Στα σύνορα Μακεδονίας και Θεσσαλίας ο ορεινός όγκος δεσπόζει επιβλητικός. Το περίφημο «βουνό των θεών», η κατοικία των δώδεκα θεών της αρχαιότητας, είναι το ψηλότερο στην Ελλάδα και έχει ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός εδώ και περίπου 80 χρόνια. Η ψηλότερη κορυφή του, στα 2.918 μέτρα, είναι ο Μύτικας.
Ο Όλυμπος είναι αγαπημένος προορισμών φυσιολατρών από όλη την Ελλάδα που απολαμβάνουν την πλούσια φύση του, ανεβαίνουν στις πλαγιές του και αρκετοί κατακτούν τις κορυφές του. Αφετηρία των εκδρομέων είναι συνήθως το Λιτόχωρο στις ανατολικές παρυφές του βουνού, εκεί όπου κάθε καλοκαίρι καταλήγει ο διάσημος Ορειβατικός Μαραθώνιος Ολύμπου.
Το ανάγλυφο του βουνού επιφυλάσσει συναρπαστικές εικόνες για όσους βρεθούν εκεί: κορυφές βραχώδεις, απόκρημνα περάσματα, βαθιές χαράδρες, πυκνά δάση, λιβάδια και ρεματιές, ο Όλυμπος τα έχει όλα- εκτός από λίμνες. Στο βουνό εντοπίζονται μόνο δύο λίμνες, οι οποίες δημιουργούνται από το λιώσιμο του χιονιού ενώ μικρή τεχνητή λίμνη δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια πάνω από το χωριό Πέτρα.
Για τουλάχιστον επτά μήνες το χρόνο, συνήθως από τον Νοέμβριο, ο Όλυμπος καλύπτεται από χιόνια.
Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν πως οι αρχαίοι δεν είχαν πατήσει στις κορυφές Μύτικας και Στεφάνι, όπου τοποθετούσαν την κατοικία του Δωδεκάθεου, έφταναν όμως μέχρι την κορυφή που σήμερα αποκαλείται Άγιος Αντώνιος όπου άφηναν τα αφιερώματά τους.
Η κορυφή του Ολύμπου έμεινε απάτητη έως το 1913 οπότε και κατακτήθηκε από τους Ελβετούς Frederic Boissonnas και Daniel Baud-Bovy και τον Έλληνα Χρήστο Κάκαλο, ο οποίος μετά την κατάκτηση της κορυφής έγινε επίσημος οδηγός στο βουνό. Μαζί του θα κατακτήσει το 1921 ο Ελβετός Marcel Kurz τη δεύτερη κορυφή του Ολύμπου, το Στεφάνι.
