Διαβάζουμε εδώ και μήνες για τις… «δύσκολες» διαπραγματεύσεις, που διεξάγονται με τους «σκληρούς» Ρώσους για τις τιμές του φυσικού αερίου, το οποίο προμηθεύεται η χώρα μας από το «αδίστακτο μονοπώλιο» του βορρά.

Διαβάζουμε ακόμη για την αδιάκοπη πάλη του «Καλού», δηλαδή των Ευρωπαίων Εταίρων μας, με το «Κακό», δηλαδή (και πάλι) των Ρώσων της Gazprom, ώστε να επιβληθούν επιτέλους οι κανόνες του Ευρωπαϊκού παιχνιδιού στην ενεργειακή σκακιέρα και να προστατευθούν και να απεγκλωβιστούν οι ευάλωτοι Ευρωπαίοι καταναλωτές και οι Ευρωπαϊκές βιομηχανίες από το βρόγχο του «άρπαγα» προμηθευτή.

Διαβάζουμε τέλος για το άνοιγμα του Νότιου Ενεργειακού Διαδρόμου, το περίφημο αυτό άνοιγμα, που θα φέρει το αέριο της Κασπίας στα σπίτια μας και τα εργοστάσιά μας (πόσα αλήθεια έχουν απομείνει;), που θα μας δώσει τελικά τις ανάσες, τις οποίες χρειαζόμαστε, για να επιβιώσουμε στην αδυσώπητη μάχη του ασταμάτητου βιομηχανικού ανταγωνισμού.

Τι παράξενη, όμως, που είναι η ζωή, και πόσο διαφορετική αποδεικνύεται τελικά η πραγματικότητα για τον τόπο, που ζούμε.

Ας ξεχάσουμε προς στιγμή την ιστορία μας…

Ας ξεχάσουμε και την παράδοσή μας…

Ας ξεχάσουμε ακόμη και τις πιο πρόσφατες συμμαχίες μας στο ενεργειακό τοπίο και ας δούμε το σήμερα με βάση τα γεγονότα και τους αριθμούς…

Είναι βέβαιο ότι όσοι παρακολουθούν τα θέματα της ενέργειας, θα διάβασαν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο των τελευταίων ημερών πως η χώρα μας βρέθηκε (ίσως μάλιστα να βρίσκεται ακόμη) σε κατάσταση συναγερμού, αφού η αυξημένη ζήτηση φυσικού αερίου, που δημιουργήθηκε πρόσφατα λόγω της κακοκαιρίας και των χαμηλών θερμοκρασιών στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προβλήματα στον εφοδιασμό της ελληνικής αγοράς.

Γιατί; Πολύ απλά, γιατί οι καλοί μας γείτονες Τούρκοι αποφάσισαν να μας κόψουν την παροχή για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες !!!

Η Ελλάδα έχει σήμερα τρία σημεία εισαγωγής φυσικού αερίου.

Ένα στο νότο, από όπου εισάγεται αέριο σε υγροποιημένη μορφή στην εγκατάσταση της Ρεβυθούσσας (ένα μικρό νησάκι απέναντι από την Πάχη Μεγάρων)…

Ένα στο Βορρά (κοντά στο Σιδηρόκαστρο), από όπου εισάγεται το ρωσικό φυσικό αέριο, και

Ένα στον Έβρο, από όπου εισάγεται αζέρικο αέριο μέσω του τουρκικού συστήματος.

Όταν σε ένα σημείο υπάρχει πρόβλημα με τον εφοδιασμό, για να αποφύγει η χώρα το ενεργειακό black-out, θα πρέπει οι ποσότητες, που χάνονται από το προβληματικό σημείο, να αντικατασταθούν από ένα από τα δύο άλλα σημεία εισαγωγής.

Η εισαγωγή φυσικού αερίου σε υγροποιημένη μορφή, με πλοία στην εγκατάσταση της Ρεβυθούσσας, απαιτεί καλό προγραμματισμό, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για συμβολαιοποιημένες ποσότητες και, άρα, η ανταπόκριση σε περιόδους κρίσης δεν μπορεί να είναι άμεση, παρά μόνο αν στην αγορά κυκλοφορούν αδιάθετα φορτία στην περιοχή, εκτός μακροχρόνιων συμβάσεων, τα οποία είναι άμεσα διαθέσιμα και μάλιστα σε συμφέρουσα τιμή. Εν προκειμένω, στην κατάσταση συναγερμού, που δημιουργήθηκε αυτές τις μέρες, ούτε διαθέσιμα φορτία υπήρχαν ελεύθερα, ούτε η τιμή τους ήταν προσιτή. Έτσι, η άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος από τη διεθνή αγορά του υγροποιημένου φυσικού αερίου δεν ήταν δυνατή.

