Μια ξεχωριστή εκδήλωση «φόρο τιμής» στην μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του, φιλοξένησε η ελληνική πρεσβεία στην Aιώνια Πόλη.
Στην εκδήλωση με τίτλο «Οδυσσέας Ελύτης, ποίηση είναι μόνον ότι μένει», πήρε μέρος ο διακεκριμένος νεοελληνιστής Μάριο Βίττι, η καθηγήτρια νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο της Ρώμης «Σαπιέντσα» Πάολα Μαρία Μινούτσι και οι Ιταλοί ποιητές Mπιανκαμαρία Φραμπόττα, Φράνκο Μπουφόνι, Σίλβια Μπρε, Έλιο Πέκορα και Ρομπέρτο Ντέιντιερ. Οι ιταλοί ποιητές διάβασαν και σχολίασαν στίχους του Έλληνα νομπελίστα.
Στην παρέμβασή του ο καθηγητής Μάριο Βίττι αναφέρθηκε στη γνωριμία του με τον Οδυσσέα Ελύτη και στην φιλική σχέση που τους συνέδεε μέχρι το θάνατό του. Καρπός και απόδειξη αυτής της σχέσης αλλά και της συχνής μεταξύ τους επικοινωνίας υπήρξε ο όγκος της αλληλογραφίας τους, η οποία βρίσκεται σήμερα στη Γεννάδιο Βιβλιοθήκη. Μίλησε, επίσης, για κάποιους “μύθους” που δημιουργήθηκαν σχετικά με τον ποιητή, όπως ότι υπήρξε εύπορος, υπογραμμίζοντας ότι η εντύπωση αυτή συνδέεται με την καταγωγή του από οικογένεια της Λέσβου η οποία διέθετε οικονομική άνεση.
«Δεν ανταποκρίνεται, όμως, στις πραγματικές περιστάσεις και στον λιτό τρόπο ζωής που ο ίδιος είχε επιλέξει», τόνισε ο καταξιωμένος καθηγητής. Ο Μάριο Βίττι αναφέρθηκε και στα τέσσερα βιβλία που ο ίδιος έχει αφιερώσει στο ποιητικό έργο του Ελύτη (ένα στα ιταλικά και τρία στα ελληνικά), τονίζοντας ότι ο κορυφαίος αυτός εκπρόσωπος του ελληνικού πολιτισμού υπήρξε πάντοτε εξαιρετικά διακριτικός, αποφεύγοντας οποιαδήποτε παρέμβαση στις αναγνώσεις, αξιολογήσεις και κριτικές για τη ποιητική παραγωγή του.
Η καθηγήτρια Πάολα Μαρία Μινούτσι θέλησε να τονίσει ότι η ενασχόλησή της με τον Ελύτη είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ίδια της τη ζωή, όπως και με την παρουσία της ως μεταφράστριας, θυμίζοντας ότι ασχολήθηκε για πρώτη φορά με μεταφράσεις του το 1978. Υπογράμμισε, επίσης ότι υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι ο Οδυσσέας Ελύτης είναι ο ποιητής του φωτός και του Αιγαίου, ενώ κατά την ίδια πρόκειται περισσότερο για ποιητή της σκιάς και της εσωτερικής αναζήτησης, χαρακτηριστικά τα οποία είναι πιο έντονα στην ύστερη φάση της ποιητικής παραγωγής του. «Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν επαναλαμβάνεται, αλλά αντιθέτως, αλλάζει και ανανεώνεται από συλλογή σε συλλογή», είπε η καθηγήτρια της «Σαπιέντσα».
Ο πρέσβης της Ελλάδας στην Ρώμη, Θεμιστοκλής Δεμίρης, κατά την ομιλία του στην ποιητική βραδιά, στάθηκε ιδιαίτερα στο ότι «η γεωγραφία, η Ιστορία, οι παραδόσεις της Ελλάδας αποτελούν, από την αρχή μέχρι το τέλος, διαρκές σημείο αναφοράς στην ποίηση του Ελύτη». Σε σχέση δε, με την γλώσσα που χρησιμοποιεί ο νομπελίστας μας, παρατήρησε ότι διαβάζοντας το έργο του δεν μπορεί, κανείς, να μην αντιληφθεί πόσο ο ποιητής προσέχει και αγαπά την ελληνική γλώσσα, αφού «ψάχνει, βρίσκει, θυμάται, αναμειγνύει τις λέξεις, για να παίξει μαζί τους, έτσι ώστε και εμείς να μπορέσουμε να ακούσουμε χρώματα, να δούμε μελωδίες, να αγγίξουμε γεύσεις και να γευθούμε διάφορες μορφές».
Τον φόρο τιμής στην μνήμη του διεθνούς φήμης ποιητή μας, συνδιοργάνωσαν η ελληνική πρεσβεία στην Ρώμη, η έδρα νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας του πανεπιστημίου «Σαπιέντσα» και η ελληνική κοινότητα Ρώμης και Λατίου.
