Υπήρξε ανακριτής της «17 Νοέμβρη». Συνεργάστηκε με μυστικές υπηρεσίες, δούλεψε με πολλούς ανθρώπους. Αλίευε μυστικά και αξιολογούσε πληροφορίες που έφταναν στα χέρια του. Αναμφίβολα, ο Γιάννης Διώτης ήταν ένας από τους ανθρώπους που συνέβαλαν στην πάταξη της τρομοκρατίας αφού διετέλεσε επικεφαλής στον τομέα της αντιτρομοκρατίας και της καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος από το 1994 έως το 2004.

Στη συνέντευξή του στο περιοδικό «Crash», ο εισαγγελέας μίλησε στο Γιώργο Τράγκα για το ρόλο του στην εξιχνίαση της τρομοκρατίας και όχι μόνο…

-Πάμε στην υπόθεση της «17 Νοέμβρη», την οποία έψαχνες τόσα χρόνια. Υπήρχαν τα αρχεία Τσεβά και διάφοροι φάκελοι. Τους διάβασες όλους όταν ανέλαβες επικεφαλής στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας;
«Εγώ αποσφράγισα τα αρχεία. Τα είχε σφραγίσει ο μακαρίτης ο Τσεβάς και τα είχαν κλειδώσει σε ένα γραμματοκιβώτιο. Τα διάβασα όλα. Και τα ξεκαθάρισα γιατί οι περισσότερες σελίδες δεν είχαν κάτι ουσιαστικό κι αξιοποιήσιμο».

-Αληθεύει, όπως έγραψαν κάποτε, ότι ο Κάρλος σου είπε για τον ΕΛΑ ότι είναι μια εξτρεμιστική κομμουνιστική οργάνωση και ότι η «17 Νοέμβρη» είχε ρίζες στον χώρο του ΠΑΣΟΚ;
«Ναι, αυτά τα έχει δηλώσει ο ίδιος ο Κάρλος. Έχουν δημοσιευτεί εδώ και έξω».

-Μίλησες πολύ ώρα με το «Τσακάλι»;
«Ναι, αρκετές ώρες. Ο Κάρλος έλεγε αυτά που ήθελε να πει. Ένας πανέξυπνος άνθρωπος που έβρισκε τον τρόπο να σου λέει διάφορα, μιλώντας για άλλα! Ο Κάρλος κινήθηκε τότε σε δύο άξονες: Ο ένας ήταν να μιλά δι’ εμού, απευθυνόμενος στους Γάλλους, οι οποίοι και τον κρατούσαν στη φυλακή. Είχε ήδη και μία καταδίκη και θα ακολουθούσαν και άλλες. Ο άλλος άξονας ήταν σε αυτά που ρωτούσα εγώ. Για παράδειγμα έλεγε: “Μάλιστα, ωραία, έχω μπροστά μου έναν Έλληνα εισαγγελέα, πολύ χαίρομαι, καταγγέλλω το γαλλικό δημόσιο αφού βρήκα εισαγγελέα, μηνύω το γαλλικό δημόσιο για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

-Υπήρχε πολιτική βούληση να λυθεί το πρόβλημα της τρομοκρατίας που κρατούσε τόσα χρόνια με μια λίστα θυμάτων που συνεχώς μάκραινε;
«Όλοι ήθελαν να το λύσουν. Δεν ήξεραν πώς. Υπήρχε πολύς μύθος, πολλή συνωμοσιολογία που αποπροσανατόλιζε».

-Φοβόντουσαν μην πέσουν σε τίποτα δικούς τους επάνω κι έχουν πολιτικό κόστος;
«Έλεγαν π.χ. “ξέρω ‘γω; Και αν είναι παλιά αντιστασιακή τάδε οργάνωση;».

-Ναι, μην ταυτιστεί το κόμμα ή ο πολιτικός χώρος δηλαδή…
«Κοιτάξτε, εγώ άλλαξα τον τρόπο σκέψης. Είπα, ακούστε, δεν με ενδιαφέρει τι είναι, θα μου το πουν όταν τους πιάσω! Θα μου πουν αυτοί τι είναι, δεν έχω κανένα λόγο να υποθέτω ότι είναι Α,Β,Γ. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι Δεξιοί, Αριστεροί, Κεντροαριστεροί, Κομμουνιστές. Όταν τους πιάσω, θα μου το πουν. Κινήθηκα, δηλαδή, αντίστροφα. Άλλωστε, είχε γίνει προεργασία και φάνηκε στην επιχείρηση αμέσως μετά την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Ξηρού. Δούλεψαν όλα με την ακρίβεια του ρολογιού».

-Είχες μεταβεί στο Langley, στο κέντρο της CIA;
«Εγώ, όχι. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είχε πάει. Εγώ, όπως έγραψαν, έφαγα “πόρτα” από το Langley».

-Ο Γιωτόπουλος μίλησε ποτέ; Έμαθες ποτέ ποια ήταν η Άννα που πήρε μέρος στη δολοφονία του Ρίτσαρντ Γουέλς;
«Τώρα, τι ξέρω, άστο. Αλλά, πάντως δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ η Άννα. Δεν ταυτοποιήθηκε το πρόσωπο».

-Αληθεύει ότι δεν συλλάβατε κάποιους της «17 Νοέμβρη» που δεν πήραν μέρος στις επιχειρήσεις, αλλά ήταν συμπαθούντες, τα «ξέφτια» δηλαδή, γιατί δεν τα βρήκες να είναι πουθενά μέσα σε «επιχειρησιακή αξιοποιήσιμη δράση».
«Έτσι είναι».