Το απόγευμα της 21ης Φεβρουαρίου 1985, ήταν ένα κρύο απόγευμα. Η ζωή στο κέντρο της Αθήνας κυλούσε φυσιολογικά. Ήταν μια συνηθισμένη Πέμπτη. Περίπου στις 7 το απόγευμα, ο εκδότης της «Απογευματινής» Νίκος Μομφερράτος, βγαίνει από τα γραφεία της εφημερίδας στην οδό Φειδίου, επιβιβάζεται στο αυτοκίνητο του, όπου τον περίμενε ο οδηγός του, αστυνομικός Γιώργος Ρουσέτης και ξεκινάνε για το σπίτι του εκδότη στο Κολωνάκι.
Δέκα λεπτά αργότερα βρίσκονται στη συμβολή των οδών Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ. Ξαφνικά, την ησυχία και την ρουτίνα της πόλης, διακόπτουν διαδοχικοί πυροβολισμοί. Μερικές στιγμές αργότερα, ένα αυτοκίνητο το οποίο έμοιαζε να ακολουθεί μια ανεξέλεγκτη πορεία καρφώνεται στη βιτρίνα ενός καταστήματος και την κάνει θρύψαλα.
Κανείς δεν βγαίνει από το εσωτερικό του αυτοκίνητου και αυτό είναι κάτι που «παγώνει» τους αυτόπτες μάρτυρες. Την ίδια στιγμή, δυο άνδρες με σταθερό βήμα κατευθύνονται σε δυο μοτοσικλέτες όπου τους περιμένουν δυο οδηγοί. Στη συνέχεια κατευθύνονται προς την Νεάπολη Εξαρχείων όπου αλλάζουν μεταφορικό μέσο και τα ίχνη τους χάνονται…
Το τεταμένο πολιτικό κλίμα και οι έρευνες της ΕΛΑΣ
Λίγα λεπτά αργότερα το Κολωνάκι γεμίζει αστυνομικούς. Γρήγορα διαπιστώνεται ποιοι ήταν οι επιβάτες του αυτοκινήτου. Ο εκδότης της «Απογευματινής» έχασε ακαριαία την ζωή του από τα πυρά των εκτελεστών της «17 Νοέμβρη». Είχε δεχθεί τέσσερις σφαίρες στην καρδιά! Ο οδηγός του μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Δεν θα τα καταφέρει καθώς μερικές ημέρες αργότερα θα υποκύψει στα τραύματά του.
Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η είδηση της δολοφονίας του Μομφερράτου, πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται έξω από τα γραφεία της «Απογευματινής» στην οδό Φειδίου. Το πολιτικό κλίμα της εποχής ήταν ιδιαίτερα τεταμένο. Είναι χαρακτηριστικό πως οι συγκεντρωμένοι (στην συντριπτική τους πλειονότητα οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας) φώναζαν συνθήματα όπως «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει» και «βία στη βία του ΠΑΣΟΚ»!
Όλα τα φώτα στράφηκαν και πάλι στην «17 Νοέμβρη» και τα σενάρια φούντωσαν από τις πρώτες κιόλας ώρες. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας που δημοσιεύθηκε στις 22 Φεβρουαρίου «οι αστυνομικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για ολιγομελή ομάδα τρομοκρατών που βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας, τους τρομοκράτες της RAF, της Δυτικής Γερμανίας, καθώς και άλλες ομάδες και οργανώσεις της διεθνούς τρομοκρατίας. Τα μέλη της 17Ν έχουν εκπαιδευτεί σε στρατόπεδο κομάντος κάποιας χώρας του ανατολικού μπλοκ».
