Έχασαν τη δουλειά τους από τη μια στιγμή στην άλλη. Βρέθηκαν στο δρόμο χωρίς χρήματα, τελείως αποξενωμένοι και εγκαταλελειμμένοι από την ίδια την Πολιτεία. Έψαξαν για δουλειά, ζήτησαν (κάποιοι τουλάχιστον) βοήθεια αλλά βρήκαν κλειστές τις πόρτες. Το αποτέλεσμα ήταν να αναζητήσουν το δικό τους… σπίτι, διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Όμως, δεν έχασαν στιγμή την αξιοπρέπειά τους.
Σήμερα, κρύβονται μέσα στις σπηλιές του Φιλοπάππου. Περίπου δέκα άτομα, στην πλειοψηφία τους 50άρηδες, που βρέθηκαν στο δρόμο, έφτιαξαν, ανάμεσα στα δέντρα και τις σπηλιές, το δικό τους… κατάλυμα.
Κάποιοι μένουν σε σκηνές, σκεπάζονται με βρώμικα σεντόνια και κοιμούνται επάνω σε φθαρμένα στρώματα. Σιτίζονται από ό,τι καταφέρουν να βρουν στα σκουπίδια ή ό,τι μπορούν να φάνε από τα συσσίτια του δήμου ή των εκκλησιών που βρίσκονται κοντά στου Φιλοπάππου.
Χρήματα δεν έχουν. Ούτε και δουλειά, αφού όπως λένε, δουλειές δεν υπάρχουν. Πίνουν νερό από μια βρύση που υπάρχει εκεί. Μπάνιο δεν μπορούν να κάνουν. Πλένονται μόνο επιφανειακά μεταφέροντάς το σε πλαστικά μπουκάλια και στη συνέχεια κρύβονται πίσω από τα δέντρα για να πλυθούν και να μην ενοχλήσουν τους περαστικούς, τους ανθρώπους και τα παιδιά που επισκέπτονται το λόφο είτε για να τρέξουν είτε για να βγάλουν τα σκυλιά τους βόλτα είτε ακόμη και για να περπατήσουν… Δεν ενοχλούν κανέναν και δε ζητούν βοήθεια από κανέναν. Άλλωστε, η Πολιτεία τους έχει εδώ και καιρό εγκαταλείψει…
Ο Ματθαίος Μονσελάς
Τον τελευταίο χρόνο το δικό του καταφύγιο έχει φτιάξει στο λόφο και ο Ματθαίος Μονσελάς, ο πρωταγωνιστής της δολοφονίας της οδοντιάτρου, Γεωργίας Βαγενά, με δική της συναίνεση το 1994. Μια ιστορία πρωτοφανή για τα δικαστικά χρονικά.
Μένει, όπως λέει στο newsbeast.gr, εκεί από τις 6 Δεκεμβρίου 2011, όταν του έκαψαν το αυτοκίνητο-τροχόσπιτο που διέθετε και ήταν συνεχώς σταθμευμένο κάτω από το θέατρο της Δώρας Στράτου. Σιτίζεται είτε από τα σκουπίδια είτε από τα συσσίτια της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στου Φιλοπάππου.
Δε θέλει να τον θυμούνται πολλοί. Άλλωστε, όπως λέει, όλοι θυμούνται ότι έκανε φυλακή και θέλει να ξεχάσει…
Η περιοχή όπου έχει φτιάξει το κατάλυμά του βρίσκεται σε ένα μέρος με πυκνή βλάστηση. Συντροφιά του κάνει ο σκύλος του, που γαυγίζει στους περαστικούς, όσοι δηλαδή περάσουν από εκεί, αλλά όταν τους πλησιάζει, κουνά φιλικά την ουρά του…
Το καταφύγιο του Μ. Μονσελά στου Φιλοπάππου
Σήμερα, ο Ματθαίος Μονσελάς είναι 58 ετών και ξέρει ότι δεν μπορεί να δουλέψει. «Κανείς δεν με έπαιρνε για δουλειά. Κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει ένα πρώην φυλακισμένο», σημειώνει ενώ αφήνει υπονοούμενα για όλους εκείνους που ήθελαν να εκμεταλλευτούν τη δημοσιότητά του ονόματός του κάνοντας θέματα για εκείνον, χωρίς, όμως ποτέ να προσφερθούν να τον βοηθήσουν… Δε ντρέπεται όμως για το νοικοκυριό του. Τουλάχιστον, λέει, ούτε κλέβει, ούτε ζητιανεύει, ούτε ενοχλεί κανέναν…
Οι υπόλοιποι κάτοικοι
Στο λόφο του Φιλοπάππου μένουν περίπου δέκα άτομα, ανάμεσά τους και ένα ζευγάρι, ένας Πολωνός και μία Αυστριακή, που μιλά αρκετές γλώσσες. Κατοικούν πολύ κοντά στο νοικοκυριό του Μονσελά όμως δεν μιλούν στους δημοσιογράφους. Πληροφορίες θέλουν μάλιστα την σύζυγό του να γέννησε (πριν από περίπου ένα χρόνο) και το μωρό της να το πήραν οι κοινωνικές υπηρεσίες. Κανείς όμως δεν μπορεί να επιβεβαιώσει αυτό το γεγονός.
Στο λόφο μένει και ο κύριος Γιώργος, μαρμαράς στο επάγγελμα, αλλά άνεργος για πολλά χρόνια. Βγήκε στο δρόμο τα τελευταία δύο χρόνια. Μάζεψε όλα τα υπάρχοντά του και έφτιαξε εκεί, σε μια σπηλιά, το δικό του κατάλυμα. Θέλει να βρει μια δουλειά για να φύγει από το δρόμο. Όμως, γνωρίζει τις δυσκολίες. Τονίζει τα προβλήματα που έχουν οι άστεγοι, κυρίως το χειμώνα, όταν το κρύο τους τρυπάει τα κόκαλα. «Ξέρεις ότι το νάυλον δεν μπορεί να σε ζεστάνει. Ούτε μπορείς να κάνεις μπάνιο με παγωμένο νερό», αναφέρει.
Ο κ. Γιώργος δείχνει που μένει
Οι σπηλιές του Φιλοπάππου κρύβουν πολλές ιστορίες της καθημερινότητας. Ιστορίες ανθρώπων που δούλευαν αλλά βρέθηκαν ξαφνικά στο δρόμο. Αυτοί άλλωστε είναι οι νεοάστεγοι της Αθήνας.
Κρεμασμένα ρούχα των νεοάστεγων της Αθήνας
Κρύβεται σε μια σπηλιά για να μην τον βλέπουν
Δρόμοι που οδηγούν στις σπηλιές
Στρώματα πεταμένα έξω από τις σπηλιές
