«Hate hurts» είναι ένα ντοκιμαντέρ-φωτογραφικό έργο που προβάλλει τις ιστορίες ανθρώπων, οι οποίοι έχουν πέσει θύματα εγκλημάτων μίσους.
Το πρώτο μέρος της έκθεσης ξεκινά από την Ελλάδα, όπου τα περιστατικά των εγκλημάτων μίσους είναι ιδιαίτερα υψηλά στις κοινότητες των προσφύγων και μεταναστών. Θίγει την ανάγκη παρέμβασης για να αντιμετωπιστεί η προσφυγική κρίση και η αύξηση του ρατσισμού σαν μια ανθρωπιστική κρίση και την ανάγκη για ευαισθητοποίηση σχετικά με την αιτίες και τις επιπτώσεις αυτών των εγκλημάτων. Η φωτορεπόρτερ Τσίντσια Ντ’ Αμπρόζι ήρθε στην Ελλάδα, συνάντησε τα θύματα, συνομίλησε μαζί τους και «κατέγραψε» τις πληγές τους.
Στο πλαίσιο των εγκαινίων της έκθεσης «Hate hurts», στις 21 Μαρτίου στο Στέκι Μεταναστών, θα γίνει συζήτηση σχετικά με τα εγκλήματα μίσους με ομιλητές τη συντονίστρια του «Δικτύου για τα Δικαιώματα Μεταναστών και Προσφύγων» της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα, Ιωάννα Σκούρα, τη φωτογράφο Τσίντσια Ντ’ Αμπρόζι και την Τίνα Σταυρινάκη από το «Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας.
Όπως εξηγεί η κ. Σκούρα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες θυμάτων των εγκλημάτων μίσους με λεζάντες που προέρχονται από συνεντεύξεις ήχου. Οι φωτογραφίες κυρίως είναι από πρόσφυγες και μετανάστες από την αφρικανική κοινότητα που ζούνε στην Ελλάδα.
«Οι περισσότεροι από εκείνους που μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους μίλησαν για ξυλοδαρμό από μέλη της Χρυσής Αυγής, μερικές φορές από τις αστυνομικές αρχές και δήλωσαν ότι δεν προστατεύονται επαρκώς. Υπάρχουν επίσης ιστορίες από εκείνους που έχουν υποστεί διακρίσεις λόγω της άσκησης της ισλαμικής πίστης τους», τονίζει η ίδια.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έχουν καταγραφεί, στην Ελλάδα τα πιο συχνά θύματα είναι πρόσφυγες και μετανάστες/στριες, ΛΟΑΤKI άτομα (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς, Κουήρ, Ίντερσεξ) και Εβραίοι/ες.
Με βάση τα στοιχεία του «Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας», τα οποία παραθέτει η κ. Σκούρα, το 2014 καταγράφηκαν 81 περιστατικά ρατσιστικής βίας με περισσότερα από 100 θύματα. Σε 46 περιστατικά στοχοποιήθηκαν μετανάστες ή πρόσφυγες λόγω εθνικής προέλευσης ή χρώματος, ενώ σε 32 περιστατικά στοχοποιήθηκαν ΛΟΑΤKI άτομα (σε τρία τέτοια περιστατικά τα θύματα ήταν αλλοδαποί). Τέλος, σε τρία αντισημιτικά περιστατικά βεβηλώθηκαν ιερός χώρος και σύμβολα.
Όσον αφορά σε ποιες περιοχές της Ελλάδας διαπράττονται πιο συχνά εγκλήματα μίσους, η κ. Σκούρα αναφέρει ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του «Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας», το 2014 η γεωγραφική διασπορά των περιστατικών ρατσιστικής βίας είχε ως εξής: 43 περιστατικά έλαβαν χώρα στην Αθήνα, κυρίως σε περιοχές του κέντρου όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η Αττική, η πλατεία Αμερικής, το Πεδίο του Άρεως και άλλες περιοχές γύρω από την Ομόνοια. Οι επιθέσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου έλαβαν χώρα στο Σύνταγμα και στις περιοχές πλησίον του κέντρου, όπως το Παγκράτι, ο Κεραμεικός, ο Βοτανικός και το Γκάζι. Άλλες επτά καταγράφηκαν στο νομό Αττικής πέραν του δήμου Αθηναίων. Επίσης, καταγράφηκαν 17 περιστατικά στην Πάτρα, τρία περιστατικά στη Θεσσαλονίκη, ένα περιστατικό στο παζάρι Μανωλάδας Ηλείας, ένα στον νομό Ηρακλείου και ένα στον νομό Ρεθύμνου Κρήτης, ενώ καταγραφές υπάρχουν επίσης στην Κόρινθο, το Κιλκίς, τη Λάρισα και την Ορεστιάδα.
Η πλειονότητα των περιστατικών έλαβε χώρα σε δημόσιους χώρους, και έξι περιστατικά συνέβησαν εντός μέσων μαζικής μεταφοράς και ταξί, ενώ για πρώτη φορά καταγράφηκαν επιθέσεις σε χώρους ιδιαίτερης θρησκευτικής και συμβολικής αξίας. Επίσης, καταγράφηκαν δύο περιστατικά σε σχολεία Έξι περιστατικά συνέβησαν σε χώρους κράτησης: τρία περιστατικά εντός του Κέντρου Κράτησης της Αμυγδαλέζας (εκ των οποίων τα δύο συνδέονται με ομοφοβικές επιθέσεις), δύο στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας και ένα σε αστυνομικό τμήμα της Πάτρας.
Τέλος, η κ. Σκούρα καταλήγει ότι «οι υποθέσεις φερόμενων ως εγκλημάτων μίσους πολύ σπάνια φτάνουν στα δικαστήρια και, ακόμα και αν φτάσουν εκεί, το κίνητρο μίσους πολύ σπάνια λαμβάνεται υπόψη στη δίκη. Η ελληνική αστυνομία έχει δημιουργήσει έναν μηχανισμό για τη συλλογή στατιστικών στοιχείων για τα εγκλήματα μίσους, τα οποία διατίθενται σε όποιον τα ζητήσει, αλλά δεν δημοσιεύονται. Τα εγκλήματα μίσους συχνά δεν καταγράφονται, τόσο εξαιτίας της παράλειψης της αστυνομίας να καταγράψει το πιθανό κίνητρο μίσους, όσο και εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης των θυμάτων στην αστυνομία, που οδηγεί τα θύματα να μην καταγγείλουν το έγκλημα μίσους».
Η έκθεση «Hate Hurts», που πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Διεθνούς Αμνηστίας, θα φιλοξενείται στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 13, Αθήνα) και θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Μαρτίου.