Το ότι τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν «πάγωσαν», ούτε σταμάτησαν την παραγωγή τους, οφείλεται στο «μαξιλάρι», που για άλλη μια φορά προσέφεραν στην Ελλάδα οι Ρώσοι. Και εξηγούμαστε, για να μη νομίσει κανείς ότι οι φίλοι μας από το βορρά έδειξαν το καλό τους πρόσωπο μόνο και μόνο επειδή βρισκόμαστε σε περίοδο διαπραγματεύσεων.

Ανάλογα προβλήματα, με τις εισαγωγές από την Τουρκία, αντιμετώπισε η ελληνική αγορά και στο παρελθόν, όταν δεν υπήρχαν διαπραγματεύσεις, ούτε η ατέλειωτη παραφιλολογία για την «πανάκριβη» τιμή, που αγοράζει η Ελλάδα αέριο από τη Ρωσία. Θυμίζουμε ενδεικτικά την περίοδο των Χριστουγέννων 2010, αλλά και τις αρχές του 2012, όταν πάλι η Τουρκική BOTAS αποφάσισε απροειδοποίητα να σταματήσει τη ροή του αερίου προς την Ελλάδα και να παρακρατήσει το αέριο για δικές της εγχώριες ανάγκες, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις υποχρεώσεις, που προέκυπταν από τη σύμβαση, η οποία είχε υπογραφεί με την Ελλάδα.

Και στις δύο περιπτώσεις αυτές, όπως άλλωστε και τώρα, η Gazprom εξασφάλισε στη χώρα μας τις πρόσθετες εκείνες ποσότητες, που ήταν απαραίτητες για να μην αντιμετωπίσουμε προβλήματα.

Ανάλογα προβλήματα στον ανεφοδιασμό της χώρας παρουσιάστηκαν και την περίοδο Δεκεμβρίου – Ιανουαρίου 2012/13, λόγω ελλείψεων στις προμήθειες υγροποιημένου φυσικού αερίου. Και στην περίπτωση αυτή, «πλάτη» έβαλαν οι «κακοί» Ρώσοι. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά από τον τύπο εκείνης της περιόδου: «Πούτιν σε Gazprom: Δώστε όσο φυσικό αέριο χρειάζονται οι Έλληνες για να ζεσταθούν».

H Gazprom, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, μπόρεσε να αυξήσει τις ποσότητες αερίου, που εισάγει, κατά 20% πάνω από τη συμβατική της υποχρέωση, ώστε να καλύψει τις απώλειες από τις άλλες πύλες εισόδου.

Το παραμύθι λοιπόν του «καλού» και του «κακού» μπορεί να πιάνει τόπο στις ιστορίες, που διαβάζουμε στα παιδιά μας πριν πέσουν για ύπνο το βράδυ… δεν έχει όμως καμία απολύτως αξία, όταν μιλάμε για την καθημερινή λειτουργία της κοινωνίας μας. Εκεί, αυτό που μετράει, είναι να υπάρχουν αξιόπιστοι συνεργάτες και ισχυρές συμφωνίες.

Και αναρωτιόμαστε όλοι, τι θα γίνει όταν ανοίξει ο περίφημος νότιος διάδρομος και αρχίσουμε να εξαρτόμαστε σε μεγαλύτερο βαθμό από τον εξ’ ανατολών γείτονά μας, αφού όλο το αέριο, που θα έρχεται από την Κασπία, θα πρέπει προηγουμένως να διανύσει πάνω από 1.000 χλμ. στο έδαφός του;

Ποιος μας εγγυάται ότι, στην πρώτη ανάγκη που θα του παρουσιασθεί, δεν θα κλείσει και πάλι η στρόφιγγα; Γιατί, θυμίζουμε, ότι οι ανάγκες του όλο μεγαλώνουν και, αν νομίζετε ότι θα «παγώσει» αυτός για να «ζεσταθούμε» εμείς, μάλλον γελιέστε.

Το φίλο με την ομπρέλα τον θέλεις όταν βρέχει, όχι όταν έχει λιακάδα!