Την ίδια μέρα η εφημερίδα σε άρθρο της τονίζει πως: «ο ομαλός πολιτικός βίος, η δημοκρατία και οι θεσμοί της είναι στο στόχαστρο των σκοτεινών κύκλων, που υφαίνουν, με την αλυσίδα των δολοφονιών, τον ιστό της αράχνης για τον θάνατο του ελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος. (…) Η κύρια ευθύνη, βέβαια, ανήκει στην κυβέρνηση – στη θητεία της οποίας δολοφονούνται οι άνθρωποι του Τύπου χωρίς αυτή να μπορεί να αποτρέψει το έγκλημα, ούτε έστω να ανακαλύψει τους δολοφόνους»
Η ανάληψη ευθύνης από την «17 Νοέμβρη»
Πριν χαθούν στο σκοτάδι, οι εκτελεστές της οργάνωσης που εκείνη την εποχή χαρακτηριζόταν «φάντασμα» είχαν αφήσει στο σημείο της επίθεσης την προκήρυξη με την οποία αναλάμβαναν την ευθύνη για την εκτέλεση του Μομφερράτου.
«Η “Απογευματινή” είναι γνωστή στο πανελλήνιο για τις ιδιαίτερες επιδόσεις της στην προσπάθεια συστηματικής αποβλάκωσης και αποχαύνωσης των πιο καθυστερημένων τμημάτων του λαού προβάλλοντας τα διάφορα αισθηματικά σκάνδαλα, τις ημίγυμνες, καλλιεργώντας τα πιο χυδαία και χαμηλά ένστικτά του. Εκδότης και κύριος μέτοχος της “Απογευματινής”, ο φασίστας Μομφεράτος, υπουργός της χούντας, που έγινε ιδιοκτήτης της “Α” με χρήματα της CIA. Έτσι βλέπουμε τη CIA να αγοράζει μία εφημερίδα – αυτή που της ταιριάζει – για να μπορεί να ελέγχει την πληροφόρηση. Να χρησιμοποιεί για αυτό έναν φασίστα, υπουργό της χούντας, που αντί να βρίσκεται στη φυλακή αφού σαν υπουργός ήταν συνυπεύθυνος για τα εγκλήματά της, φθάνει στο σημείο να ‘χει το θράσος να θέλει να χειραγωγεί τον λαό, αφού πέρα από την εφημερίδα του, με τη μεγάλη δύναμη που διαθέτει σαν πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίου Τύπου, περνάει τα διάφορα ξένα εμπιστευτικά και απόρρητα έντυπα του δυτικού ιμπεριαλισμού και στους άλλους ιδιοκτήτες», ανέφερε η προκήρυξη. 
Μετά από 17 χρόνια στο σκοτάδι και με βάση τις προανακριτικές καταθέσεις των συλληφθέντων στο ιστορικό, πλέον, καλοκαίρι του 2002, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και λεπτομέρειες (με κάποιες από αυτές τελικά να ανατρέπονται στη διάρκεια της δίκης).
«Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας Honda και επιβάτη τον “Λουκά” (ο Δημήτρης Κουφοντίνας), ακόμη ο “Νικήτας” (ο Παύλος Σερίφης) ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου Βέσπα και με συνεπιβάτη τον “Αλέκο” (σ.σ.: Πάτροκλο Τσελέντη). Ο “Λάμπρος” (σ.σ.: Γιωτόπουλος) είχε τον ρόλο για την ειδοποίηση όταν ο στόχος πλησίαζε. Ο “Λουκάς” μάς εφοδίασε με οπλισμό, γάντια κτλ. και πυροβόλησαν εναντίον του Μομφεράτου και του οδηγού του ο “Αλέκος” και ο “Λουκάς” με 45άρια πιστόλια. Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στις μοτοσικλέτες και απομακρυνθήκαμε εγκαταλείποντας τις κλεμμένες μοτοσικλέτες στην περιοχή Νεάπολη Εξαρχείων και στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας Fiat, το οποίο και αυτό εγκαταλείψαμε σε κάποιο στενό πλησίον του ζαχαροπλαστείου “Σόνια” της Λ. Αλεξάνδρας. Τον οπλισμό και σ’ αυτή την επίθεση τον μάζεψε ο “Λουκάς”», είχε καταθέσει ο Χριστόδουλος Ξηρός μετά τη σύλληψή του.
