«Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο, έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας, όσα κι αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω, να κάνεις βόλτες με το magic bus» έγραψε και τραγούδησε ο Γιάννης Αγγελάκας με το συγκρότημα Τρύπες, συστήνοντάς μας με τους στίχους του, το «μαγικό μεταφορικό μέσο». Λεωφορείο του πόθου, της απελευθέρωσης, των καταχρήσεων ή του ονειρικού ταξιδιού, το magic bus θεωρήθηκε από πολλούς κύημα της φαντασίας του στιχουργού…

Ρεπορτάζ: Νίκη Παπάζογλου

Λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν πως δεν πρόκειται για ένα ουτοπικό λεωφορείο αλλά για ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο που υπήρξε στην Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του ’70, μεταφέροντας τους νέους της εποχής σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού.

Το ξεκίνημα

Το ελληνικό Magic Bus, που ιδρύθηκε το 1976 στεγαζόταν αρχικά στην Κυδαθηναίων και στις μεγάλες του δόξες μεταφέρθηκε σ’ ένα ημιυπόγειο στη Φιλελλήνων. Ιδρύθηκε την εποχή που η πλειονότητα των μετακινήσεων γινόταν είτε αεροπορικώς, κοστίζοντας ακριβά, είτε σιδηροδρομικώς απαιτώντας πολύ παραπάνω χρόνο.

Μεταφέροντας τους νέους της εποχής σε διάφορους ευρωπαϊκούς προορισμούς με πολύ οικονομικότερο εισιτήριο, το Magic Bus αποδείχτηκε μια εκπληκτική επιχειρηματική ιδέα που έκανε προσιτό σε πολλούς το πολυπόθητο ταξίδι και άνοιξε το δρόμο της Ελλάδας σε χιλιάδες Ευρωπαίους.

Το newsbeast.gr συνομιλώντας με τη Ρία Βαν ντε Λοχτ, σύζυγο του εκλιπόντα ιδιοκτήτη του πρακτορείου Χρήστου Πετρόπουλου, παρουσιάζει την πορεία του ιστορικού λεωφορείου, που αποτέλεσε την έμπνευση για την «Ταξιδιάρα Ψυχή»…

Πριν ανοίξει το ταξιδιωτικό πρακτορείο, ο Χρήστος Πετρόπουλος, ήταν ιδιοκτήτης της «Peter’s Pub», στην οδό Χαιρεφώντος, στην Πλάκα, μιας εκ των πρώτων και γνωστότερων παμπ των Αθηνών της δεκαετίας του ‘70. Εκεί γνωρίστηκε με τον Γκρεγκ Ουίλλιαμς, τον άγγλο ιδιοκτήτη του πρώτου ταξιδιωτικού πρακτορείου με την επωνυμία Magic Bus.

Στην ενδιάμεση στάση του πολυήμερου ταξιδιού του λεωφορείου, στην Αθήνα, ο Γρεγκ συνεργαζόμενος με τον Χρήστο, μοίραζε στους τουρίστες εκπτωτικά κουπόνια για να πιούν ένα ποτό στην Peter’s Pub. «Γνωρίζοντας ήδη τον Γκρεγκ, κάποια στιγμή ο Χρήστος πείστηκε να δημιουργήσει το Magic Bus επί ελληνικού εδάφους» αναφέρει η κ. Ρία.

Ο Γκρεγκ Ουίλλιαμς και τα αρχικά ταξίδια

Τα πρώτα ταξίδια του Magic Bus του Γκρεγκ Ουίλλιαμς ξεκινούσαν από το Λονδίνο με προορισμό τις μακρινές Ινδίες με ενδιάμεσους σταθμούς την Αθήνα ή την Κωνσταντινούπολη. Περίπου το 1967, που εμφανίζονται και οι πρώτοι ταξιδιώτες με το όνομα χίπις, η ιδέα της εναλλακτικής Ανατολής αρχίζει να κερδίζει όλο και περισσότερους θαυμαστές. Το 1968, μετά το φημισμένο ταξίδι των Beatles εκεί, ο αριθμός αυτών που έπαιρναν το δρόμο της ανατολής αυξάνει αισθητά. Όποιος κι αν ήταν ο απώτερος σκοπός του ταξιδιού, σίγουρα όλοι κυριεύονταν από την αίσθηση της περιπέτειας μιας διαδρομής δώδεκα τουλάχιστον ημερών με λεωφορείο.

