Οι θαλάσσιοι πάγοι γύρω από την Ανταρκτική έχουν φτάσει σε ένα νέο υψηλό ρεκόρ.

Επιστήμονες της NASA αναφέρουν, ότι τώρα καλύπτει μεγαλύτερο τμήμα από τους νότιους ωκεανούς από τότε που ξεκίνησε η μακροχρόνια δορυφορική παρακολούθηση και καταγραφή των θαλάσσιων εκτάσεων πάγου στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Ακόμη, λένε ότι παρότι ο θαλάσσιος πάγος της Ανταρκτικής αυξήθηκε, «ο πλανήτης στο σύνολό του συμπεριφέρεται ακριβώς όπως αναμενόταν, σε ό,τι έχει να κάνει με τη θέρμανσή του».

Η ανοδική τάση στην Ανταρκτική ωστόσο, ανέρχεται μόνο στο ένα τρίτο του μεγέθους ταχείας απώλειας του θαλάσσιου πάγου στον Αρκτικό Ωκεανό.

Το νέο αυτό ρεκόρ στους πάγους της Ανταρκτικής αντικατοπτρίζει την ποικιλομορφία και πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος της Γης, υποστηρίζουν οι ερευνητές της NASA.

Η Claire Parkinson από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA αναφέρεται στην αλλαγή αυτή στη θαλάσσια παγοκάλυψη ως ένα «μικρόκοσμο της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής» αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail.
Όπως οι θερμοκρασίες σε μερικές περιοχές της γης είναι κατά μέσο όρο πιο κρύες, οι θαλάσσιοι πάγοι της Ανταρκτικής έχουν αυξηθεί και «σπάνε» τη γενική τάση της απώλειας πάγων.

«Ο πλανήτης μας, σε γενικές γραμμές, συμπεριφέρεται όπως αναμενόταν σε ό,τι έχει να κάνει με τη θέρμανση. Ο θαλάσσιος πάγος στο σύνολό του μειώνεται, όπως αναμενόταν, αλλά όπως και με την υπερθέρμανση του πλανήτη, η πτωτική τάση στην έκταση των πάγων δε συναντάται σε κάθε τοποθεσία» εξήγησε η ίδια.

Από τα τέλη του 1970, η Αρκτική έχει χάσει κατά μέσο όρο 53.900 τετραγωνικά χιλιόμετρα πάγου το χρόνο. Η Ανταρκτική έχει κερδίσει κατά μέσο όρο 18.900 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σημειώνει το ίδιο δημοσίευμα.

Για την Ανταρκτική, στις βασικές μεταβλητές περιλαμβάνονται οι ατμοσφαιρικές και ωκεανογραφικές συνθήκες, οι επιπτώσεις της παγωμένης επιφάνειας γης, η αλλαγή της ατμοσφαιρικής χημείας, η τρύπα του όζοντος, οι μήνες του σκότους και πολλοί ακόμη παράγοντες.

«Δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη στους επιστήμονες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή, ότι κάθε περιοχή της Γης δε συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, ή όπως θα αναμενόταν. Θα ήταν συγκλονιστικό αν ίσχυε κάτι τέτοιο. Οι πάγοι της Ανταρκτικής είναι μία από εκείνες τις περιοχές, όπου τα πράγματα δεν πηγαίνουν ακριβώς όπως αναμενόταν. Έτσι είναι φυσικό οι επιστήμονες να διερωτώνται πώς εξηγείται ένα τέτοιο φαινόμενο» κατέληξε η Parkinson.