Τέλη Μαρτίου 2010, λίγο μετά τις 22:30. Ο 19χρονος τότε, Κώστας Βέλτσης, μόλις σχολά από το ζαχαροπλαστείο που διατηρεί η οικογένειά του στο Γαλάτσι, αποφασίζει να πάει μια βόλτα με το αυτοκίνητό του. Ο δρόμος ήταν άδειος με αποτέλεσμα εκείνος να αναπτύξει ταχύτητα.

Όμως, μια ανωμαλία στο οδόστρωμα τον κάνει να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, να προσκρούσει στις μπάρες και στη συνέχεια οι γιατροί να αναγκαστούν να ακρωτηριάσουν το αριστερό του πόδι.

Ο Κώστας Βέλτσης, τρία χρόνια μετά το ατύχημά του, δεν το βάζει κάτω. Παλεύει και βγαίνει νικητής σε κάθε προσπάθεια που κάνει. Κι όταν ακόμη δεν τα καταφέρνει σε κάτι, όπως λέει στο newsbeast.gr, του αρκεί που προσπάθησε. «Όταν υπάρχει δύναμη στην ψυχή και θέληση, τα πάντα μπορούν να γίνουν», λέει και δείχνει τα βίντεο που έφτιαξε στο youtube, στα οποία φαίνεται ότι και γυμνάζεται διαρκώς και δεν έχει κανένα πρόβλημα να μιλήσει για το σοβαρό θέμα υγείας που πέρασε.

Επαναλαμβάνει όμως ένα παράπονο από την Πολιτεία. «Πρέπει να παίρνουμε ένα επίδομα, μικρό, όχι πολλά χρήματα ούτως ώστε να μπορούμε να βάζουμε αυτά τα χρήματα στην άκρη καθώς το πρόσθετο μέλος μας χρειάζεται αλλαγή κάθε πέντε χρόνια».

-Σε πόσο καιρό κατάφερες να ξεπεράσεις το πρόβλημα, ψυχολογικά τουλάχιστον;
«Τον πρώτο καιρό ήμουν ράκος. Είχα πιάσει πάτο. Θυμάμαι στο νοσοκομείο, έκλαιγα μόνος μου. Πιο πολύ στεναχωριόμουν για τους δικούς μου ανθρώπους. Σιγά σιγά όμως έπαιρνα τα πάνω μου. Οι γονείς μου μέχρι σήμερα δεν το έχουν ξεπεράσει. Άλλο που δεν το δείχνουν. Εγώ μπορεί να το έχω ξεχάσει. Οι γονείς όμως δεν πιστεύω ότι θα το ξεχάσουν ποτέ».

-Σωματικά, πότε άρχισες να επανέρχεσαι;
«Μου πήρε αρκετό καιρό. Είχα σπάσει το δεξί μου πόδι. Άρχισα να περπατάω σε ένα χρόνο».

-Το τροχαίο σου έδωσε κάποιο μάθημα;
«Άμα υπάρχει θέληση, γίνονται όλα. Δηλαδή, εγώ δεν πίστεψα ποτέ ότι θα μπορέσω να περπατήσω».

-Οδηγείς σήμερα, έτσι; Πόσο καιρό σου πήρε να ξεπεράσεις το ατύχημα; Είχες εικόνες από τροχαίο;
«Από τη στιγμή που άφησα τις πατερίτσες και μπορούσα να περπατήσω φυσιολογικά και δεν είχα πόνους, προσπάθησα να οδηγήσω το αμάξι του πατέρα μου. Οι γονείς μου με στήριξαν σε αυτό.Πολλές φορές μου έχει περάσει και ακόμη μου περνάει. Και πολλές φορές που περνάω από το συγκεκριμένο σημείο, περνάει η εικόνα από το μυαλό μου».


-Τα βίντεο πώς αποφάσισες να τα φτιάξεις;
«Όταν ήμουν σπίτι μου ακόμη και δεν είχα βάλει το πρόσθετο μέλος. Ήταν τότε κάτι άγνωστο για μένα όλο αυτό. Δηλαδή, η προσθετική και όλα αυτά, άρχισα λοιπόν να ψάχνω στο διαδίκτυο ξένα βίντεο. Δεν είχε κάνει κάποιο ανάλογο Έλληνας. Έψαχνα λοιπόν πατώντας τη λέξη ακρωτηριασμός και έβλεπα τι μπορούσαν να κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και τι δυνατότητες έχουν. Έτσι, πήρα κι εγώ την απόφαση και γι’ αυτό συνεχίζω να φτιάχνω βίντεο. Θέλω να στείλω το μήνυμα σε όλους να παλεύουν για τη ζωή τους».

-Ασχολείσαι με το ζαχαροπλαστείο της οικογένειάς σου;
«Ναι, ασχολούμαι με το ζαχαροπλαστείο. Είμαι ζαχαροπλάστης και έχω τελειώσει αρτοποιεία ζαχαροπλαστική. Αυτή είναι η βασική μου δουλειά. Τον υπόλοιπο χρόνο που μου απομένει, πηγαίνω γυμναστήριο και κάνω διάδρομο, ποδήλατο, όπως βλέπετε, από το βίντεο».