Τους χειμερινούς μήνες της περιόδου εκείνης οι περισσότεροι νέοι κατευθύνονταν στις νότιες ακτές της Γκόα, όπου η κάνναβη διατίθετο ελεύθερα, παρότι δεν παραγόταν εκεί, ενώ το καλοκαίρι κατέληγαν στα βουνά του Νεπάλ όπου τη δεκαετία του 70 λειτουργούσαν πολλά μαγαζιά από όπου μπορούσες να προμηθευτείς το τοπικό χόρτο. «Τα ταξίδια διαρκούσαν μέρες, αλλά δεν ενδιέφερε κανέναν από τους επιβάτες, αυτός ήταν και ο σκοπός άλλωστε. Κάπνιζαν διασκέδαζαν και ταξίδευαν για μέρες…» λέει η κ. Ρία για τα πρώτα ταξίδια του Magic Bus του Γκρεγκ.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο κόσμος ταξίδευε σιδηροδρομικώς μέχρι την Τουρκία κι από εκεί με τοπικά λεωφορεία έφτανε στον επιθυμητό προορισμό. Ο Γκρέγκ Ουίλλιαμς, περιπλανώμενος ο ίδιος στις Ινδίες, σκεπτόμενος το πολυάριθμο πλήθος που επιθυμούσε να ταξιδέψει ως εκεί, αποφάσισε να αγοράσει ένα παλιό βαν, έναντι 300 τότε δολαρίων. Τις επόμενες δύο μέρες ασχολήθηκε κυρίως με τη διακόσμησή του, στολίζοντας το με λουλούδια και άλλα ψυχεδελικά σύμβολα.

Με εντολή των αρχών όμως την τρίτη μέρα έπρεπε να αποχωρήσει από την χώρα. «Μέσα στις επόμενες δύο ώρες πήγα στα ξενοδοχεία της περιοχής και μάζεψα σαράντα περίπου άτομα που πήγαιναν στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν. Ζήτησα 10 δολάρια από τον καθένα» δήλωνε σε συνέντευξή του για το ξεκίνημα του εγχειρήματος, στις αρχές τις δεκαετίας του ’80.

«Τα λεφτά κάλυψαν τα έξοδα κι έτσι κατέληξα στην Καμπούλ με ένα τουριστικό βαν το οποίο δεν είχε κοστίσει τίποτα. Εκεί βελτίωσα τη διακόσμηση, χρυσά πλαστικά καθίσματα και εικόνες από τρένα αεροπλάνα και ποτάμια που κυλούσαν στόλιζαν το λεωφορείο. Στην οροφή τοποθέτησα μια σχάρα για τις αποσκευές, μιμούμενος τα τοπικά τουριστικά λεωφορεία. Όταν επέστρεψα στην Ευρώπη, αποφάσισα να αγοράσω κι ένα δεύτερο λεωφορείο που θα πραγματοποιούσε την ίδια διαδρομή. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…». Με κόστος χαμηλότερο από εκείνο των λοιπών μέσων μεταφοράς, η επιχειρηματική ιδέα του Γκρεγκ αποδείχθηκε παραπάνω από επιτυχημένη.

Το ταξίδι δεν ήταν πάντα εύκολο μιας και τα λεωφορεία, ειδικά στην αρχή, ήταν υποτυπωδώς εξοπλισμένα με τα απαραίτητα. Καμιά φορά απουσίαζε ακόμα και η ρεζέρβα. « Ανατολικά του Ιράν, στη μέση ενός άγριου χειμώνα, ταξιδεύαμε με χαλασμένο καλοριφέρ. Κάποια στιγμή ένιωσα πως είχε τόσο κρύο που δεν μπορούσα να οδηγήσω. Τότε ήταν που κάποιος από τους επιβάτες αποκάλεσε το λεωφορείο μαγικό κι από εκεί κι έπειτα διατήρησα το όνομα αυτό» αναφέρει στην ίδια συνέντευξη.

Η επέκταση

Μόλις η επιχειρηματική ιδέα άρχισε να ευδοκιμεί το magic bus απέκτησε συνεργαζόμενα ταξιδιωτικά γραφεία σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Αρχικά ήταν το Άμστερνταμ, ακολούθησε η Αθήνα και στο τέλος η εταιρεία απέκτησε 19 γραφεία στις 19 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις. Το κόστος του εισιτήριου ήταν το μισό από αυτό του αεροπλάνου ενώ ήταν φτηνότερο ακόμα κι απ’ του τραίνου. Από Λονδίνο προς Παρίσι 23 δολάρια, προς Μόναχο 52 δολάρια, προς Ρώμη 76 δολάρια, το ίδιο και προς Αθήνα, προς Γενεύη 44 δολάρια και προς Άμστερνταμ 24.

Οι δρόμοι των «χίπις» και του Magic Bus για την Ινδία διακόπηκαν περίπου το 1979, όπου η Ισλαμική επανάσταση στο Ιράν και η εισβολή στο Αφγανιστάν έκλεισαν τα σύνορα για τους δυτικούς ταξιδιώτες. Στο Λίβανο είχε ήδη ξεκινήσει ο εμφύλιος πόλεμος και ακόμα και η ηρεμία και η ειρήνη του Νεπάλ είχε διαταραχτεί.

