Δεν πρόλαβε να κρυώσει η μοτοσυκλέτα του από το «Γύρο του Κόσμου Νότια» σε 80 ημέρες και ο Κώστας Μητσάκης βρέθηκε πάλι στη σέλα να ταξιδεύει. Αυτή τη φορά όμως το μοντέλο της μοτοσυκλέτας είναι κάπως παράδοξο.
Ένα παπί Yamaha Crypton 135 που προορίζεται για αστική καθημερινή χρήση φορτώθηκε με τα απαραίτητα και στόχευσε 1.000 χιλιόμετρα μακριά στη Μικρά Ασία. Για να αποδείξει ότι το ταξίδι δεν το κάνει το όχημα αλλά ο οδηγός του… Το newsbeast.gr ακολουθεί τον έλληνα οδοιπόρο και σε αυτό το ταξίδι του. Ας δούμε την πρώτη του ανταπόκριση.
«Πάντα πίστευα πως σημασία δεν έχουν τα κυβικά μιας μοτοσυκλέτας για να ταξιδέψει κανείς κοντά ή μακριά, αλλά το πάθος και η λαχτάρα που κρύβει μέσα του για να γνωρίσει νέους τόπους, να περπατήσει σε καινούργια μονοπάτια γνώσης και να ζήσει συναρπαστικές περιπέτειες. Αυτή η πεποίθηση αποτελεί μια μένα -25 χρόνια τώρα- φιλοσοφία και στάση ζωής, την οποία ασπάζομαι απόλυτα.
Το ταξίδι με παπί στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας προέκυψε από την πρόθεσή μου να υποστηρίξω έμπρακτα –και όχι μόνο με λόγια– το παραπάνω αξίωμα.
Όλα ξεκίνησαν από το πείραγμα δυο φίλων μοτοσυκλετιστών, αλλά γρήγορα τα πράγματα εξελίχθηκαν σε μια πρόκληση την οποία δεν ήθελα να αφήσω αναπάντητη. “Ακόμα και με παπί θα πήγαινα ταξίδι, αντί να έχω παρκαρισμένες στον πεζόδρομο δυο σούπερ μοτοσυκλέτες 1200 cc…” ήταν η προτροπή μου στους δυο αργόσχολους φίλους μου, που έκαναν όμως το λάθος να με ειρωνευτούν: “Πόσο μακριά θα πήγαινες δηλαδή με το παπί σου; Ούτε μέχρι την Κόρινθο δεν φτάνεις μ’ αυτό το μπάζο…”
Αυτό ήταν… Μετά από δυο μέρες, εφοδιασμένος με ατμοπλοϊκά εισιτήρια, διαβατήριο, διεθνή κάρτα ασφάλισης και χάρτες, πέρασα από το καφέ του πεζόδρομου για να αποχαιρετήσω τους δυο έκπληκτους μοτοσυκλετιστές, που δεν πίστευαν στα αυτιά τους: “…θα σας στείλω μια κάρτα από την Καππαδοκία, έτσι για να με θυμάστε”.
Η Καππαδοκία ήταν ένας προορισμός που πάντα ήθελα να επισκεφθώ, καθώς συνδυάζει σπάνια υποβλητικά τοπία και ιδιόμορφα κτίσματα τοπικής θρησκευτικής αρχιτεκτονικής.
Η ιδιάζουσα γεωμορφολογία της περιοχής δημιουργήθηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους, εξαιτίας τοπικών ηφαιστειακών δραστηριοτήτων και εκρήξεων. Στη συνέχεια, διαβρώσεις και σεισμοί μετέτρεψαν την Καππαδοκία σ’ ένα μοναδικό σουρεαλιστικό τοπίο, που χαρακτηρίζεται από πανύψηλους κωνικούς μονόλιθους, βράχια με ψηλόλιγνα εντυπωσιακά σχήματα, απόκρημνα φαράγγια και ανάγλυφες πλαγιές.
Εκμεταλλευόμενοι αυτήν ακριβώς την έμπνευση της φύσης, χριστιανοί μοναχοί ξεκίνησαν από τον 3ο μ. Χ. αιώνα να λαξεύουν στο πέτρινο κορμί της Καππαδοκίας μοναστικά κελιά, λιτά παρεκκλήσια, αλλά και ολόκληρες εκκλησίες, αναδεικνύοντας σταδιακά την περιοχή σ’ ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ορθόδοξου μοναχισμού.
Το ταξίδι με το κίτρινο Yamaha Crypton 135 στην Καππαδοκία είχε ως αφετηρία το λιμάνι του Πειραιά, όπου με πλοίο της γραμμής αποβιβάστηκα στην Χίο. Ένα μικρό πλοιάριο με μετέφερε κατόπιν στις απέναντι μικρασιατικές ακτές -και συγκεκριμένα στο κοσμοπολίτικο λιμάνι Cesme- απ’ όπου θα ξεκινούσα μια μοναχική πορεία 1.000 χλμ. μέσα στο έδαφος της Τουρκίας, μέσω των πόλεων Ismir, Denizli, Pammoukale, Dinar, Afyon, Konya, Aksaray και Nevsehir.
Η πόλη Urgup (18 χλμ. ανατολικά της Nevsehir) είχε οριστεί ως η βάση για την εξερεύνηση της ευρύτερης περιοχής της Καππαδοκίας. Η δε επιστροφή στο λιμάνι του Cesme θα γινόταν μέσω της διαδρομής Nevsehir, Aksaray, Konya, Afyon, Usak και Ismir (920 χλμ.). Το οδοιπορικό στην Καππαδοκία θα άγγιζε συνολικά τα 2.000 χλμ.
Η προετοιμασία της μικρής μοτοσυκλέτας γι’ αυτό το απαιτητικό ταξίδι στην Τουρκία περιλάμβανε αλλαγή λαδιών και φίλτρου λαδιού, ρύθμιση βαλβίδων, καινούρια ελαστικά και διαφορετικό γρανάζωμα (κατάλληλο για τις μεγάλες ευθείες της διαδρομής). Και όσον αφορά την δική μου… προετοιμασία, γνώριζα ότι το συγκεκριμένο ταξίδι με το παπί απαιτούσε πολύωρη καθημερινή οδήγηση, υπομονή, καλή διάθεση και όρεξη για μικρές περιπέτειες…»
