Είναι ένα φαινόμενο που έχουν ζήσει όλοι οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων γατών. Μια μέρα ανοίγεις την πόρτα και βλέπεις τη γάτα σου και ένα «δωράκι»: ένα νεκρό ποντίκι.
Για ποιο λόγο μπορεί να το έχει κάνει αυτό; Δεν πεινάει, αφού δεν το έχει φάει, ενώ και το μπολάκι με το φαγητό παραμένει μισογεμάτο.
Προτού καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι η γάτα του είναι μια «στυγνή δολοφόνος», θα πρέπει να κατανοήσει μερικά πράγματα για τους λόγους που ωθούν μια γάτα σε αυτή τη συμπεριφορά.
Οι γάτες είναι, πρώτα και πάνω απ’ όλα, γεννημένες από τη φύση τους «κυνηγοί». Αυτό έχει αποδειχθεί άλλωστε και από έρευνες που έχουν δείξει τις επιπτώσεις των άγριων και οικόσιτων γατών σε πληθυσμούς πουλιών και τρωκτικών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει δημοσίευμα του LiveScience, οι γάτες σκοτώνουν δισεκατομμύρια μικρά ζώα κάθε χρόνο μόνο στις ΗΠΑ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι «κακές», αλλά ότι απλά είναι πολύ καλά προσαρμοσμένες στο σαρκοφάγο τρόπο ζωής.
Παρότι οι γάτες εξημερώθηκαν σχεδόν 10.000 χρόνια πριν, το ένστικτο του κυνηγού από τους άγριους προγόνους τους παραμένει μέσα τους, όπως και το πεπτικό τους σύστημα, που τους επιτρέπει να αφομοιώνουν το ωμό κρέας. Ωστόσο, πολλές γάτες δεν τρώνε τη λεία τους και μερικές φορές δε τη σκοτώνουν καν, ενώ οι στειρωμένες γάτες είναι πιο πιθανό να φέρουν «δωράκια» στους ιδιοκτήτες τους.
Έχουν όμως τους λόγους τους.
Στη φύση, οι θηλυκές γάτες διδάσκουν στα μικρά τους πώς να τρώνε φέρνοντας στη φωλιά τη νεκρή ή τραυματισμένη λεία τους. Οι κατοικίδιες γάτες δε διαφέρουν από αυτές που ζουν ελεύθερες και επειδή είναι στειρωμένες και δεν έχουν μικρά για να «περάσουν τις γνώσεις και τη σοφία τους». Αφήνοντας λοιπόν νεκρά ζώα στο μπαλκόνι, στην πόρτα ή μέσα στο διαμέρισμα, οι γάτες ακολουθούν απλά το μητρικό και «εκπαιδευτικό» τους ένστικτο.
