Δεύτερο φιλανθρωπικό διάπλου στις Κυκλάδες με μία από τις αποστολές της ομάδας εθελοντών να είναι η ιατρική περίθαλψη των άπορων γερόντων του πτωχοκομείου της Σαντορίνης, διοργάνωσε η Axion Hellas.
Οι εθελοντές γιατροί προχώρησαν σε κλινικές και εργαστηριακές εξετάσεις στους 16 ηλικιωμένους που φιλοξενούνται στο ίδρυμα. Νωρίς το πρωί υποβλήθηκαν σε αιματολογικές εξετάσεις, ενώ στη συνέχεια ο πνευμονολόγος, ο νευρολόγος, ο καρδιολόγος, ο αγγειολόγος και οι δύο οφθαλμίατροι της ομάδας εξέτασαν όλους τους γέροντες και τις γερόντισσες.
Το πτωχοκομείο ιδρύθηκε το 1920 και συντηρείται κυρίως από δωρεές, όπως ανέφερε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο διευθυντής του ιδρύματος, Λουκάς Βελώνιας. Αν και έχει ακίνητη περιουσία, περίπου 24 διαμερίσματα στην Αττική, ο κ. Βελώνιας υπογραμμίζει ότι «αυτή τη στιγμή νοικιάζουμε μόνο τα 8 διαμερίσματα και τα έσοδα μας από τα ενοίκια, λόγω των συνθηκών, δεν μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες των ηλικιωμένων, κυρίως τις ιατροφαρμακευτικές αλλά και τις οφειλές μας προς το Δημόσιο (ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος) που αγγίζουν τις 27.000 ευρώ ετησίως».
Είναι μεγάλη η προσφορά των απλών κατοίκων της Σαντορίνης, οι οποίοι από το υστέρημα τους προσπαθούν να μας βοηθήσουν, λέει ο κ. Βελώνιας. «Είναι συγκινητικό το γεγονός ότι ένας κάτοικος του νησιού μόλις εισέπραξε το εφάπαξ του, 1.000 ευρώ, ήρθε κοντά μας και μας προσέφερε τα χρήματα. Πώς να κρατήσεις τα δάκρυα σου, όλοι συγκινηθήκαμε» τόνισε.
Η Μαριλία Καραμολέγκου είναι 98 ετών και ζει 4 χρόνια στο πτωχοκομείο. «Τα παιδιά μου είναι άρρωστα, δεν είχαν χρήματα για να πληρώνουν κάποια νοσηλεύτρια για να με φροντίζει», λέει και συνεχίζει: «ζούσα στο υπόγειο και έτσι αποφάσισα να έρθω εδώ, για να έχω και λίγη συντροφιά». Σχεδόν έναν αιώνα ζωής έχει συμπληρώσει κι όμως ακόμα πλέκει γι’ αυτούς που αγαπά. «Είναι το μόνο που μπορώ να τους προσφέρω» ομολογεί και λέει πως «αυτό το πλέκω για τη νοσοκόμα που με φρόντιζε όταν χτύπησα το πόδι μου». Χαμογελάει όταν κοιτάει τους γιατρούς της Axion Hellas να εξετάζουν τους φίλους της και εύχεται: «την υγειά σας και την προκοπή σας να έχετε, είναι υπέροχο που μας θυμάστε».
Η Μαρία Αργυρού είναι μαζί με το σύζυγο της στο πτωχοκομείο, τον Μιχάλη Αργυρό. Δεν ήθελαν, λένε, να επιβαρύνουν τα παιδιά τους και αποφάσισαν να έρθουν στο πτωχοκομείο, «εμείς δυσκολευτήκαμε με τους γονείς μας και δεν θέλαμε να ταλαιπωρήσουμε τα παιδιά μας. Έτσι πήραμε την απόφαση και ήρθαμε εδώ».
Η ίδια φροντίζει το εκκλησάκι του Αγίου Ευθυμίου και της Αγίας Θεοδοσίας και λέει ότι στο μεγάλο σεισμό σώθηκε από θαύμα. «Η Παναγία με προστάτεψε, καταπλακώθηκα από συντρίμμια και πάνω από το κεφάλι μου σχηματίστηκε ένα κενό από το πουθενά», και συνεχίζει: «Να είστε πάντα γεροί, να έρχεστε να μας βλέπετε, είναι παρά πολύ δύσκολα γι’ εμάς. Για να πάμε στο γιατρό πρέπει να φύγουμε το μεσημέρι και να φτάσουμε βράδυ, περίπου τα μεσάνυχτα, στον Πειραιά και από εκεί-εδώ θέλει άλλες οκτώ ώρες στο καράβι. Πώς να μεταφέρω τον σύζυγο μου, δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Ο Θεός σας έστειλε ….κάναμε όλες τις εξετάσεις …να σας έχει η Παναγιά καλά».
Η Ελευθερία Καρβούνη είναι 74 ετών, έχει μόνο τέσσερις μήνες στο πτωχοκομείο. Ένα σοβαρό επεισόδιο υγείας ήταν η αιτία που πήρε την απόφαση να φύγει από το σπίτι της και να επιλέξει να ζει, πλέον, στο ίδρυμα. Τη βρήκαν λιπόθυμη οι γείτονες της, καθώς ζούσε μόνη της για πολλά χρόνια. «Δεν παντρεύτηκα ποτέ, για να φροντίσω την οικογένεια μου, τη μητέρα μου, που είχε ζάχαρο και τον πατέρα μου που είχε άνοια. Ο αδελφός μου ήταν κατάκοιτος και έπρεπε να είμαι συνέχεια κοντά του», αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ με «γεμάτα» μάτια, «το μόνο που ήθελα πάντα ήταν η ευχή τους, αυτό μου αρκεί για να αισθάνομαι καλά. Ακόμα και σήμερα αυτό με παρηγορεί με κρατάει…. όλοι πλέον έχουν φύγει από τη ζωή». Εδώ είναι Θεού χαρά, όλοι είναι καλοί, μας φροντίζουν» λέει και εξομολογείται πως «αυτή είναι η οικογένεια μου πλέον μέχρι να φύγω από τη ζωή».
«Όλη η ομάδα σας είναι άξια, είναι καλοί άνθρωποι, μετά το επεισόδιο που είχα δεν έκανα εξετασεις, πώς να κάνω αφού χρήματα δεν έχω. Σήμερα όμως μου πήραν αίμα και ησύχασα. Φοβόμουν μήπως έχω κάτι, αλλά πού να φωνάξω γιατρό, χρειάζεται να πληρώσω επίσκεψη», είπε.
Η Νάνα δεκαεννέα χρόνια είναι ο φύλακας άγγελος των ηλικιωμένων που φιλοξενούνται στο πτωχοκομείο. «Είναι δύσκολα, πρέπει να έχεις υπομονή, υπάρχουν εντάσεις, αλλά η αγάπη είναι το σημαντικότερο μέσο για να τα αντιμετωπίσεις όλα. Ένα χάδι στο χέρι, ένα χαμόγελο, μια ζέστη αγκαλιά και μετά πετάνε από χαρά. Είμαι η μάνα τους, τα παιδιά τους, ο σύντροφος τους, δεν θέλουν ανέσεις και χρήματα…. μόνο να είσαι κοντά τους και να τους αγαπάς, αυτό αρκεί για να είναι ευτυχισμένοι».