Το βίντεο κλιπ που «έκαψε» τον Χριστόδουλο Ξηρό και τα σκοτεινά σημεία
Όταν η δίκη, σε πρώτο βαθμό, για την υπόθεση της «17Ν» έφτασε στην εκτέλεση Μομφερράτου αίσθηση και ανάμεικτα συναισθήματα (από έκπληξη μέχρι και γέλιο) προκάλεσε η κατάθεση του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Μπακατσέλου ο οποίος το μοιραίο απόγευμα εργαζόταν στην εφημερίδα «Τα Νέα».
Ο δημοσιογράφος αναγνώρισε τον Γιωτόπουλο ως έναν από τους δράστες και ουσιαστικά συντονιστή της επίθεσης που έδινε οδηγίες στους υπόλοιπους αλλά και τον Χριστόδουλο Ξηρό ως έναν από τους δύο που πυροβόλησαν. Όπως είπε, αναγνώρισε τον Ξηρό επειδή τον είδε χρόνια αργότερα στην τηλεόραση σε ένα βίντεο κλιπ, όπου είχε κάπως μακριά μαλλιά και μούσι!
Πρόκειται για το τραγούδι «τα πάντα ρει» της τραγουδίστριας Ελένης Λεγάκη όπου ο Χριστόδουλος Ξηρός εμφανίζεται να παίζει μπαγλαμαδάκι! Το εντυπωσιακό, μάλιστα, είναι πως κάποια στιγμή εμφανίζεται ένας «αστυνομικός» που χαιρετάει ευγενικά την Ελένη Λεγάκη η οποία του χαρίζει ένα μπουκέτο λουλούδια…
Όταν η δίκη, ωστόσο, έφτασε στο δεύτερο βαθμό ο δημοσιογράφος άλλαξε την κατάθεση του χωρίς να δώσει επαρκείς εξηγήσεις ως προς το γιατί έγινε αυτό. Αναλυτικότερα ο κ. Μπακατσέλος είχε καταθέσει πως τα άτομα που είχε δει τότε μοιάζουν αρκετά, τα χαρακτηριστικά τους είναι ταυτόσημα με αυτά των δραστών χωρίς όμως να είναι «σώνει και καλά» τα ίδια…
Την ίδια ώρα, κατά τη διάρκεια της δίκης σε πρώτο βαθμό, αποκαλύφθηκε πως ο Νίκος Μομφερράτος δεχόταν απειλές για τη ζωή του. Η σύζυγος του εκδότη της «Απογευματινής», Ειρήνη, κατέθεσε ότι ο άνδρας της λίγο μετά τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη, της είχε αποκαλύψει ότι έμαθε πως ήταν και ο ίδιος σε λίστα στόχων αλλά και πως δεχόταν διαρκώς απειλές.
Παράλληλα, και η σύζυγος του οδηγού του Μομφερράτου, Ερμιόνη Ρουσέτη, κατέθεσε πως ο σύζυγός της ήξερε πως ο εκδότης της «Απογευματινής» δεχόταν απειλές. Το πρωινό της μοιραίας μέρας, μάλιστα, μία άγνωστη γυναίκα είχε τηλεφωνήσει και στο δικό της σπίτι και ρωτούσε το 6χρονο τότε παιδί της αν ο μπαμπάς είναι εκεί.
Με δεδομένο πως οι οργανώσεις του αντάρτικου πόλης δεν προειδοποιούν πριν από μια εκτέλεση, ούτε επιτρέπουν στα μελλοντικά θύματά τους να υποψιαστούν κάτι τέτοιο, μοιάζει τουλάχιστον απίθανο να έχει γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Απαντήσεις πάνω στο ζήτημα των απειλών, ουδέποτε δόθηκαν από την ακροαματική διαδικασία…
