότερο (68% των ασθενών).
- Στο στάδιο ΙΙ περιλαμβάνονται διάσπαρτες μονήρεις ή πολλαπλές βλάβες με υποτροπιάζοντα αποστήματα, ουλές και συρίγγια και παρατηρείται στο 28% των πασχόντων.
- Στο στάδιο ΙΙΙ υπάρχει διάχυτη συμμετοχή μιας ανατομικής περιοχής με πολλαπλά επικοινωνούντα συρίγγια και αποστήματα και αφορά στο 4% των ασθενών.
-Πώς επηρεάζεται η καθημερινή ζωή των ασθενών;
Η Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα είναι μία χρόνια και δυσίατη νόσος, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά στα αρχικά στάδια. Σταδιακά όμως μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, στιγματοποίηση και χαμηλή ποιότητα ζωής, συγκριτικά με άλλες δερματολογικές νόσους, λόγω της αποκρουστικής πολλές φορές εμφάνισης των ουλοποιημένων και δύσοσμων βλαβών. Η ψυχολογική επιβάρυνση είναι μεγάλη και ανάλογη του κλινικού σταδίου της νόσου, της έναρξης σε μεγαλύτερη ηλικία και της εντόπισης στην γεννητική χώρα, η οποία μπορεί να διαταράξει αρνητικά την σεξουαλική ζωή των ασθενών κυρίως γυναικείου φύλου. Η Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση και προβλήματα όπως αλκοολισμός και αδυναμία διατήρησης σταθερής εργασίας.
-Υπάρχει κάποια εγκεκριμένη θεραπεία;
Για τη θεραπεία της νόσου χρησιμοποιούνται κυρίως αντιβιοτικά με βάση την ευαισθησία των μικροβίων στην καλλιέργεια. Η ισοτρετινοίνη, παράγωγο της βιταμίνης Α μπορεί να βοηθήσει σε λιγότερο από 50% των ασθενών κυρίως σε μη ουλοποιημένες βλάβες. Τα τελευταία χρόνια έχει δοκιμαστεί με επιτυχία μια εγκεκριμένη θεραπεία. Αν αναπτυχθεί ουλώδης ιστός η θεραπεία εκλογής είναι αφαίρεση των ουλών είτε χειρουργικά είτε με CO2 laser με σύγκλιση κατά δεύτερο σκοπό.
