Συνεχίζεται έως τις 26 Φεβρουαρίου η πρώτη ενότητα της Κοινής Θέας, της εικαστικής πρωτοβουλίας του Εθνικού Θεάτρου, που έχει ως στόχο να φέρει το θεατρικό κοινό σε επαφή με το έργο σύγχρονων εικαστικών δημιουργών, σε κοινή θέα με τις παραστάσεις του.

Στην πρώτη από τις τρεις ενότητες της θεατρικής περιόδου 2011-2012, ο θεατής έχει την ευκαιρία να δει στους χώρους των φουαγέ της Νέας και της Κεντρική Σκηνής του κτιρίου Τσίλλερ, έργα της Μάρθας Δημητροπούλου, του Νίκου Κεσσανλή και του Κώστα Μπασάνου.

Σε μια περίοδο σκληρής κρίσης σε πολλά επίπεδα και με αφετηρία το μότο της χρονιάς «Τι είναι η πατρίδα μας» η «Κοινή Θέα» επιλέγει να παρουσιάσει τη ματιά μιας ιστορικής μορφής της δεκαετίας του ’60 και δύο νέων σύγχρονων καλλιτεχνών, με έργα που συνδυάζουν την ταπεινότητα των υλικών με το ποιητικό περιεχόμενο.

Ο Νίκος Κεσσανλής, εμβληματική μορφή της επαναστατικής γενιάς του 60 εκπροσωπείται με δύο ενότητες έργων του αυτής της περιόδου.

Στην πρώτη ενότητα, από τη σειρά «Φαντασμαγορίες της Ταυτότητας», που τον ανέδειξε σε πρωτοπόρο του κινήματος της Μηχανικής Τέχνης (Mec Art), ο Κεσσανλής εισάγει τη χρήση της φωτογραφίας και εκτυπώνει πάνω σε φωτοευαίσθητο πανί, σκιές από αναμορφωμένες ανθρώπινες φιγούρες, με σαφή αναφορά στο θέατρο σκιών.

H δεύτερη ενότητα «Χειρονομίες», από τη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, αποτελείται ουσιαστικά από «αντι-αισθητικά» έργα. Ταλαιπωρημένα, βρόμικα και ταυτόχρονα συγκινητικά, υπενθυμίζουν τη σημασία της αντίστασης στην ιστορική αμνησία.

Η Μάρθα Δημητροπούλου παρουσιάζει τη νέα εγκατάσταση The Forest I σχεδιασμένη για τo φουαγέ του Α’ εξώστη της Κεντρικής Σκηνής, για να βρίσκεται σε διάλογο με την παράσταση Περικλής του Σαίξπηρ που παίζεται αυτή την περίοδο. Χρησιμοποιεί πευκοβελόνες, υλικό φυσικό, ταπεινό και οικείο στη μεσογειακή κουλτούρα.

Το έργο καταλαμβάνει το φουαγέ σε όλο του το μήκος μεταφέροντας το έξω στο μέσα, προσφέροντας στο θεατή μια καινούργια εμπειρία του χώρου. Ο διάδρομος που σχηματίζουν οι πευκοβελόνες καταλήγει σε ένα κάστρο φτιαγμένο κι αυτό από το ίδιο υλικό. Υπαινικτικά, το σύμβολο του πλούτου και της εξουσίας υπονομεύεται από το εύθραυστο και το εφήμερο.

Τέλος, ο Κώστας Μπασάνος, στο γενικότερο πλαίσιο της δουλειάς του που διερευνά τη σχέση κειμένου και αρχιτεκτονικής, δημιουργεί ειδικά για το χώρο του φουαγέ της Νέας Σκηνής μια επιτείχια εγκατάσταση με τίτλο «This is the way the world ends», χρησιμοποιώντας τους τελευταίους- και τόσο επίκαιρους- στίχους του ποιήματος του Τ.Σ. Έλιοτ, Οι κούφιοι άνθρωποι από τη συλλογή Έρημη Χώρα.

Η ποίηση συνυπάρχει και εντείνεται, με τη σκληρότητα οικοδομικών ξύλων, βαμμένων με μαύρο μελάνι. Το έργο προσαρμόζεται στο χώρο και αναπτύσσεται με τρόπο που επαναπροσδιορίζει τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του φουαγέ. Η επανάληψη και η αποσπασματικότητά του καλούν το θεατή να βιώσει και να ανασυνθέσει το στίχο του Έλιοτ καθώς περιδιαβαίνει το χώρο.

Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν αναλάβει η Ελένη Κούκου και η Κατερίνα Τσέλου.

Η είσοδος στην «Κοινή Θέα» είναι δωρεάν. Ώρες λειτουργίας για το κοινό,τις ημέρες και ώρες των παραστάσεων.