«Με το που έκλεισαν τα σύνορα του Αφγανιστάν τα magic buses συνέχισαν τα δρομολόγια τους μεταφέροντας τους νέους σε πόλεις εντός Ευρώπης. Αν και το σκηνικό είχε αρχίσει ήδη να διαφοροποιείται και οι ταξιδιώτες να μην είναι οι γνωστοί χίπις» αναφέρει η κ. Ρία. «Η απήχηση των ταξιδιών συνέχισε να είναι μεγάλη μιας και το εισιτήριο παρέμεινε οικονομικό και το ταξίδι εναλλακτικό» συμπληρώνει.

Το Magic Bus των Αθηνών

Τα λεωφορεία των Αθηνών ξεκινούσαν από τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας. Αν και παράνομα – εφόσον η μεταφορά ατόμων από ιδιώτες απαγορευόταν δεν είχαν την αντίστοιχη αδειοδότηση – δεν ήταν μυστικά. «Ήταν αδύνατο άλλωστε να μην προσέξει κανείς πενήντα τουρίστες ξαπλωμένους στο πεζοδρόμιο να περιμένουν το σήμα της επιβίβασης». Ήταν μια νόμιμη παρανομία όπως δεκάδες άλλες δραστηριότητες στην Ελλάδα εκείνης της εποχής.

Η ίδια καταγόμενη από την Ολλανδία, έφτασε στην Ελλάδα με ένα τέτοιο λεωφορείο και την μέρα της επιστροφής ρώτησε αν υπάρχει δουλειά στο πρακτορείο. Έτσι δεν έφυγε ποτέ από την Αθήνα και δούλεψε στο περίφημο Magic Bus επιβιβάζοντας κι αποβιβάζοντας τα όνειρα των ευρωπαίων της εποχής. «Το πρακτορείο τότε λειτουργούσε από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις οκτώ το βράδυ. Η δική μου βάρδια ξεκινούσε στις εννέα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως έπρεπε να ζητήσω πάνω από είκοσι φορές συγγνώμη για να καταφέρω να φτάσω από την είσοδο του γραφείο πίσω από τον πάγκο, τόσο κόσμο είχε το πρακτορείο. Ένα καλοκαίρι θυμάμαι πως σε μια μέρα είχα να φορτώσω μόνη μου 9 λεωφορεία με προορισμό το Παρίσι. Η επιτυχία του ήταν τεράστια».

Η καμπίνα του λεωφορείου ήταν μια εμπειρία για όλες τις αισθήσεις. Τσιγάρα, ιδρώτας, τραγούδια, ροχαλητά και πολύ κέφι συνέθεταν την ατμόσφαιρα του ταξιδιού. Στη δεκαετία του ‘80 άλλωστε, αν ήσουν 20 χρονών και μπορούσες να ταξιδέψεις στο Λονδίνο, η ατμόσφαιρα αυτή ήταν απλά ροκ…

«Το αρχικό αθηναϊκό magic bus ήταν διακοσμημένο όπως τα πρώτα, με λουλούδια και ψυχεδελικά σχέδια. Flower Power άλλωστε, ήταν το σύνθημα της εποχής. Αργότερα αντικαταστάθηκε από ένα συνηθισμένο όχημα» μας πληροφορεί.

Αν και η εταιρεία του Γκρεγκ κήρυξε πτώχευση περίπου το 1981, το ελληνικό Magic Bus συνέχισε να εκτελεί δρομολόγια για μερικά ακόμα χρόνια. «Τα Χριστούγεννα του ’81, αν θυμάμαι καλά, μας πήραν τηλέφωνο για να ρωτήσουν αν αληθεύει πως φαλίρισε το Magic Bus. Εμείς δεν γνωρίζαμε κάτι και το διαψεύσαμε. Στη συνέχεια βέβαια η πληροφορία αποδείχτηκε αληθής. Είχε νομίζω επεκταθεί γρηγορότερα και σε περισσότερες πόλεις από όσες μπορούσε να αντέξει. Το δικό μας Magic Bus συνέχισε τα ταξίδια αλλά μην έχοντας συνεργασίες με γραφεία του εξωτερικού η μετακίνηση έγινε αρκετά πιο δύσκολη»

Πριν εκπνεύσει η δεκαετία, ανέλαβε ο ΟΣΕ την εκτέλεση δρομολογίων με λεωφορεία και το γραφείο έπαψε να υπάρχει όπως άλλωστε και οι Τρύπες που μας το σύστησαν….